Οι εκλογές ανεβάζουν το θερμόμετρο.
Οι συζητήσεις και οι διαφωνίες δίνουν και παίρνουν
Όλοι περιμένουν κάτι.
Φυσικά δεν λείπουν και οι κοψοχέρηδεςοπως αυτοι που μετά τις εκλογές θα προτιμούσαν να τους είχε κοπεί το χέρι αφού οι υποσχέσεις και οι πλειοδοσίες που άκουσαν στο τέλος διαψεύστηκαν.
Όταν όμως το συναίσθημα οδηγεί τις προσδοκίες στα ύψη είναι λογικό να ακολουθήσουν απογοητεύσεις, αφού οι πλειοδοσίες δεν απαντούν στο ερώτημα αν είναι εφικτές. Μόνο λέγονται Κι αν πιάσουν, έπιασαν.
Έτσι τους χορούς με τα νταούλια τους ακολούθησε η προσγείωση στην σκληρή πραγματικότητα των αγορών και του διεθνούς περιβάλλοντος, με τους απρόθυμους φορολογούμενους των άλλων χωρών να βάλουν το χέρι στην τσέπη τους. Περασμένα αλλά όχι ξεχασμένα.
Είναι ωραίο να καταγγέλουμε τους άλλους για την αφροσύνη μας λέγοντας οτι μας έβαλαν τρικλοποδιά.
Βλέπετε υπάρχει ένα μοτίβο σκέψης που κυριαρχεί δεκαετίες τώρα στο μυαλό πολλών συμπολιτών μα.
Ξεκινάει απο το γνωστό επαναστατικό τραγούδι που έλεγε «Άνεμοι θύελλες γύρω μας πνέουν τέκνα του σκότους εμάς πολέμουνε»και καταλήγει στην γνωστή φράση του αλήστου μνήμης Χρήστου Σαρτζετάκη «Είμαστε Έθνος ανάδελφον». Πάντα εμείς στο κέντρο της σκηνής και όλοι οι άλλοι εχθροίκαι φίλοι απέναντί μας .
Κι έτσι φτάσαμε αντί να ειπωθεί στον νεαρό που δεν έπιασε την βάση της εισαγωγής πως δεν ειχε διαβασει αρκετά και πρέπει να ξαναπροσπαθήσει, να του βάζουν στο στόμα και το μυαλότην άποψη πως τον έκοψε η Υπουργός. Δηλαδη για την αποτυχία του φταίει κάποιος άλλος.
Το θεωρώ τραγικό να προτείνεται κάτι τετοιο σαν αντίληψη σε ένα νέο άνθρωπο.
Γιατί στην ουσία τον αφήνεις να ανακαλυψει μόνος του την ατομική ευθύνη, αν την ανακαλύψει ποτέ.
Αν κάτι με ενοχλείβαθύτατα είναι η μετάθεση σε άλλους της ευθύνης για τις ενέργειες του κάθε ατόμου χωριστά.
Εν όψει των εκλογών πολλοί είναι αυτοί που θα παίξουν ανεξέλεγκτα με το συναίσθημά μας. Οι δημαγωγοί αυτό κάνουν πάντα.
Αν θέλω όμως να είμαι υπεύθυνος ψηφοφόρος πρέπει να σκεφτώλιγουλάκι εκτός απο το να ακούω παθητικά υποσχέσεις.
Γι αυτό πριν αποφασίσω τι θα ψηφίσω και ποιον θα σταυρώσω ακολουθώ κάποιους απλούς κανόνες.
Πρώτα απο όλα ελέγχωτην φαντασία και την επιθυμία μου. Στον πραγματικό κόσμο δεν γίνονται θαύματα.
Αποφεύγω τους πλειοδότες.
Προτιμώ αυτούς που εξηγούν λογικά και προσπασθούν να τεκμηριώνουν αυτά που λένε.
Με ενοχλεί η άρνηση του λάθους. Αυτο το κάνουν πολλοί.
Με τρομάζει η υποκίνηση του ζέοντος συναισθήματος. Ο θυμός είναι σοβαρή υπόθεση για να τον αφήνουμε ανεξέλεγκτο.
Οι προσέγγιση των εκλογών με όρους σύγκρουσης φωτός και σκότους με απωθεί.
Έχω καταλάβει ότι η κοινωνία δεν αλλάζει με επαναστάσεις, απο την αλλη όμως την βλάπτει και η αδράνεια.
Γνωρίζω ότι χρειάζονται στοχευμένες και θαρραλέες τομές. Όταν δεν τις βλέπω ενώ τις εξηγγειλαν εκνευρίζομαι.
Όμως δεν ξεχνώότι η ψήφος δεν είναι γάμος, αλλά εξουσιοδότηση προς κάποιον να τολμήσει. Φυσικά καμιά αλλαγήδεν γίνεται χωρίς αντιδράσεις. Μόνο οι γκρινιάρηδες αρνούνται να το δουν.
Θυμάμαι ότι είμαι ένας απο εκατομμύρια ψηφοφόρους. Αυτόόμως δεν με κάνει ανεύθυνο.
Κι ελπίζω πάντα οτι δεν θα πω μετά : Δεν μου κοβόταν το χέρι καλύτερα.
Ήταν το σχόλιο της ημέρας (6/04/2023) στην εκπομπή του Χρήστου Μιχαηλίδη Καθρέφτης στην ΕΡΑ 1.