Η Πορτογαλία είχε μπει σε πρόγραμμα διάσωσης ένα χρόνο μετά την Ελλάδα, τον Απρίλιο 2011. Δανειοδοτήθηκε με 78 δισ. ευρώ – το ένα τρίτο όσων δόθηκαν στην Ελλάδα. Μια τριετία αργότερα, κατάφερε να βγει στις αγορές. Και την περασμένη Τετάρτη, 18 Νοεμβρίου, πέτυχε το πιο εντυπωσιακό: Δανείστηκε 1,1 δισ. ευρώ για διάρκεια ενός έτους και με αρνητικό επιτόκιο, ώστε το μέσο επιτόκιο να διαμορφωθεί στο 0,006%!
Δηλαδή, πολλοί θέλησαν να τη δανείσουν, θεωρώντας την τόσο ασφαλή ώστε να μη ζητούν τόκο ή, ακόμη περισσότερο, να πληρώνουν επειδή τη δανείζουν.
Βεβαίως, ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες εδώ και καιρό δανείζονται με αρνητικά επιτόκια – παράδειγμα, η Γερμανία που την ίδια μέρα εξέδωσε διετή ομόλογα με επιτόκιο -0,38%. Ομως, η πορτογαλική οικονομία δεν συγκρίνεται με τη γερμανική. Και το σοβαρότερο: Η Πορτογαλία δανείστηκε με μηδενικό κόστος παρόλο που μετά τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου δεν διαθέτει, καν, κυβέρνηση! Καθώς ο πρόεδρος Cavaco Silva προβληματίζεται αν θα δώσει την εντολή στους σοσιαλιστές να κυβερνήσουν με το Κομμουνιστικό Κόμμα και το κόμμα της Αριστεράς, αν η εντολή θα είναι για κανονικής διάρκειας ή για μονοετή διακυβέρνηση, και στις αγορές συζητούν αν το πρόγραμμα της κυβέρνησης θα είναι βιώσιμο ή θα οδηγήσει την Πορτογαλία στα βράχια…
Κάντε μια σύγκριση με τα καθ’ ημάς, έπειτα από πέντε χρόνια.
Ο κ. Τσίπρας έχει πει ότι θα εφαρμόσει το Γ΄ Μνημόνιο και, όπως φάνηκε από την καθαίρεση ενός και τη διαγραφή άλλου βουλευτή του, το εννοεί. Κανείς δεν μπορεί να τον μεμφθεί επειδή αυτή η συμφωνία δεν του αρέσει. Αλλά, αυτό που πρέπει να ειπωθεί ρητά και κατηγορηματικά είναι άλλο: Αν πιστεύει ότι η υλοποίησή της θα οδηγήσει σε έξοδο από την κρίση. Και εφόσον το πιστεύει, ας αναθέσει την υλοποίησή της σε υπουργούς που θα τους αρέσει να κάνουν αυτό που πρέπει, με στόχο την οικονομική μεγέθυνση. Αλλιώς, δεν θα βγει η εξίσωση – έστω και χωρίς να σημειώνονται μαζικές αντιδράσεις. Γιατί η προσπάθεια θα διαβρώνεται σιωπηλά, καθώς όποιος δεν μπορεί δεν θα πληρώνει φόρο, θα διευρύνονται η φοροδιαφυγή, η ανεργία και η ανασφάλιστη εργασία.
Κι η αντιπολίτευση που ζητούσε να συμμετέχει στην κυβέρνηση για να εφαρμόσει το Μνημόνιο, δημαγωγεί ότι άλλο είναι το Μνημόνιο και άλλο τα μέτρα που περιέχει – και τα καταψηφίζει. Βεβαίως, όταν σβήνουν οι κάμερες, ψιθυρίζει ότι αν αυτή δοκίμαζε να λάβει αυτά τα (αναπόφευκτα) μέτρα, θα είχαν ξηλωθεί τα πεζοδρόμια σε όλη την επικράτεια και δηλώνει τυχερή που ο κλήρος έπεσε στον κ. Τσίπρα. Προσδοκώντας ότι αυτή, με «καθαρά χέρια», θα κληθεί «να σώσει τη χώρα» σύντομα – ευθύς μόλις ο κ. Τσίπρας βγάλει το φίδι από την τρύπα, αφού αλλάξει ασφαλιστικό και φορολογία των αγροτών. Προς τούτο, επιχειρεί να φθείρει το μόνο που διαθέτει η Ελλάδα και δεν έχει η Πορτογαλία: Την κυβερνητική σταθερότητα.