Με βάση όλες τις δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο νικητής των εκλογών, χωρίς να είναι βέβαιη η αυτοδυναμία. «Η ελπίδα έρχεται» λέει το κεντρικό του σύνθημα και η ελπίδα είναι, συνήθως, πιο ισχυρή από το φόβο. Δεν ξέρουμε πώς θα αντιμετωπίσει την κατάρρευση των εσόδων από την άτυπη στάση πληρωμών στις εφορίες και τα ασφαλιστικά ταμεία, ούτε τη μεγάλη πίεση που δέχεται το τραπεζικό σύστημα. Δεν ξέρουμε αν σκοπεύει να εφαρμόσει μέρος του προγράμματος της Θεσσαλονίκης χωρίς συνεννόηση με τους πιστωτές ούτε πώς θα παρακάμψει την αξιολόγηση από την Τρόικα από την οποία εξαρτάται η εκταμίευση δόσης 7 δισ. Δεν ξέρουμε καν ποιο πρόσωπο θα προτείνει για ΠτΔ, ούτε ασφαλώς ποια θα είναι η φορολογική του πολιτική. Δεν ξέρουμε αν θα πάει σε σύγκρουση με τους θεσμικούς εταίρους και τι θα γίνει αν η άλλη πλευρά δεν υποχωρήσει. Στην πραγματικότητα, δεν ξέρουμε τίποτα ουσιαστικό πέρα από ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επαγγέλλεται το τέλος της λιτότητας.

Το γεγονός ότι το κόμμα που είναι φαβορί για την εκλογική νίκη κρατάει κλειστά τα βασικά χαρτιά κάνει ιδιαίτερα σημαντικό το ρόλο του δυνητικού κυβερνητικού εταίρου, εάν τεθεί θέμα συνεργασιών και αν δεν λυθεί ενδεχόμενη εκκρεμότητα με τη συμμετοχή των ΑΝΕΛ. Εάν κληθεί κάποιο από τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα του ενδιάμεσου χώρου να προχωρήσει σε πολιτική συμφωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ για να μη μείνει η χώρα ακυβέρνητη, τότε υπάρχει ελπίδα αυτά που δεν ξέρουμε να μην αποκαλυφθούν με δραματικό τρόπο αλλά να εξορθολογιστούν για να ενταχθούν στο πλαίσιο των κανόνων που ισχύουν για τα κράτη μέλη της ευρωζώνης. Αυτή τη φορά η σημασία της τρίτης θέσης είναι εξαιρετικά σημαντική. Γιατί το τρίτο κόμμα ίσως μπορέσει να επιβάλει μέτρο και ορθολογισμό στη διαπραγμάτευση και στη διακυβέρνηση.