…Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που έγιναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ οι πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

.

Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν…

.

Κ. Καβάφης

.

Xωρίς κανένα πολιτικό ή οικονομικό σχέδιο και χωρίς πυξίδα πορευόμαστε, δυστυχώς πλέον εν μέσω ερειπίων από την εξελισσόμενη  οικονομική καταστροφή, που μέρα με την ημέρα, μήνα με τον μήνα, γίνεται ακόμη μεγαλύτερη.

.

Και οι ελπίδες που είχαμε εναποθέσει στους Ευρωπαίους, στους ξένους, σε αυτούς τους «βαρβάρους» για να μας σώσουν, πιστεύοντας ότι θα συνεχίζουν να μας δανείζουν ούτως ή άλλως, βρέξει – χιονίσει, είτε υλοποιούμε τις δεσμεύσεις μας, είτε όχι, επειδή το πρόβλημά μας εξακολουθεί να είναι και πρόβλημά τους, μάλλον εξαντλήθηκαν. Και εξαντλήθηκαν γιατί τους κουράσαμε με τις καθυστερήσεις, την αναβλητικότητα την αναποτελεσματικότητα, αλλά κυρίως γιατί μετά τις εκλογές φαίνεται να έχουν καταλήξει στο εξής συμπέρασμα:

.

Ότι εμείς θεωρούμε πως αυτοί θα εξακολουθούν να μας δανείζουν ενώ εμείς θα καταγγέλλουμε, ελέω ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών αντιμνημονιακών δυνάμεων, τα μνημόνια, τους εφαρμοστικούς νόμους, θα επανακρατικοποιούμε όλες τις ελλειμματικές-φαύλες πρώην δημόσιες επιχειρήσεις, όπου θα αρχίσουμε να προσλαμβάνουμε ξανά κομματικούς στρατούς, για να πληρώνονται με τα δανεικά (κι αγύριστα) τους.

.

Και ενώ αυτοί φαίνεται να έχουν καταλήξει στα συμπεράσματά τους και προφανώς στις αποφάσεις τους, που με εντελώς σαφή και καθόλου διπλωματικό, ενίοτε, τρόπο μας κοινοποιούν σε κάθε ευκαιρία, εμείς δεν τους πιστεύουμε! Έχουμε λοιπόν υιοθετήσει την άποψη, σχεδόν με βεβαιότητα και με μια ανεξήγητη ευκολία και αμεριμνησία, ότι τίποτε δεν πρόκειται να συμβεί, ότι όλα είναι μπλόφες και εκβιασμοί και ότι μπορούμε μάλιστα να επιστρέψουμε στην «εύφορη κοιλάδα» της δεκαετίας του ’80; Γιατί; Επειδή έτσι θα θέλαμε να είναι;

.

Να πούμε όμως «και του στραβού το δίκιο». Αυτό που γινόταν μέχρι σήμερα, τα δυόμιση τελευταία χρόνια, δεν πάει άλλο. Η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει άλλο στη συνέχιση ξανά και ξανά μιας αδιέξοδης πολιτικής λιτότητας και αιματηρών περικοπών. Αυτή η κοινωνία που εμφανίζει πλέον σαφή σημάδια κατακερματισμού της συνοχής της και που έχει υποστεί με βίαιο και δραματικό τρόπο ένα σωρό θυσίες (που ενδεχομένως να πάνε και χαμένες), καμία άλλη ανοχή δεν μπορεί να δείξει, αν δεν φανεί κάποια ελπίδα φωτός και δεν δημιουργηθεί η  προσδοκία μιας χρονικά προσδιορισμένης και πειστικά εγγυημένης ανάκαμψης.

.

Όσο όμως εμείς οι ίδιοι αρνούμαστε να κοιτάξουμε κατάματα, με ρεαλισμό, την πραγματικότητα, να βάλουμε τέλος στις ψευδαισθήσεις μας και σε ανέφικτες προσδοκίες και να πάρουμε επιτέλους τη μεγάλη απόφαση ότι θέλουμε να σωθούμε…  Όσο δεν είμαστε διατεθειμένοι να ακούσουμε τη σκληρή αλήθεια από όσους -λίγους, είναι αλήθεια- πολιτικούς έχουν την τόλμη να την πουν και να υποστηρίξουμε και να συνδιαμορφώσουμε ένα νέο συγκεκριμένο και με σαφή κατεύθυνση και προσανατολισμό πολιτικό σχέδιο και πρόγραμμα…  Όσο πολύ περισσότερο αναστέλλουμε ή καθυστερούμε αυτές τις εξελίξεις, αφήνοντας να μας αλωνίζουν πολιτικά, έμποροι γιαλαντζί οραμάτων, μεγαλόπρεπων ανοησιών, αλμπάνηδες διαχειριστές και ψευδοπροφήτες….                                                                                                                                   … Τόσο δεν πρόκειται δυστυχώς να πιάσουμε ποτέ το νήμα της προόδου σε αυτή τη χώρα!

.

Ο Βασίλης Δεληγκάρης είναι Σύμβουλος Επικοινωνίας.