Εγένετο «ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία» λοιπόν ενόψει ευρωεκλογών. Αφού οι προσκλήσεις για «προοδευτικό μέτωπο εναντίον του νεοφιλελευθερισμου και της ακροδεξιάς» δε βρήκαν ανταπόκριση, η αλλαγή στην επικεφαλίδα του ψηφοδελτίου αρκεί για να πείσει;
Δυστυχώς για όσους ευαγγελίζονται το μετασχηματισμό του Σύριζα, η πραγματικότητα τους διαψεύδει μέρα με τη μέρα. Πριν ακόμα σχολιαστεί η αυτοαναγόρευση του σε προοδευτική δύναμη, οι δηλώσεις Κυρίτση για «τις μολότωφ που δε σκότωσαν κανέναν τα τελευταία 30 χρόνια» προσγειώνουν απότομα ακόμα και τον πιο καλόπιστο παρατηρητή. Πρόοδος με ανοχή στη βία δε νοείται.
Το σίγουρο είναι ότι ο Σύριζα είχε όντως τη δυνατότητα παρά τις αντιφάσεις του να λειτουργήσει ως ο κορμός ενός πραγματικά προοδευτικού πόλου στη χώρα. Το Σεπτέμβριο του 2015, μετά το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο, το δημοψήφισμα-παρωδία, τον επώδυνο συμβιβασμό με τους εταίρους και την αποχώρηση της ΛΑΕ υπήρχαν όντως οι προϋποθέσεις για μια προοδευτική διακυβέρνηση αν ο Αλέξης Τσίπρας έκανε το βήμα μπροστά και προτείνε συγκυβέρνηση με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι. Όμως προτίμησε να ανεβάσει τον Πάνο Καμμένο στην εξέδρα των πανηγυρισμών και αγκαλιασμένοι να συνεχίσουν ότι ξεκίνησαν τον Ιανουάριο. Τα τρεισήμιση χρόνια της κοινοβουλευτικής περιόδου που διανύουμε δεν ήταν γεμάτα εθνικές επιτυχίες ούτε προοδευτικές πολιτικές όπως διάφοροι όψιμοι γεφυροποιοί μας τονίζουν υπενθυμίζοντας μας να μήν κάνουμε αντιπολίτευση στο Σύριζα βάσει του πρώτου εξαμήνου του 2015.
Συνεπώς όσοι καταφεύγουν στο Σύριζα για να επανέλθουν στο πολιτικό προσκήνιο μετά απο τρεισήμιση χρόνια εκκωφαντικής αφωνίας ας έχουν υπόψιν τους το εξής: θα πρέπει να σηκώσουν το βάρος του συνόλου της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αυτής της περιόδου και όχι να αναλώνονται συνεχώς στη Συμφωνία των Πρεσπών ως την πανάκεια για κάθε ¨λαθος-παράλειψη από απειρία¨ όπως ειναι η συνήθης διατύπωση που χρησιμοποιείται. Οι καταστροφικές ιδεοληπτικές πολιτικές στην Παιδεία που συνεχίζονται μέχρι σήμερα με μη αναστρέψιμα αποτελέσματα (οπως η επιχειρούμενη συγχώνευση όλων των ΤΕΙ με ΑΕΙ), οι επιθέσεις στη Δικαιοσύνη, στις Ανεξάρτητες Αρχές και σε κάθε θεσμικό αντίβαρο στην Κεντρική Εξουσία αλλά κυρίως η διαχείριση της προσφυγικής κρίσης με συνεχείς καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν αποτελούν μετάλλια υπερηφάνειας για κάποιον που αυτοπροσδιορίζεται ως προοδευτικός.
Προφανώς η επίκληση της προόδου από το Σύριζα ειναι προσχηματική κι αυτό φαίνεται από την ετερόκλητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία που του διασφαλίζει τη δεδηλωμένη αυτή τη στιγμή. Το μνημόνιο-αντιμνημόνιο εξαντλήθηκε στις πρώτες εκλογές του 2015, το νέο-παλιο εξασφάλισε τη νίκη το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς και το 2019 ενόψει πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεωνο Σύριζα χρειαζόταν ένα νεο κατασκευασμένο δίπολο στα μέτρα του.
Συμπερασματικά, η στόχευση του Σύριζα να μπει στη μάχη των ευρωεκλογών με ένα προοδευτικό μανδύα αποτελεί μονόδρομο ποντάροντας στη μνήμη χρυσόψαρου ορισμένων που ξέχασαν τα 4 χρόνια συνεργασίας με τον Πάνο Καμμένο ενώ τα στελέχη του παραμένουν στο Υπουργικό Συμβούλιο, στηρίζουν κοινοβουλευτικά την κυβέρνηση κι ετοιμάζονται να συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια του. Αντιθέτως, είναι ανεξήγητη με πολιτικά επιχειρήματα η στάση όσων σπεύδουν να χαιρετίσουν και να ανταποκριθούν στο «προοδευτικό κάλεσμα» κρίνοντας 4 χρονια διακυβέρνησης από μια διακρατική συμφωνία.
Θυμίζω όμως κλείνοντας οτι η προηγούμενη απόπειρα συσπείρωσης δυνάμεων ενόψει ευρωκλογών κάτω από μία ομπρέλα προόδου, το σχήμα «ΔΗΜΑΡ-Προοδευτική συνεργασία» δεν πήγε πολύ καλά το 2014…
ΥΓ Οι πρόβες για της μαθητικές παρελάσεις της 25ης Μαρτίου συνεχίζονται…