ΤΑ ΝΕΑ

Η Σύνοδος της 20ης Φεβρουαρίου των ηγετών της Ένωσης για τον ΠΔΠ, όπως λένε το χρήμα που διαθέτουν τα κράτη μέλη για τις ανάγκες της Ένωσης, απέτυχε. Οι φιλότιμες προσπάθειες του διαδόχου του κ. Τουσκ, του Βέλγου πρωθυπουργού Σαρλ Μισελ γνωστού για τις διαμεσολαβητικές του ικανότητες ,  δεν απέδωσαν. Τα νούμερα και τις δυσκολίες (ύψος προϋπολογισμού, κατανομή πόρων, υπό όρους, διάθεση κονδυλίων συνοχής και ίδιοι πόροι), καθώς και τις ομάδες των κρατών που αντιμάχονται (16 τού Νότου, 4 του Βορά και δυο στην ??μέση??, τα γνωρίζετε από  τις δημοσιεύσεις των ΜΜΕ. 

Για να καταλάβουμε όμως τι διακυβεύεται από την σύγκρουση -πλουσίων και φτωχών, έχει ενδιαφέρον να δούμε την ιστορική συνέχεια και τους λόγους που οδήγησαν την Ένωση να δράσει στα πλαίσια της αλληλεγγύης με την δημιουργία διαρθρωτικών Ταμείων.

Η αλληλεγγύη ξεκίνησε από την δημιουργία της ΕΚΑΧ. Της Συνθήκης για την αντιμετώπιση της κατάρρευση των δυο βασικών Βιομηχανιών της Ευρώπης των έξη: Tων βιομηχανιών ενέργειας που παρήγετο από τα ορυχεία του άνθρακα, και τα εργοστάσια παραγωγή ατσαλιού. Με άλλα  των  δραστηριοτήτων που οδήγησαν σε μεγάλο βαθμό στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στη συνέχεια η ανάγκη ενίσχυσης και προστασίας της αγροτικής παραγωγής, απορρόφησε μεγάλο μέρος της κοινοτικής βοήθειας.

Με την δημιουργία της Τελωνειακής Ένωσης  και κάποια χρόνια μετά της Εσωτερικής Αγοράς και της υιοθέτησης του Ευρώ προέκυψε η ανάγκη δημιουργία του Ταμείου Συνοχής. Ο λόγος ήταν του γεγονός ότι η Εσωτερική Αγορά, δηλαδή το σύστημα που μηδενίζει ελέγχους, δασμούς και γραφειοκρατικές διαδικασίες στις εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των κρατών μελών, έδινε σημαντικά κέρδη για τις ανταγωνιστικές χώρες, ενώ προξενούσε οικονομικά προβλήματα στις λιγότερο ανταγωνιστικές. 

Αυτό το σύστημα αλληλεγγύης μέσω μεταφοράς πόρων από τους ΄΄πλούσιους?? του Βορά στους ΄΄φτωχούς΄΄ του Νότου έχει δυο χαρακτηριστικά. 

Πρώτον, δεν είναι αυτονόητο στις διακρατικές συμφωνίες εμπορίου. Για παράδειγμα η εμπορική συμφωνία ΗΠΑ, Καναδά και Μεξικού δεν προέβλεψε την ρήτρα αλληλεγγύης που εκφράζει η πολιτική συνοχής, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει και να επανιδρυθεί πρόσφατα. 

Η Εσωτερική Αγορά τα χρόνια της λειτουργίας της κατέστησε την Ευρώπη την μεγαλύτερη εμπορική δύναμη του κόσμου, δημιούργησε εκατομμύρια θέσεις εργασίας και ήταν οικονομικά επωφελής για τους Ευρωπαίους καταναλωτές γιατί είναι το πιο ??φτηνό?? σύστημα εμπορικών συναλλαγών. Ακόμη και οι φτωχές χώρες του Νότου και της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης επωφελήθηκαν οικονομικά. 

Οι νέες πολιτικές που αποφασίστηκαν από την Ε.Ε. για την Ασφάλεια και της προσαρμογής στις ανατροπές της ψηφιακής εποχής, απαιτούν νέα κοινοτικά κονδύλια. Όμως οι ??πλούσιοι?? δεν επιθυμούν την αύξηση της συμμετοχής τους στον κοινοτικό προϋπολογισμό, αλλά προτείνουν να ??κοπούν?? κρίσιμα κονδύλια από τις πολιτικές Συνοχής και Αγροτικών ενισχύσεων. Έτσι θέτουν σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη της Εσωτερικής Αγοράς.

Είναι εύλογο να σκεφτεί κανείς εάν αυτή η αυτοκαταστροφική στάση έχει σαν αιτία την Ευρωκόπωση, που είδαμε να απομακρύνει την Μ. Βρετανία από την Ένωση και τις ΗΠΑ να αντιτίθενται στην πολυμερή συνεργασία, ή στα εσωτερικά πολιτικά προβλήματα των πλουσίων. 

Ότι και αν συμβαίνει θα φανεί σε λίγους μήνες. Άγνοια κινδύνου από τους Ευρωπαίους ή Ευρωκόπωση. Και τα δυο βλάπτουν το ίδιο την Ευρώπη.  

Πηγή: www.tanea.gr