Λοιπόν, τέλος! Ότι συζητήσαμε για το θέμα των υποκλοπών, το συζητήσαμε! Φτάνει! Πείτε κανά χαρούμενο τώρα! Πιστεύετε ότι ο κόσμος ενδιαφέρεται για όλα αυτά; Ενδιαφέρεται για την ποιότητα της Δημοκρατίας; Μήπως τον νοιάζει αν η ΕΥΠ και το γραφείο του πρωθυπουργού παρακολουθούν όποιον, έτσι στην τύχη, αποφασίσουν; Ο κόσμος για την ακρίβεια ανησυχεί. Για τις τιμές στα σούπερ μάρκετ και το ρεύμα, για τις δόσεις των δανείων και το πόσο ψηλά είναι τα ενοίκια. Γιατί ο κόσμος δεν μπορεί να έχει ανησυχία και για την ποιότητα της Δημοκρατίας και για την ακρίβεια. Μπερδεύεται.
Αυτοδύναμη προπαγάνδα
Ποιος τα λέει όλα αυτά; Μα η κυβέρνηση, τα φιλικά της ΜΜΕ και βεβαίως οι δημοσκοπήσεις. «Σκάει» το θέμα των υποκλοπών; Μικραίνει η διαφορά μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. Ανεβαίνουν οι τιμές στα προϊόντα; Αυξάνεται η καταλληλόλητα του Μητσοτάκη έναντι του Τσίπρα. Τριπλασιάζεται το κόστος στους λογαριασμούς ρεύματος; Στα όρια της αυτοδυναμίας η σημερινή κυβέρνηση. Και όσο προχωράμε προς τις εκλογές και αφού το θέμα των υποκλοπών μπήκε στο χρονοντούλαπο της κοινοβουλευτικής ιστορίας, μην σας εκπλήσσει αν εμφανιστούν και δημοσκοπήσεις, όπου η Ν.Δ. θα φλερτάρει με την αυτοδυναμία, ακόμα και στις εκλογές της απλής αναλογικής.
Οι κεντρώοι και τα μέτωπα
Να μην ξεχνάμε, βεβαίως, και το καινούργιο αγαπημένο «άθλημα» των αναλυτών που είναι να ακολουθούν και να σχολιάζουν την κάθε κίνηση των ψηφοφόρων του λεγόμενου κεντρώου χώρου. Μετακινήθηκαν για λίγο, λένε, προς το ΠΑΣΟΚ, αλλά αφού πέρασαν από την «γκρίζα ζώνη» του ΔΞ/ΔΑ, τώρα επέστρεψαν στην αγκαλιά του… κυβερνήτη. Τέτοια αλάνθαστη διαχείριση της καθημερινότητας, αλλά και των σημαντικών θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, άμυνας, ασφάλειας, υγείας κλπ, έχουμε να δούμε πολλά χρόνια, λένε. Έβαλε και ο ΣΥΡΙΖΑ το χεράκι του, όταν μίλησε για περίπτωση μετεκλογικής συνεργασίας με τον Βαρουφάκη, σηκώθηκε η τρίχα πολλών ενθυμούμενοι τα πρώτα -και τα επόμενα- εξάμηνα της κυβέρνησης Τσίπρα και τελικά τα μέτωπα ξαναξύπνησαν.
Τελικά υπάρχει μέλλον;
Ωραία λοιπόν. Ας μην ξαναμιλήσουμε για τις υποκλοπές και την πανδημία, ούτε για όλα όσα η κυβέρνηση δεν θέλει να μιλάμε. Μήπως, όμως, να μιλήσουμε για το αύριο; Μήπως να πούμε για όσα έχει ανάγκη ο τόπος τα επόμενα τέσσερα ή οχτώ χρόνια; Υπάρχει σχέδιο; Είμαστε πλήρεις μεταρρυθμίσεων ή πρέπει να μας τις επιβάλλει κάποιος τρίτος για να τις προχωρήσουμε και κάποιες, τελικά, να τις αφήνουμε στην μέση; Καλός ο πολιτικός χαβαλές, αλλά ας μιλήσουμε, έστω και τώρα, επιτέλους, σοβαρά για το μέλλον.