Αρχίζει αυτή την εβδομάδα ο πολιτικός διάλογος( καθώς και ο διάλογος για τη θετική ατζέντα) μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας με τη συνάντηση στην Αθήνα των υφυπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών (Αλ. Παπαδοπούλου και Μπ. Ακσαπάρ) μέσα σε τεταμένο περιφερειακό σκηνικό (που ας ελπίσουμε δεν θα έχει πολύ δυσάρεστες παρενέργειες στα καθ’ημάς) Ο σημερινός διάλογος - μετεξέλιξη των διερευνητικών συνομιλιών που διεξάγονταν από το 2002 σε τεχνοκρατικό επίπεδο πρέσβεων- έχει αναβαθμισθεί πολιτικά. Αναβάθμιση που θέλει προφανώς να υπογραμμίσει ότι δεν συνιστά απλώς μια διαδικασία ανταλλαγής απόψεων ή διερεύνησης δυνατοτήτων αλλά μάλλον μια διαπραγμάτευση προσανατολισμένη στην επίτευξη συγκεκριμένων αποτελεσμάτων (results – oriented). Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν και στοιχεία απλού διαλόγου με την έννοια της ανταλλαγής απόψεων. Θα υπάρχουν. Ωστόσο το σημαντικό είναι ότι για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια ανοίγει διαπραγμάτευση πάνω στα βαρειά, πυρηνικά ζητήματα της Ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης με στόχο την επίτευξη αποτελεσμάτων για τελικές αποφάσεις από τις ηγεσίες των δύο χωρών.
Σε κάθε διαπραγμάτευση η κύρια παράμετρος είναι η ατζέντα/θεματολογία της και δευτερευόντως το χρονοδιάγραμμά της. Και η μεγάλη δοκιμασία του διαλόγου που ξεκινά θα είναι ακριβώς η ατζέντα της , για την οποία οι δύο χώρες έχουν διαφορετικές θέσεις. Για την Ελλάδα το μόνο ζήτημα στην Ελληνοτουρκική αντιπαράθεση είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ (αποκλειστικής οικονομικής ζώνης) ενώ για την Τουρκία ένας ευρύτερος κατάλογος ζητημάτων, ορισμένα εκ των οποίων θίγουν την ελληνική κυριαρχία. Η Ελλάδα όπως είναι φυσικό (και ορθόν) δεν πρόκειται να συζητήσει πολύ περισσότερο να διαπραγματευθεί ζητήματα κυριαρχίας. Αλλά μεταξύ των δύο τοποθετήσεων μπορεί να βρεθεί ο κοινός τόπος για την προώθηση της διαπραγμάτευσης, αρκεί να υπάρχει η σταθερή, μη φοβική βούληση για την επίλυση της χρονίζουσας διένεξης και τήρηση της συνταγής που λέγει ότι:
«Μια διμερής διαπραγμάτευση για την επίλυση μιας διένεξης μπορεί να διευκολυνθεί στην επίτευξη αποτελέσματος εάν η κάθε πλευρά ξεκινήσει βλέποντας την ατζέντα από την οπτική της άλλης πλευράς, τις φοβίες, ανησυχίες, επιδιώξεις της χωρίς να σημαίνει ότι υιοθετεί τις θέσεις της.»(Chr. Blatman, “WhyweFight”, 2022)
Με υπόβαθρο το θετικό κλίμα και την πρόοδο στη διαπραγμάτευση σε άλλα μέτωπα (Θετική Ατζέντα, ΜΟΕ, Μεταναστευτικό, Ευρωπαϊκή Ένωση) το πιθανότερο σενάριο για τον Πολιτικό Διάλογο είναι να προχωρήσει στη διαπραγμάτευση του συνυποσχετικού που θα οδηγήσει την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΔΔΧ). Μια εξαιρετικά δύσκολη άσκηση. Αλλά όσο δύσκολη κι αν είναι, οι πολεμικές συγκρούσεις στον ευρύτερο περίγυρό μας επιτάσσουν την επίλυση της Ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης με ειρηνικά μέσα στο συντομότερο δυνατό διάστημα καθώς (α) όσο χρονίζει μια διένεξη τόσο δυσκολότερη γίνεται η επίλυσή της και (β) όσο χρονίζει τόσο αυξάνονται και οι πιθανότητες για σύγκρουση.
Πηγή: www.tanea.gr