Το ελληνικόν και ελληνοπρεπέστατον σύστημα εισαγωγής στην Ανωτάτη Παιδεία υπηρετεί τις ανθρωπιστικές ανάγκες της κοινωνίας μας η οποία, προκειμένου να σου στερήσει τις προοπτικές του μέλλοντός σου το ρίχνει στις εκπτώσεις. Θέλεις να γίνεις φιλόλογος, φερ’ ειπείν, και το σύστημα εν τη σοφία του σε στέλνει σε σχολή μαιευτικής. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάποιοι μελέτησαν το ζήτημα και απεφάνθησαν ότι ο τόπος έχει ανάγκη από περισσότερες μαίες και λιγότερους φιλολόγους. Απλώς διότι υπάρχουν κενές θέσεις στην τάδε σχολή μαιευτικής η οποία βρίσκεται στο τάδε κεφαλοχώρι της επικρατείας και κατ’ αυτόν τον τρόπο ενισχύεται η οικονομία του σουβλατζίδικου, ενώ συγχρόνως ο νέος δεν κλείνει τους δρόμους φωνάζοντας ότι του έκλεψαν τα όνειρα και το μέλλον, όπως συνηθίζουν οι αντιστασιακοί της μνημονιακής Ελλάδας. Είδα προχθές τον πρώτο τη τάξει αντιστασιακό, τον κ. Αλέξη Τσίπρα, στην Piazza Maggiore της ιστορικής Μπολόνια να κουνάει τα χέρια του στον ρυθμό του Bella Ciao, πλην όμως τα χείλη του έμειναν ακίνητα. Προφανώς τα ιταλικά του δεν είναι τόσο καλά όσο τα αγγλικά του, αν και παρηγορήθηκα κάπως με το θέαμα διότι διεπίστωσα ότι ο δίσκος των επαναστατικών ασμάτων δεν έχει κολλήσει μόνον στην καθ’ ημάς Αριστερά.
Ξεκίνησαν λοιπόν να κάνουν τις εκλογές δημοψήφισμα. Κι αν όχι δημοψήφισμα να τις μεταμφιέσουν, αν και αυτοδιοικητικές, αν και ευρωπαϊκές, σε εθνικές εκλογές, σε ένα είδος πολιτικού καρνάβαλου από τον οποίον ελπίζουν να βγάλουν κάνα πολιτικό φράγκο. Ποίο και πόσο θα ήταν το φράγκο; Δήλωσαν φιλολογικές σχολές και απαίτησαν από τον λαό να αναλάβει τις ευθύνες του, να «γυρίσει σελίδα», να «τους πετάξει όλους στη θάλασσα αύριο που θα είναι άλλη ημέρα». Πλην όμως, πλην όμως, αχ αυτός ο λαός. Τους έστειλε στη σχολή μαιευτικής, με όλον τον σεβασμό στο επάγγελμα της μαίας, να ψαρεύουν ψήφους από τη Χρυσή Αυγή για τον δήμο της Αθήνας. Οχι όχι δεν μιλάμε για την ηγεσία, δεν μιλάμε με την ηγεσία, μιλάμε για τους παραπλανημένους ψηφοφόρους, μιλάμε με τους παραπλανημένους ψηφοφόρους οι οποίοι είναι τόσο θυμωμένοι, σε τόσο έξαλλη κατάσταση με την κατάσταση που δεν ενδιαφέρονται αν ο άλλος δέρνει μετανάστες, και μπράβο του και καλά τους κάνει. Εντέλει κι αυτοί αριστεροί είναι, από μιαν άποψη, αφού εχθρεύονται το σύστημα, όσο κι αν από την Αριστερά τους χωρίζουν οι μετανάστες, η ξενοφοβία, το χρώμα του δέρματος και η θρησκεία. Αλήθεια σε ποιο σημείο της διαδρομής ο συμπαθέστατος κατά τα άλλα Γαβριήλ Σακελλαρίδης ξέχασε τον φάκελο με το μεταναστευτικό; Κάπου ανάμεσα στον πρώτο με τον δεύτερο γύρο, σ’ αυτή την κρίσιμη εβδομάδα των παθών όπου ξαφνικά συνειδητοποίησαν ότι οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής δεν πρόκειται να ψηφίσουν με τίποτε Καμίνη για ευνόητους λόγους, οπότε γιατί να αφήσουν να πάνε χαμένοι τόσες ψήφοι, κρίμα από τον Θεό είναι σε καιρούς λιτότητας και μιας και οι εκλογές είναι πολιτικές ας θυμηθεί κι ο χρυσαυγίτης πως κι αυτός λαός είναι στο κάτω-κάτω της γραφής. Αυτό λέγεται πολιτική μαιευτική, κατ’ άλλους κοινός τυχοδιωκτισμός.
Το πρόβλημα με την Αριστερά παραμένει η αυτοπεποίθηση που της προσφέρει η ψευδαίσθηση της ηθικής ανωτερότητας. Από τη στιγμή που δώσεις στον εαυτό σου το χρίσμα του αριστερού, από τη στιγμή που θα βαπτισθείς στα νάματα των κινημάτων και της επανάστασης, αποκτάς την ηθική ασυλία που σου είναι απαραίτητη για να κινηθείς στον άγριο και άδικο τούτο κόσμο της εκμετάλλευσης. Αν είσαι Μπαλτάκος και συναγελάζεσαι με τους ναζί είσαι απλώς κατάπτυστος και αποδιοπομπαίος. Αν όμως είσαι Σακελλαρίδης και αλληθωρίζεις προς τους ψηφοφόρους που τους θεωρείς και ηλίθιους καθότι παραπλανημένους δεν παθαίνεις τίποτε. Είσαι αριστερός, έχεις το σκόρδο που διώχνει τους βρυκόλακες. Δεν ξέρω τι θα καταφέρουν, αλλά κατάφεραν να βάλουν τους χρυσαυγίτες στο επίκεντρο των εξελίξεων.