Μια από τις μεγαλύτερες πληγές της πολιτικής μας ζωής είναι διαχρονικά η δικομματική κυριαρχία που σφραγίζει το πολιτικό σύστημα της χώρας. Είναι χαρακτηριστική η στάση απέναντι στον εκλογικό νόμο τόσο του ΣΥΡΙΖΑ που, αντικαθιστώντας επάξια το ΠΑΣΟΚ, εγκατέλειψε αμέσως την «αρχή» της απλής αναλογικής, όσο και της Νέας Δημοκρατίας που προτιμάει να μην διακινδυνεύει την προοπτική μιας μελλοντικής μονοκομματικής της παντοδυναμίας.
Το αδιέξοδο δικομματικό σκηνικό φέρνει αυτομάτως στο προσκήνιο τη συζήτηση για την αναγκαιότητα συγκρότησης ενός τρίτου πόλου. Οι σχετικές προσπάθειες ωστόσο, παρ’ όλες τις ελπίδες που γέννησαν κατά καιρούς, δεν καρποφόρησαν τελικά. Έμεναν σε γενικόλογες και συναισθηματικές κυρίως αναφορές περί της «ενότητας του μεσαίου χώρου» ή της «ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς» μακριά από κάθε ουσιαστική προσπάθεια πολιτικής προσέγγισης της φυσιογνωμίας, του ρόλου και του πολιτικού διακυβεύματος του τρίτου αυτού πόλου. Έτσι, τα όποια εγχειρήματα είτε εκφυλίστηκαν σε αγωνιώδεις προσπάθειες πολιτικής επιβίωσης είτε σκόνταψαν σε προσωπικές φιλοδοξίες που τα ακύρωσαν στην πράξη.
Η συζήτηση περί κεντροαριστεράς και μεσαίου χώρου φουντώνει ξανά – όχι οπωσδήποτε με τις καλύτερες των προθέσεων – μετά το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα. Φαίνεται όμως να παίρνει και πάλι περισσότερο γεωγραφικό παρά πολιτικό χαρακτήρα. Το ζητούμενο ωστόσο, είναι σήμερα η δημιουργία ενός τρίτου πόλου που θ’ αναλάβει την εκπόνηση ενός αναπτυξιακού σχεδίου εξόδου από την κρίση, επιβάλλοντας την άμεση υλοποίηση των αναγκαίων ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων. Μεταρρυθμίσεις που σε καμιά περίπτωση δεν θέλουν και δεν μπορούν να υλοποιήσουν οι δικομματικοί εταίροι με τις σημερινές τους τουλάχιστον δομές και ηγεσίες.
Η χώρα δεν χρειάζεται μια τεχνητή συγκόλληση των δυνάμεων του λεγόμενου μεσαίου χώρου. Ούτε μια συναισθηματική συμπόρευση με αναφορές στο παρελθόν.
Η χώρα χρειάζεται μια μεγάλη προοδευτική μεταρρυθμιστική παράταξη που θα θέσει σε απόλυτη προτεραιότητα τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, την ανάπτυξη του ανταγωνισμού και της παραγωγικότητας, την ενθάρρυνση και στήριξη της ιδιωτικής επιχειρηματικής πρωτοβουλίας και την προσέλκυση επενδύσεων. Μια παράταξη που θα θέσει ως στόχο της τη συγκρότηση ενός ορθολογικού, λειτουργικού και αποτελεσματικού κράτους στην υπηρεσία των πολιτών.
Η προοδευτική μεταρρυθμιστική παράταξη δεν μπορεί παρά να συγκροτηθεί στη βάση των ιδεών της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας και του πολιτικού φιλελευθερισμού. /Εχοντας σαφές μέτωπο απέναντι στον κρατισμό και τον νεοφιλελευθερισμό θα επιδιώξει να συσπειρώσει τις νέες μεταρρυθμιστικές δυνάμεις που ξεπηδούν από την κρίση αλλά και όλους όσους προώθησαν στο παρελθόν, με συνέπεια και κόστος, μεταρρυθμίσεις που ανατράπηκαν ή δεν εφαρμόστηκαν ποτέ.
Δημοσιεύεται στο «Έθνος»