Tο φριχτό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη έχει αρχίσει να μην επηρεάζει τόσο έναντι του κρίσιμου κριτηρίου ποιος θα διοικήσει και θα κουμαντάρει καλύτερα τη χώρα, ποιο κόμμα θα κυβερνήσει αποτελεσματικότερα κι επικερδέστερα για την ελληνική οικονομία, στις συνθήκες των οικονομικών δυσκολιών και της οικονομ. κρίσης ως επακόλουθο του πολέμου της Ρωσίας και της ανόδου των τιμών της ενέργειας. Τοιουτοτρόπως η διαφορά ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ βαθμιαία ξαναμεγαλώνει.

Καθοριστικό, επίσης, θα είναι το εάν και ποιο(α) κόμμα(τα) θα ενισχύσουν ο Κασιδιάρης κι οι σκληροί ακροδεξιοί και νεοφασίστες οπαδοί του, αφότου αποκλείσθηκε από τις εκλογές η δική τους παράταξη “Εθνικό κόμμα – Έλληνες” και εάν το κάνουν συντεταγμένα· το εάν θα μπορέσει να συγκεντρώσει μεγάλο μέρος των ψήφων τους κάποιο άλλο κόμμα που παίρνει μέρος στις βουλευτικές, όπως το ΕΑΝ του Αναστάσιου Κανελλόπουλου ή η “Ελληνική Λύση”, συγκεντρώνοντας ψηφοφόρους  του κόμματος Κασιδιάρη, τους φανατικούς και ρατσιστές ακροδεξιούς της πρώην Χρυσής Αυγής· (παριστάνουν τους ψευτοαντισυστημικούς, ενώ απλά επιθυμούν να δυσχεράνουν την απρόσκοπτη λειτουργία του δημοκρατικού κοινοβουλευτικού συστήματος.) Εάν οι σκληροπυρηνικοί κασιδιαρικοί ακροδεξιοί δεν (καθ)οδηγηθούν στη συντεταγμένη υποστήριξη κάποιου συγκεκριμένου ακροδεξιού κόμματος, οι τελευταίες σφυγμομετρήσεις δείχνουν πως αρκετές ψήφοι τους ίσως θα πάνε στην “Ελληνική Λύση”, στους Τζήμερο-Φ.Κρανιδιώτη, στο ΕΑΝ, στην Κωνσταντοπούλου και αλλού. Το νεοφασιστικό, υπό την καθοδήγηση του Κασιδιάρη, ακροδεξιό κόμμα θα προσπαθήσει να πάρει μέρος και να εκφραστεί πολιτικά στις δεύτερες εκλογές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί και φωνάζει γιατί οι κυβερνητικές νομοθετικές ρυθμίσεις για τον αποκλεισμό του νέου ακροδεξιού κόμματος από τη συμμετοχή στις βουλευτικές δεν ήταν οι δέουσες, από πολιτική και νομοθετική σκοπιά. Έστω κι αν ήταν ατελείς νομικά και ανολοκλήρωτες, αναρωτιόμαστε αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει πραγματικά τον αποκλεισμό του σκληρού ακροδεξιού κόμματος ή προτιμά να μπει στη Βουλή για να ανεβάσει το αναγκαίο όριο, το ποσοστό της αυτοδυναμίας του πρώτου κόμματος. Δηλαδή της ΝΔ του Κυρ.Μητσοτάκη, που κατά τους αριστερούς, καθοδηγεί τη λεγόμενη αντιδημοκρατική εκτροπή, εξαιτίας π.χ. της παλαιόθεν συνεχιζόμενης από όλες τις κυβερνήσεις, μελανής και ζοφερής υποκλοπής τηλεφωνημάτων... Ή μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ κολακεύει τους ψηφοφόρους του ακραίου, ακροδεξιού μορφώματος ώστε να ψηφίσουν ως δήθεν “αντισυστημικό κόμμα” αυτούς που κυβέρνησαν άσχημα και τυχοδιωκτικά για τέσσερα χρόνια, εάν οι ακροδεξιές και λαϊκιστικές-νεοφασιστικές ψήφοι δεν βρουν διέξοδο προς ένα κόμμα που θα εκλεγεί στη Βουλή;

Σχετικά με τον ενδεχόμενο, αριστερό κυβερνητικό εταίρο του ΠΑΣΟΚ, τον νεοκομμουνιστικό και ριζοσπαστικό ΣΥΡΙΖΑ, να σημειώσουμε ότι οι περισσότεροι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, όπως δείχνουν οι σφυγμομετρήσεις, δεν ξεχνούν τον αρνητικό οικονομικό, εθνικό και πολιτικό ρόλο που έπαιξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παραλίγο να μας βγάλει  εκτός Ευρωζώνης και Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω της ανεύθυνης στους στόχους της, διαπραγμάτευσης Τσίπρα-Βαρουφάκη-Δραγασάκη, με ενδεχόμενες, δραματικά επιζήμιες συνέπειες έναντι της επιθετικής εξωτερικής πολιτικής του Ερντογκάν και της διαρκούς, λόγω γεωπολιτικών συγκρούσεων, οικονομικής κρίσης... Η τυχοδιωκτική διαπραγμάτευση υποβάθμισε και κατέβαλε την οικονομία λόγω του επακόλουθου κλεισίματος, των capital controls και της δυσπραγίας των τραπεζών, εξαιτίας του ψευδεπίγραφου δημοψηφίσματος. Αποθάρρυνε τις ξένες επενδύσεις. Χαλάρωσε τους φραγμούς στην είσοδο των προωθούμενων μεταναστών από την Τουρκία και τους διακινητές. Οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αγωνίστηκαν να ελέγξουν τη δικαιοσύνη κατασκευάζοντας μη θεσμικά παράκεντρα, στοχοποιώντας τους πολιτικούς αντιπάλους τους, νεοδημοκράτες και πασοκικούς. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να ελέγξει αθέμιτα τα ιδιωτικά, τηλεοπτικά κανάλια, περιορίζοντάς τα. Παρά τη δημοκοπική φρασεολογία της που ψευδόταν κατάφορα, έφερε το τρίτο κι επιβαρυντικό μνημόνιο, παραβαίνοντας ασύστολα τα ευχολόγιά της, συνηθισμένη στις πολιτικές τούμπες, όπως έκανε μετατρέποντας το ναι σε όχι μετά το παράλογο, κακόβουλο και διχαστικό δημοψήφισμα του 2015. Μπορούμε να αναφέρουμε κι άλλα σημαντικά λάθη της στην παιδεία, στο Δημόσιο, στην άρνηση των αξιολογήσεων και του μεταρρυθμιστικού εκσυγχρονισμού στο κράτος, στην οικονομία, σφάλματα στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος και παραλείψεις στην εθνική άμυνα. Αργότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση προσέθεσε στις “δάφνες” του την υποτίμηση του covid και την αλλεργία στα απαραίτητα λοκντάουν, τις ανασχέσεις έναντι της αποτροπής των πολυάριθμων, παράνομων εισόδων των μεταναστών, την ενίσχυση ή υποκίνηση όλων των διαδηλώσεων, ακόμη και αυτών που για ένα σοσιαλιστικό κόμμα έχουν παράλογους στόχους, βλέπε την πολιτική υποστήριξη των αιτημάτων του Κουφοντίνα (δες την αντίστοιχη αρνητική τοποθέτηση του ΚΙΝΑΛ). 

Αντίστροφα η κυβέρνηση υπήρξε αποτελεσματική και θετική στην αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών, της λαίλαπας του covid, της επιθετικότητας του Ερντογκάν χάρη σε μια εξωτερική πολιτική που δυνάμωσε πολύ τις συμμαχίες της Ελλάδας, τη θωράκιση κι ανόρθωση της οικονομίας και την ισχυροποίηση των επενδύσεων, την αποκατάσταση του κλίματος εμπιστοσύνης των διεθνών αγορών και της διεθνούς οικονομίας στην ελληνική οικονομία, τη μεγάλη ενίσχυση της ψηφιοποίησης των κρατικών λειτουργιών (Πιερακάκης) και άλλα. Η ορμή όμως της μεταρρυθμιστικής πνοής δεν μπόρεσε να είναι όσο δυνατή επιβάλλεται από τις μεγάλες ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας σε ορισμένους τομείς του δημοσίου, στη δικαιοσύνη, σ' ορισμένες κρατικές υποδομές (σιδηρόδρομοι), ΕΣΥ, κ.λπ. Για παράδειγμα στα ΑΕΙ η υπόθεση πανεπιστημιακή αστυνομία φαινόταν από την αρχή πως θα αποτύχει από το φόβο της βίαιης, δυναμικής αντίδρασης όλης της αριστεράς και όλης της αντιπολίτευσης, συμπεριλαμβανόμενου και του ΠΑΣΟΚ, και άρα δεν έπρεπε να επιχειρηθεί, έπρεπε το υπουργείο Παιδείας να βάλει στόχο να φτιαχτούν δυνατές, καλά εκπαιδευμένες και πολυάριθμες ομάδες φύλαξης σεκιούρτι, νομίζω. 

Συμπερασματικά όλων αυτών, φοβάμαι την επαναφορά της λαϊκίστικης ριζοσπαστικής αριστεράς σε δήθεν "νέα" προοδευτική εκδοχή, μα πάντα με μπόλικο “πολακισμό” και λιγότερο “βαρουφακισμό” σχετικά με την οικονομική πολιτική για το ευρώ και την ευρωζώνη, δηλαδή τον ανεύθυνο οικονομολογικό μαξιμαλισμό, για να βγουν τα κουκιά του σχηματισμού αριστερής κυβέρνησης. Αντίστροφα ελπίζω σε ένα δημοκρατικό, μεταρρυθμιστικό, σοσιαλφιλελεύθερο α λα Πιερρακάκη-Χατζιδάκη-Χρυσοχοϊδη-Γεραπετρίτη-Δένδια-Θεοδωρικάκο-Κυρ.Μητσοτάκη, υπεύθυνο, ενεργό, δραστήριο και ανοιχτόμυαλο κυβερνητικό μπλοκ που θα μπορεί να επιφέρει, τίμια κι αποτελεσματικά, χωρίς παχιά λόγια, βελτιώσεις στην ελληνική οικονομία και κοινωνία. Γενικά ζητείται και απαιτείται η “σεμνή, συντεταγμένη και τίμια αποτελεσματικότητα που βελτιώνει τη ζωή των πολλών", όπως έγραψε μία διανοούμενη, πολιτικός σχολιαστής. 

Ελπίζω ένθερμα να έχουμε κυβέρνηση μετά τις δεύτερες εκλογές, είτε αυτοδύναμη, είτε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που δεν την πολυβλέπω γιατί τότε το ΠΑΣΟΚ θα διασπαστεί, οι παπανδρεϊκοί δεν θέλουν με τίποτα συνεργασία με Μητσοτάκη λόγω του παλαιού μένους των Παπανδρέου προς το μητσοτακέικο. Ουσιαστικά η μόνη διέξοδος προς τα εμπρός, την πολιτική και οικονομική σταθερότητα που θα κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, των Ελλήνων επενδυτών κι επιχειρηματιών, και των ξένων επενδυτών, και την πολιτική των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων στην κοινωνία, το δημόσιο και τους κοινωνικούς τομείς του, την οικονομία, τις ΔΕΚΟ κ.τ.λ., είναι, αν το δούμε πραγματιστικά και προσγειωμένα, η αυτοδυναμία Μητσοτάκη, μας αρέσει – δεν μας αρέσει (προσωπικά θα προτιμούσα την κυβερνητική συνεργασία Μητσοτάκη-Ανδρουλάκη για μεγαλύτερη ευρύτητα, προωθητική δύναμη ει δυνατόν, και νομιμοποίηση των μεταρρυθμίσεων, όπως είχε γίνει με την υπερψήφιση του νόμου Διαμαντοπούλου για την παιδεία, μα αν δεν θέλει η νύφη...)

Θα ήταν λάθος του προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να αποκλείσει εκ των προτέρων τη συνεργασία με το ένα ή το άλλο μεγάλο κόμμα. Συνεργασία δεν πραγματοποιείται εάν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ πιστεύει πως η ψήφος στο κόμμα του είναι αντισυστημική ψήφος, όπως δήλωσε προ ημερών στον Πύργο Ηλείας. Από πότε το ΠΑΣΟΚ που κυβέρνησε τόσα χρόνια έγινε αντισυστημικό κόμμα; Με λαϊκιστική δημαγωγία δεν μπορεί να προκύψει τίποτε θετικό... Το ζητούμενο είναι, εάν από τις δεύτερες εκλογές δεν προκύψει αυτοδυναμία, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ως κόμμα-ρυθμιστής, να προχωρήσει σε προγραμματική συμφωνία για τη δημιουργία δημοκρατικής, μεταρρυθμιστικής κυβέρνησης συνεργασίας. Τότε δεν θα μπορεί παρά να δεχτεί τη συνεργασία με το πρώτο κόμμα και ως πρωθυπουργό τον αρχηγό του πρώτου κόμματος. Σημειώνουμε για τους λαλιωτικούς και φιλο-κιδησό πασοκίτες που βλέπουν ευνοϊκά τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, τα σχετικά με την επαναπρόσληψη του Π.Πολάκη από τον Α.Τσίπρα. Με αυτή τη μεθόδευση επιβεβαιώνεται ο ψευτοσοσιαλδημοκρατικός χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ. 

Ο μπρούτος Κρητικός πολιτικός το μόνο που κατ'ουσίαν φέρνει είναι μια πεπαλαιωμένη, ξεπερασμένη αντίληψη που ταιριάζει με την απολυτότητα, τον δογματισμό, τον νεοσταλινισμό, την εύκολη δημαγωγία, την άκρατη επιθετικότητα και το ξεπέρασμα κάθε λογικού ορίου πολιτικής ευπρέπειας, συνεννόησης, ευγένειας και διαλόγου, που είναι απαραίτητα σε μια πολιτισμένη, ευρωπαϊκή και δημοκρατική χώρα. Παρ'όλα αυτά, ο λαϊκιστικός και μισαλλόδοξος “πολακισμός” είναι ένα ισχυρό, εχθροπαθές και εύκολο, δηλαδή απλουστευτικό, μαζικό ρεύμα στη “ριζοσπαστική αριστερά”, με πολλά στελέχη και μέλη να ακολουθούν τη λογική και νοοτροπία του. Με αυτή την ξεπερασμένη, μαξιμαλιστική, συχνά συκοφαντικά επιθετική, λαϊκιστική, πολακική και δημαγωγική  ριζοσπαστική αριστερά, επιθυμεί άραγε το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και μάλιστα το σοσιαλδημοκρατικό κομμάτι του να συνεργαστεί; Δυστυχώς οι γεωργιοπαπανδρεϊκοί δείχνουν εντελώς αποπροσανατολισμένοι, καθ' εικόνα και ομοίωση του αρχηγού τους. Οι περίπου μισοί, πάντως, οπαδοί και η μισή βάση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σίγουρα απεύχονται τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Υ.Γ. Κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου στην “πολιτική” διαχείριση, εξαιτίας της πολωτικής προεκλογικής σύγκρουσης, όλων αυτών των μελανών υποθέσεων βιασμών και σεξουαλικών κακοποιήσεων είναι η κομματικοποίηση και κομματική εκμετάλλευσή τους. Ο κ.Α που βίασε (αφού αποδειχτεί) νεαρούς ή γυναίκες είναι νεοδημοκράτης και άρα, μας λένε οι αριστεροί, τα περισσότερα τέτοια καθάρματα είναι δεξιοί. Και όταν εμφανιστεί και κατηγορηθεί κάποιος αριστερός ηθοποιός που (είναι ύποπτος πως) βίασε, ξεσηκώνονται αναλόγως οι δεξιοί και βρίζουν τους διεφθαρμένους, αδίστακτους “ελευθέριους” αριστερούς... Όμως οι βιαστές δεν έχουν κομματική ταμπέλα, οδηγούνται στη δικαιοσύνη ανεξαρτήτως κομματικής ένταξης και πολιτικής ιδεολογίας, η σεξ.κακοποίηση καταδικάζεται ασχέτως πολιτικής ταυτότητας, μπορεί να βιάσει κάποιος άντρας ανεξαρτήτως της όποιας πολιτικής ταυτότητάς του, όλοι οι βιασμοί είναι κολάσιμοι και όχι αυτοί του πολιτικού αντιπάλου περισσότερο κατακριτέοι... Τα social media, οι κίτρινες φυλλάδες, τα “φτηνά” κανάλια και όλα τα trush μέσα πλειοδοτούν στις λογικές που ξεμπροστιάζουν τους διεφθαρμένους αντιπάλους, κ.ο.κ., στο διηνεκές... Ε, λοιπόν βαρεθήκαμε και σιχαθήκαμε, η ιδεολογική εκμετάλλευση των νοσηρών ατομικών συμπεριφορών δεν έχουν κομματικό πρόσημο και ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα, μπορούν να μας χτυπήσουν από παντού, εξ απίνης...Γι' αυτό γυρίζω την πλάτη περιφρονητικά προς κάθε απόπειρα πολιτικοποίησης των σεξ.επιθέσεων και βιασμών, όλα μπορούν να συμβούν από παντού, νομίζω. 

Επίσης κουραστική είναι η εκμετάλλευσή τους από τα μέσα ως αντικείμενα θεάματος, ακροαματικότητας και κουτσομπολιού, το να γίνονται αυτές οι θλιβερές, τραγικές υποθέσεις έναυσμα για διασκέδαση που θα μας βγάλει από τη ρουτίνα μας αποτελεί μια μορφή ανελέητης κακίας... Ας αφήσουμε, ει δυνατόν, τη δικαιοσύνη να αποφανθεί και να τιμωρήσει με τις ποινές της, τελεία και παύλα