Οι λόγοι της εκλογικής ανόδου της ΧΑ είναι πολυπαραγοντικοί. Η αντιμετώπισή της ως ναζιστικής πολιτικής κίνησης με ταυτόχρονη εγκληματική οργανωτική δομή απαιτεί μια τριπλή αντιμετώπιση. Αστυνομική, δικαστική και πολιτική. Υπήρξε ασυγχώρητη καθυστέρηση στη συνειδητοποίηση του ζητήματος αυτού. Αιτία η επιλογή της ηγεσίας της ΝΔ και η επικίνδυνη αυταπάτη των «ανοικτών δρόμων επικοινωνίας» με τη ΧΑ και τα ακροδεξιά ακροατήριά της. Γι? αυτό το θέμα υπάρχουν απαράγραπτες ευθύνες της ηγεσίας της ΝΔ.
Η εν ψυχρώ δολοφονία ενός νέου Ελληνα πολίτη «ξεχείλισε το ποτήρι» της εσωτερικής ανοχής. Ενώ με τους μετανάστες δυστυχώς «έκλειναν τα μάτια και τα αυτιά»… Ρόλο σημαντικό στην «αλλαγή στάσης» έπαιξαν και οι σοβαρές ευρωπαϊκές και διεθνείς αντιδράσεις για το ναζιστικό μόρφωμα. Ετσι οδηγηθήκαμε στις συλλήψεις. Πρόκειται αναμφισβήτητα για θετική αλλαγή πολιτικής της κυβέρνησης, χωρίς υποσημειώσεις.
Η αστυνομική αντιμετώπιση της «εγκληματικής οργάνωσης» έφερε στην επιφάνεια τους παρακρατικούς «θύλακες» της ΧΑ εντός της που αγνοήθηκαν, δυστυχώς, για πολύ καιρό και τώρα γίνεται μία, όπως φαίνεται, προσπάθεια να εκκαθαριστούν.
Η δικαστική-ποινική διερεύνηση και γενικά η νομική αντιμετώπιση του θέματος θέλει νηφαλιότητα και διορατικότητα. Είναι σύνθετη διαδικασία. Η «δίκη» όχι μόνο πρέπει να είναι δίκαιη, αλλά και να… φαίνεται! Η ελληνική Δικαιοσύνη, εφόσον της παρασχεθούν όλα τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία, είναι σίγουρο -χωρίς παρεμβάσεις ή πιέσεις-, θα κάνει πλήρως το καθήκον της.
Το πιο σοβαρό όμως «κλειδί» στην αντιμετώπιση του ναζιστικού φαινόμενου είναι η διαμόρφωση του κατάλληλου ευρύτερου δημοκρατικού πολιτικού περιβάλλοντος. Η «κοινή στάση» και το «κοινό σχέδιο» αντιμετώπισης. Εδώ, δυστυχώς, υπάρχει το μεγαλύτερο «έλλειμμα» λόγω μικροκομματικών σχεδιασμών.
Η ΝΔ μέσω της θεωρίας των «δύο άκρων», στην οποία εμμένει, καλλιεργεί έναν επικίνδυνο «διπολισμό», στον οποίο «ανταποκρίνεται» ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς προσδοκούν εκατέρωθεν πολιτικά-εκλογικά οφέλη. Αυτή η «διελκυστίνδα» είναι επικίνδυνη, διχαστική και υπονομεύει την ελάχιστη «κοινή στάση» των δημοκρατικών κομμάτων, που είναι αναγκαία ακόμα και ως «κλίμα». Αλήθεια, πώς θα υπάρξει «κοινός τόπος» για τις θεσμικές και κοινοβουλευτικές αλλαγές που χρειάζονται για την αντιμετώπιση της ναζιστικής οργάνωσης; Αντί να γίνει «πεδίο σύμπτωσης» των δημοκρατικών κομμάτων, εξελίσσεται, δυστυχώς, σε πεδίο κομματικών αντιπαραθέσεων…
Στην πολιτική αντιμετώπιση του ναζιστικού φαινομένου δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς ότι η εξάπλωσή της στηρίχθηκε σε «λάθη» της μεταναστευτικής πολιτικής και στη διογκούμενη ανεργία και φτωχοποίηση τμημάτων της κοινωνίας μας που έφερε η «κρίση» και στα πολλά «λάθη» στην αντιμετώπισή της, σε συνδυασμό με την «ηθική κατάπτωση» του πολιτικού συστήματος.
Κάτι πρέπει να γίνει και με αυτά… Οι ευθύνες της κυβέρνησης έχουν σοβαρή κοινωνική διάσταση, που δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Οι αστυνομικές και δικαστικές εκκαθαρίσεις, όσο αναγκαίες κι αν είναι, δεν αρκούν για την αντιμετώπιση του «ναζιστικού φαινομένου».
Αυτά όλα ας τα λάβουν υπόψη τους και οι δικαίως ανησυχούντες Ευρωπαίοι εταίροι μας και ας αναλογιστούν και τις δικές τους ευθύνες με το… «Δουβλίνο ΙΙ», λόγου χάρη, ή τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις «μεταφοράς πόρων» για την καταπολέμηση της ανεργίας και της φτώχειας…