Ο τουρισμός  αποτελεί τον σημαντικότερο τομέα της ελληνικής οικονομίας.

Ειδικά κατά την διάρκεια της μεγάλης κρίσης που διέρχεται η χώρα μας αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς, για πολλές επιχειρηματικές δραστηριότητες, αλλά και για αρκετές περιοχές της χώρας μας.

Με συνεισφορά στο ΑΕΠ να ξεπερνά άμεσα το 17% και έμμεσα πάνω από 30%.

Ο τομέας του τουρισμού καλείται συνεχώς να προσαρμοστεί σε νέες προκλήσεις που προκύπτουν είτε από εσωτερικούς παράγοντες της χώρας (οικονομική σταθερότητα, ανασφάλεια, οικονομική κρίση), είτε από εσωτερικές κοινωνικοπολιτικές αναταραχές σε ανταγωνίστριες χώρες.

Είναι γνωστό ότι η παγκόσμια τουριστική πραγματικότητα εξελίσσεται, νέοι προορισμοί νέες καινοτόμες υπηρεσίες αναπτύσσονται, ώστε καθίσταται η ανάγκη να ανταποκριθούμε πιο πιεστικά στα νέα διεθνή τουριστικά δεδομένα.

Σήμερα ο αριθμός των αφίξεων δεν πρέπει μόνο να μας ικανοποιεί, αλλά χρειάζεται μία στροφή στρατηγικής στον ποιοτικό τουρισμό που θα έχει αποτελέσματα τόσο σε τοπικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο.

Η επιδιωκόμενη στρατηγική πρέπει να στηρίζεται στις εξής παραμέτρους :

1) Διαφοροποίηση του πρότυπου ανάπτυξης που συνδέεται αποκλειστικά με τον μαζικό τουρισμό

α. το πρότυπο αυτό ταυτίζεται με μικρή τουριστική περίοδο

β. οι υπηρεσίες και οι υποδομές αυτού του προτύπου οδήγησαν σε υποβάθμιση ανταγωνιστικότητας του ελληνικού τουριστικού προϊόντος

2) Αναβάθμιση των υποδομών

α. δημόσιες υποδομές (λιμάνια, μαρίνες, βιολογικοί καθαρισμοί, αεροδρόμια, οδικοί άξονες)

β. ιδιωτικές υποδομές π.χ. (κατασκευή νέων σύγχρονων τουριστικών μονάδων), αλλά και αναβάθμιση των υπαρχόντων μονάδων από 2 ή 3 αστέρια σε 4 έως 5 αστέρια

3) Αναβάθμιση της εκπαίδευσης και αναβάθμισης του ανθρωπίνου δυναμικού π.χ. (ίδρυση αγγλόφωνων προγραμμάτων σπουδών, προγράμματα κατάρτιση δια βίου εκπαίδευσης)

4) Προώθηση των εναλλακτικών μορφών τουρισμού π.χ. (τουρισμός υγείας, θαλάσσιος, συνεδριακός, θρησκευτικός, τρίτης ηλικίας, αγροτοτουρισμός κλπ), αλλά και θεσμικό πλαίσιο υποστήριξης των νέων μορφών τουρισμού

5) Σχεδιασμός της βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης με βάση την «Τοπικότητα» σαν βασική διάσταση της τουριστικής ανάπτυξης και από το κράτος που αποφασίζει την τουριστική πολιτική σε νέο τοπίο (ΟΤΑ, κράτος, ιδιώτες)

6) Αναβάθμιση των ήδη τουριστικών αγορών όπως (Γερμανία, Μ.Βρετανία, Σκανδιναβικές χώρες), αλλά και επέκταση σε νέες αγορές (Κίνα, Ασιατικές χώρες κλπ)

Ο τουρισμός είναι το μεγάλο στοίχημα των επόμενων ετών. Η Ελλάδα πρέπει να αξιοποιήσει όλα τα ανταγωνιστικά της πλεονεκτήματα, ώστε η στροφή στον ποιοτικό τουρισμό να αποτελέσει τον βασικό μοχλό οικονομικής ανάπτυξης και προόδου της ελληνικής οικονομίας.