Κάθε κόμμα υπάρχει  για να καλύπτει έναν συγκεκριμένο ιδεολογικό και πολιτικό χώρο. Αν στην πορεία αλλάξει ο χαρακτήρας του ή αλλάξουν οι συνθήκες και το ίδιο αδυνατεί να παρακολουθήσει τις εξελίξεις, απομακρύνεται από την κοινωνία και οδηγείται στην εξαΰλωση. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της ΔΗΜΑΡ που ιδρύθηκε ως η «Αριστερά της ευθύνης», διαχωρίζοντας τη στάση της από τον τυχοδιωκτισμό του ΣΥΡΙΖΑ και κατέληξε να επιστρέψει σε αυτόν, εκτός από ορισμένες φωτεινές εξαιρέσεις. Αντίστοιχα και το Ποτάμι που κατάφερε αρχικά να εκφράσει ένα σημαντικό μέρος του μεταρρυθμιστικού κεντρώου χώρου, αδυνατώντας στη συνέχεια να διαχειριστεί πολιτικά την εκπροσώπησή του.