Μεταξύ αστείου και σοβαρού διατύπωσα τις προάλλες στο FB το ερώτημα: ποιος πρότεινε τον Μπαμπινιώτη για υπουργό Παιδείας (και θρησκευμάτων…); Οι περισσότεροι από όσους το σχολίασαν, δεν το θεώρησαν αστείο. Είχαν δίκιο. Και συμφωνώ μαζί τους.
Ο κ. Μπαμπινιώτης, μέγας συλλέκτης πανεπιστημιακών και ακαδημαϊκών δαφνών, έχει, όπως λένε, καλό όνομα γενικώς. Δεν είναι πολιτικός. Μπράβο του, είπαν πολλοί που τον θεώρησαν «τεχνοκράτη», κάτι σαν έναν Παπαδήμο της Παιδείας. Λάθος τους. Πρώτον, η ακαδημαϊκή του δημοτικότητα δεν είναι απόλυτη: δεν είναι λίγοι όσοι του αμφισβητούν και τις λεξικογραφικές επιλογές του και την υπογραφάρα του πάνω από ένα έργο ξεκάθαρα συλλογικό, με αυτόν φυσικά στο πηδάλιο και τους συνεργάτες του χαμένους στο μηχανοστάσιο. Και δεύτερον, οι απόψεις του για τα πανεπιστημιακά πράγματα, δεν έχουν μεγαλύτερη αξία από τις απόψεις άλλων, ίσως και μικρότερη.
Το διαπιστώσαμε. Αυτός που τον επέλεξε, αν δεν είχε κατά νου να τορπιλίσει το νόμο, πρέπει να πίστεψε ότι η προσωρινή παρουσία του στο υπουργείο θα περιόριζε τους κινδύνους εκτρόπων στις παρελάσεις της 25ης Μαρτίου και θα λειτουργούσε, ως τις εκλογές, σαν ένα είδος προσωρινής ασπιρίνης στα ταμπουρωμένα Πανεπιστήμια. Και η μεν μαθητική παρέλαση, τουλάχιστον στην Αθήνα, έγινε «ομαλά» (με μόνη σε σχέση με το παρελθόν διαφορά, τον υπουργό να κοιτάζει το Φάληρο!), αλλά σε αυτό βοήθησε κυρίως η αστυνομία. Αλλά αντί για ασπιρίνη στα Πανεπιστήμια, ο κ. Μπαμπινιώτης αποπειράθηκε να καταργήσει το νόμο, δικαιώνοντας τις περισσότερες εξαρτώμενες φαιοκόκκινες πρυτανικές αρχές που δεν τον θέλουν κι ας τον ήθελε η Βουλή.
Κανένας δεν γνωρίζει πια τι ακριβώς θα γίνει τώρα. Θα εφαρμοστεί ο νόμος, δηλώνει ο πρωθυπουργός• εμμένω στις απόψεις μου, διατυμπανίζει ο στασιαστής Μπαμπινιώτης. Κανονικά, θα έπρεπε να τον στείλουν ξανά στο σπίτι του, από όπου κακώς τον έβγαλαν. Δεν το έπραξαν. Ποια είναι όμως τώρα η όποια, σύμφωνα με τους νόμους, ισχύς του πρωθυπουργού, έστω και ως τις 6 του Μάη;
Φυσικά, ο Μπαμπινιώτης και τα Πανεπιστήμια δεν είναι πια η εξαίρεση στο ράβε – ξήλωνε που μας χαρακτηρίζει. Γιατί έχουμε και τον Βορίδη με τα ταξί και προφανώς, σύντομα, με τα προσφιλή στη Νέα Δημοκρατία βυτιοφόρα. Λέτε να ακολουθήσουν στο ξήλωμα των μεταρρυθμίσεων όλες οι άλλες συντεχνίες; Φοβάμαι ότι από τα μνημόνια θα κρατήσουμε τη μιζέρια και θα πετάξουμε κάθε απόπειρα μεταρρύθμισης.
Τα εκλογικά τερτίπια των πολιτικών, τα γνωρίζουμε. Ο Μπαμπινιώτης μας πρόσφερε και τα τερτίπια των δήθεν «τεχνοκρατών». Που πρώτος στόχος τους είναι η εξυπηρέτηση των δικών τους. Δεν πάνε για βουλευτές οι περισσότεροι από αυτού του είδους τεχνοκράτες. Απλώς συνεχίζουν μια σταδιοδρομία που στηρίζεται στην επαγγελματική και μικροκομματική αλληλεγγύη!
Να γιατί παραμένει ενδιαφέρον να μας αποκαλύψουν ποιος επέλεξε τον Μπαμπινιώτη. Με, ή χωρίς την πρόθεση να ανατρέψει τον νόμο;
ΥΓ Χτες το βράδυ ο κ. Βορίδης απέσυρε την τροπολογία του για τα βυτιοφόρα. Δύο εκδοχές: του το ζήτησε το γραφείο του πρωθυπουργού ή (και) το απαίτησε η Τρόϊκα. Δεν αποκλείεται όμως το περιεχόμενο της είδησης να μην είναι τόσο απόλυτο ώστε ο ακροδεξιός νεοδημοκράτης υπουργός να βρει, όπως για τα ταξί, το αναγκαίο παραθυράκι για τους φίλους του της γνωστής συντεχνίας.
.
Ο Ριχάρδος Σωμερίτης είναι δημοσιογράφος