Η ανατροπή της μεταπολιτευτικής αρχιτεκτονικής του πολιτικού μας συστήματος, όπως αποτυπώθηκε με το εκλογικό αποτέλεσμα του 2012, αποτέλεσε την αφορμή για την έναρξη της συζήτησης για το μέλλον της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας.

Το ΠΑΣΟΚ, που για περισσότερο από 30 χρόνια κυριαρχούσε στο χώρο αυτό και διαμόρφωνε ισχυρές κοινωνικές και πολιτικές πλειοψηφίες, έχει υποχωρήσει σε σημαντικό βαθμό, ώστε εύλογα να τίθεται το ερώτημα «αν μπορεί και αν πρέπει να συνεχίσει ως έχει;». Η απάντηση είναι: «δεν μπορεί ως έχει. Χωρίς, δηλαδή, αλλαγές σε πρόγραμμα, χωρίς ανανέωση σε πρόσωπα».

Το πρώτο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί, από όλους όσους συμμετέχουν στην αναζήτηση της επόμενης ημέρας της Ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας, είναι ποιο είναι το όραμα για την χώρα;

Mία Ελλάδα δίκαιη και ισχυρή, που να στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις, σε μια Ευρώπη της αλληλεγγύης, της ανάπτυξης και της απασχόλησης.

Με ποιες παραγωγικές και κοινωνικές δυνάμεις θα συνεργαστείς για να το υλοποιήσεις αυτό; Με τις δημιουργικές δυνάμεις της παραγωγής που είναι ανταγωνιστικές και εξωστρεφείς και θα συνεισφέρουν στο μετασχηματισμό της οικονομίας, ώστε να έχεις πόρους για να στηρίξεις τους αδύναμους σε μια συμμαχία παραγωγικών δυνάμεων και «αδυνάμων». Αυτή η συμμαχία θα αντιπαλέψει τις δυνάμεις του οικονομικού «παρασιτισμού».

Ένα κομβικό ζήτημα είναι να προσδιορίσεις τον πολιτικό φορέα για την συστέγαση πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων με συναντίληψη για το όραμα.

Την περίοδο αυτή, πέρα από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και την Ελιά, καταγράφονται πολιτικές δυνάμεις που κινούνται στον ίδιο χώρο που εκφράζει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δηλαδή δυνάμεις του δημοκρατικού Σοσιαλισμού, του προοδευτικού Κέντρου, της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς και της οικολογίας.

Εδώ, λοιπόν, μακριά από λάθη του απώτερου και πρόσφατου παρελθόντος, με σεβασμό και ευαισθησία αναζητάς την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή της κοινωνικής βάσης, ώστε μέσα από δημοκρατικές και ανοικτές διαδικασίες να διασφαλίσεις την μέγιστη δυνατή διεύρυνση του χώρου, την προγραμματική ανανέωση και την ανανέωση προσώπων.

Για να ξαναγίνει η Ελληνική Σοσιαλδημοκρατία η πλειοψηφική δύναμη της προόδου και των μεταρρυθμίσεων, σε μια Ελλάδα που θα αναγνωρίζει τις δικές της υποχρεώσεις, θα διεκδικεί αποτελεσματικά, που θα παλέψει για την Ευρώπη της απασχόλησης και της κοινωνικής προόδου.