Προς Αννα Διαμαντοπούλου, Γιώργο Φλωρίδη :
Αγαπητή Άννα, αγαπητέ Γιώργο, ως ένας κατά βάση εκσυγχρονιστης, οφείλω να πω πως σας εκτιμώ και σας τιμώ για το έργο σας και την προσφορά σας. Αγωνιώ κι εγώ για το μέλλον της Δημοκρατικής Παράταξης, θέλω κι εγώ έναν νέο σύγχρονο φορέα στην κεντροαριστερα, δεν είμαι συμβολοπληκτος, και από την εποχή των 58 στηριζα κάθε πρωτοβουλία για την ενδυνάμωση του χώρου μας.
Αναρωτιέμαι όμως, και απευθύνω με ειλικρίνεια την ερώτηση και στους δύο σας, ποια συνθήκη δικαιολογεί το να βάζετε ΕΣΕΙΣ όρους και προϋποθέσεις για την συμμετοχή σας σε έναν φορέα και όχι ΕΓΩ; Και όταν λέω εγώ, εννοώ όλα τα στελέχη της γενιάς μου που δεν είχαμε καμία οργανωτική σχέση με το ΠΑΣΟΚ όταν αυτό δεσποζε στην χώρα, αλλά μπήκαμε όταν κατέρρευσε για να διασωσουμε το τελευταίο αποκουμπι ορθολογισμου και προοδευτισμου στο πολιτικό σύστημα.
Γιατί να μην θετω όρους εγώ που έδωσα ήδη τρεις φορές την εκλογική μάχη, μια στις Ευρωεκλογές, χωρίς καμία πιθανότητα εκλογής, και δύο στις βουλευτικές εκλογές, με τον σύντροφο Σκανδαλιδη » σχεδόν ιδιοκτήτη» της μοναδικής έδρας στην Α Αθήνας, χωρίς ποτέ να κλαφτώ, να απαιτησω κάτι, να θέσω όρους;
Για ποιον λόγο εγώ που δεν κυβέρνησα ούτε μια μέρα, δεν κατειχα καμία κρατική θέση, απολογουμαι για το πελατειακο σύστημα της μεταπολιτευσης, για τα λάθη του ΠΑΣΟΚ, για τα πρόσωπα που το προσεβαλλαν, και ταυτόχρονα υπερασπιζομαι μέσα από την ΔΗΣΥ το δικό σου έργο για την Παιδεία Άννα, και σε ευχαριστούμε για αυτό, όταν εσύ η ίδια είσαι αυτή τη στιγμή απέξω και μάλιστα χωρίς να σε διώξει ποτέ κανείς;
Γιατί δεν βάζω όρους εγώ, που βρέθηκα να υπερασπιζομαι τα μνημόνια, να δίνω κάθε μέρα μάχη εναντίον του Λαικισμού απέναντι σε έναν ΣΥΡΙΖΑ που κρεμουσε στο Συνταγμα όποιον δήλωνε ΠΑΣΟΚ;
Αγαπητέ Γιώργο, σε τιμώ και για την σκέψη σου, και για το ήθος σου, και για το θάρρος της γνώμης σου. Παρέδωσες την έδρα σου όταν διαφωνησες με επιλογές του κόμματος, λίγοι το κάνουν. Δεν έκανες εκπτώσεις στον πολιτικό σου λόγο, έδινες με ήθος τον αγώνα σου. Στρατευτηκες μαζί μας στις εκλογές του Γενάρη, σε ευχαριστούμε όλοι.
Καταλαβαίνω πως αισθανοσουν περισσότερο στα νερά σου με Πρόεδρο τον Βαγγέλη Βενιζέλο, τον Βενιζέλο που έκανε την Ελιά, το προπλασμα της σημερινής ΔΗΣΥ, μια ομοσπονδία κομμάτων και κινήσεων. Κάναμε συνέδριο, στηριξα έναν άνθρωπο της γενιάς μου, τον Οδυσσέα τότε, το αουτσάιντερ, με όση σεμνοτητα μπορούσα να διαθεσω, καθώς απεχθανομαι τον παραγοντισμο και τα λοχαγιλίκια. Παρεμεινα και παραμένω στην πρώτη γραμμή του αγώνα στην ΔΗΣΥ, με την σημερινή της ηγεσία, με τα προβλήματα της, με τις λάθος και σωστές επιλογές της, με τον πολιτικό της λόγο που δεν με καλύπτει πάντα, και με εμένα να μην κρύβω τις δικές μου διαφωνίες, να μην αποκρυπτω την δική μου ματιά στα τεκταινομενα, αγωνιζομενος και να προωθήσω το μέλλον του χώρου, και προσπαθώντας να τον προστατεψω από την εύκολη λεηλασια όλων αυτών των θρασύδειλων αλητων που μας κυβερνουν. Όρους όμως δεν έθεσα ποτέ.
Και ξέρετε κάτι; Αν ο χώρος θέλει να έχει μέλλον, και το λέω χωρίς καμία υπεροψία, ξέρω πως χρειάζεται περισσότερους σαν κι εμένα, σαν τονPanagiotis Kostoulas , τον φίλο μας Sotiris Katselos που δεν είχε και καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ, σαν τον μέγιστο Πυρρο Δήμα, σαν την Marilena, τηνZefi, τον Στέφανος Ξεκαλάκης και όλα τα παιδιά που δίνουν κάθε μέρα αγώνα χωρίς καμία προοπτική εξουσίας και όχι εσένα Γιώργο ή εσένα Άννα.
Αυτή τη φορά όμως θα θέσω όρους. Μάλλον έναν όρο και μοναδικό. Αν θέλετε νέο φορέα, όπως θέλω κι εγώ, τότε θα απαιτησω να δεσμευτειτε πως παραιτείστε από τώρα από κάθε διεκδίκηση κάποιου αξιωματος, κάποιας θέσης εξουσίας στο μέλλον, και πως θα στηριξετε την νέα γενιά της κεντροαριστερας.
Εμείς παραμενουμε στον χώρο, ξέρετε γιατί; διότι πιστεύουμε πως στο ΠΑΣΟΚ χρωσταμε, δεν μας χρωστάει. Χρωσταμε την καλύτερη περίοδο που γνώρισε ποτέ η Ελλάδα, τα καλύτερα σαράντα χρόνια της χώρας, και σηκωνουμε τα βάρη των λαθών του, για να διασωθει η θέση της Παράταξης στην ιστορία. Θεωρώ πως εσείς χρωστάτε κάτι παραπάνω. Η παράταξη σας τίμησε με βαρβατα αξιωματα, θέσεις και προνόμια, από πολύ νέους.
Εμείς οι νεότεροι, έχουμε και δουλειές, και καριερες και κυρίως αγαπάμε την δουλειά μας. Η πολιτική ως επάγγελμα δεν μας συγκλονιζει, ειδικά τώρα που και με δική σας ευθύνη απαξιωθηκε στην κοινωνία. Αλλά θέλω να αγωνιστω πλέον για το Νέο και όχι για την διάσωση της παλιάς φρουράς σε νέο σχήμα.
Σας καλώ λοιπόν να ξεπληρωσετε το δικό σας χρέος στην παράταξη. Σας σέβομαι, σας εκτιμώ, το λέω με ειλικρίνεια, αλλά πρέπει να σας το πω, εκ μέρους όλων των συντρόφων μου, της γενιάς μου που θεωρώ πως θα συμφωνησουν με όσα σας γράφω. Ελάτε να βάλετε πλάτη, μην ζητάτε πλάτες.
Θα περιμένω να ενημερωθω αναλυτικά για την πρωτοβουλία σας, δεν σπευδω να καταδικασω τίποτα, ούτε να απαξιωσω κανέναν σας. Πάρτε όμως και το δικό μου μήνυμα. Και απαντήστε.
Με συντροφικους χαιρετισμούς,
Μάνος Επιτροπάκης.