Τελικά, θέλαμε δεν θέλαμε, όλα τα υπογράψαμε. Το καλό είναι ότι, καθώς φαίνεται ολοκληρώνουμε την Αξιολόγηση, το κακό είναι ότι, θα ζούμε σε συνεχείς ανασφάλειες, για να μην υπάρχουν επισφάλειες. Το κάκιστο είναι ότι, από το προσχέδιο του Αναπτυξιακού νόμου, που κατατέθηκε προς διαβούλευση, διαφαίνεται πως, η Κυβέρνησή φροντίζει να προστατεύσει το μεγάλο κεφάλαιο, εγχώριο και ξένο, να επενδύει με σταθερό φορολογικό καθεστώς δεκαετίας, καθώς και με σειρά άλλων προνομίων. Επίσης, είτε πρόκειται περί άγνοιας, είτε περί ολιγωρίας, είτε περί ξεκάθαρης εξυπηρέτησης συμφερόντων, σε ορισμένες από τις φορολογικές ρυθμίσεις του υπό ψήφιση φορολογικού νομοσχεδίου, δημιουργούνται πολύ σοβαρά ερωτηματικά, καθώς φαίνεται να ευνοούνται εταιρίες και να δημιουργούνται εκ προοιμίου… «παράθυρα» φοροαποφυγής. Είναι πασιφανές ότι, στο σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ, δεν προβλέπεται να υπάρχει μεσαία τάξη ελεύθερων επαγγελματιών.

Το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης, οι εφαρμοστικοί νόμοι και τα μέτρα που ήρθαν προς ψήφιση, είναι έμπνευσης και πολιτικού σχεδιασμού, αποκλειστικά της Κυβέρνησης. Είναι μέτρα, που φέρουν την σφραγίδα των ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και μόνο, μέτρα που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο ελιγμών , καθώς δεσμεύουν και τις επόμενες Κυβερνήσεις

Ο Πρωθυπουργός, διολισθαίνει σε κάτι πρωτόγνωρα επικίνδυνο, αποσυνδέει την εκτελεστική , από την νομοθετική εξουσία σε πραγματικό χρόνο, πράγμα αντισυνταγματικό, θεωρεί εαυτόν καταδικασμένο να επιτύχει και συνδέει την επιτυχία του προγράμματος με την τύχη την δική του αλλά κύρια, της Χώρας.

Έξι χρόνια μετά, την ψήφιση του Πρώτου Μνημονίου ένας νέος άνθρωπος δείχνει να μην μαθαίνει τίποτα, από τα λάθη των προηγούμενων, ζητώντας νέες θυσίες, που δεν εξασφαλίζουν στο παραμικρό, την προοπτική και την βιωσιμότητα της ελληνικής κοινωνίας. Ο ίδιος, εμμένει στην θέση του και πιστεύει, ότι η πολιτική δύναμη που εκπροσωπεί, μπορεί να βγάλει μόνη της, την Ελλάδα μας από την κρίση. Ταυτόχρονα, προσπαθεί να προκαθορίσει την κοινωνία στο ενδεχόμενο αποτυχίας, προαλείφοντας τον εαυτό του, ικανό να διαχειριστεί την επόμενη μέρα, είτε έτσι, είτε αλλιώς.

Την στιγμή που, η αντιπολίτευση «βλέπει» καθημερινά πολιτικές εξελίξεις, το Κυβερνών κόμμα ετοιμάζεται να τεθεί σε κατάσταση «αγρανάπαυσης«, σταυροκοπούμενο για το πόσο καλά πήγαν τα πράγματα, για την χώρα μας και τους πολίτες, έχοντας μπροστά  μόνο, την εκκρεμότητα του Ανασχηματισμού. Από την άλλη, παίζει σε δύο ταμπλώ διατηρώντας το φλερτ με την Σοσιαλδημοκρατία, αλλά περιμένει και τις εκλογές της 26ης Ιουνίου στην Ισπανία, μήπως ξαναθυμηθεί το αριστερό της πρόσωπο.

Την ίδια ώρα που, αρκετοί βουλευτές της Κυβέρνησης,  περιδιαβαίνουν τα κανάλια και  υπερασπίζονται με πάθος το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό,  είναι απορίας άξιο, τί έρχεται πρώτο, ο πολιτικός οπορτουνισμός ή η άγνοια, γιατί πολλοί από αυτούς δείχνουν να μην γνωρίζουν, τί έχουν ακριβώς ψηφίσει. Το σίγουρο είναι, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει μετατραπεί σε συστημικό κόμμα, γεγονός, όχι απαραίτητα κακό, αν συνοδεύονταν από ρεαλισμό και γνώση. Αντ΄αυτού, έχουμε εμφανείς παθογένειες, που αργά ή γρήγορα, θα εξελιχθούν σε νόσo.

Σε έναν ιδανικό κόσμο, ο διάλογος και η αντιπαράθεση, θα είχαν ως σκοπό την αποκάλυψη της αλήθειας ή τουλάχιστον τη σύγκλιση απόψεων. Την αλήθεια την ξέρουμε, αλλά ξέρουμε ότι το δίκιο και η αλήθεια στον πραγματικό κόσμο υστερούνε. Υστερούνε και έναντι της ματαιοδοξίας, που είναι έμφυτη στην ανθρώπινη φύση. Στα έξι χρόνια της κρίσης, το  ΠΑΣΟΚ, ήταν η μόνη πολιτική δύναμη, που πήγε χέρι-χέρι, με την αλήθεια, αδιαφορώντας για το κόστος.

Η ανασυγκρότηση του προοδευτικού χώρου για να έχει τύχη, πρέπει να δημιουργήσει κίνητρα επανεισδοχής  των κοινωνικών ομάδων, στην ενεργό πολιτική δράση. Για να γίνει αυτό, πρέπει να διαπιστώσουν ότι, το εγχείρημα βασίζεται πάνω σε όρους αξιακούς, ηθικούς, ιδεολογικούς, πολιτικούς, ανέφερε σε συνέντευξή του, ο Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ και συμφωνούμε όλοι.

Θα θυμήσω στους παλαιότερους και θα πληροφορήσω τους νέους, ότι το ΠΑΣΟΚ μεγαλούργησε, γιατί είχε δύο πράγματα, όραμα και εξουσία. Στην διαχείριση της εξουσίας, δημιουργήθηκαν εκφυλιστικά φαινόμενα, στο όραμα υπήρξαν καθυστερήσεις. Αφού τώρα, απουσιάζει η φθορά της εξουσίας, με τις γνωστές παθογένειες, ευκαιρία είναι να δουλέψουμε το όραμα , την προοπτική, την ελπίδα, σε πραγματικό χρόνο, σε πραγματικό κόσμο, με επίκεντρο, πάντα, τον άνθρωπο.

Περισσότερο από ποτέ, υπάρχει η ανάγκη, να βαδίσουμε στα χνάρια του Φιλελεύθερου και  Δημοκρατικού Σοσιαλισμού.

Στη Προγραμματική μας Συνδιάσκεψη η Πρόεδρος Φώφη Γεννηματά μίλησε για Αναγέννηση, ο  Πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης ανέφερε ότι, Αριστερή πολιτική είναι η γλώσσα της αλήθειας και ας είναι δυσάρεστη, ο Πρώην Πρόεδρος Ευάγγελος Βενιζέλος μίλησε για προδευτικό σύγχρονο πατριωτισμό.

Σε συνθήκες μεγάλης κοινωνικής ασφυξίας και υπέρμετρης ψυχολογικής πίεσης, φάνηκε ξεκάθαρα στις ομάδες εργασίας, για την συγκρότηση  των προγραμματικών θέσεων και αρχών της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ότι, ο διάλογος  με την κοινωνία γίνεται πλέον, σε συνθήκες “live streaming” και ένα νέο δείγμα γραφής, σύγχρονου πολιτικού και κομματικού μοντέλου, είναι στα σκαριά.

Για την Κεντροαριστερά, πρέπει ο εκλογικός συναγερμός, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, κάποια στιγμή να λήξει και ήρεμα και ψύχραιμα να συνθέσει την εναλλακτική, ρεαλιστική πολιτική της πρόταση, με την προτροπή να βαδίσει από δω και πέρα, όχι με το σκεπτικό «Ποιοί είμασταν και που φτάσαμε», αλλά με την αρχή «Ποιοί είμαστε και πού μπορούμε να πάμε».