Από το ποδόσφαιρο μέχρι τις εκλογές, ο κανόνας είναι ίδιος: η νίκη και η ήττα είναι «δίδυμες αδελφές». Με τους  ίδιους γεννήτορες.  Και την ίδια αιτία.

Από τον κανόνα αυτόν ξέφυγαν οι πρόσφατες εκλογές. Όπου η νίκη είναι αποκλειστικά έργο του νικητή και η ήττα αποκλειστικά έργο του ηττημένου.

Και επειδή στα ανθρώπινα τα πάντα έχουν το νόημά τους, αφού τίποτε δεν είναι  απλός θόρυβος, η εξήγηση του παραδόξου βρίσκεται στα ίδια τα γεγονότα:

Οι εκλογές έγιναν σε συνθήκες που προέκυψαν από μία καταστροφική πανδημία και έναν συνεχιζόμενο πόλεμο, οι οποίες θα έπρεπε φυσιολογικά να οδηγήσουν στην εκλογική συντριβή της κυβέρνησης και στον εκλογικό θρίαμβο της αντιπολίτευσης. 

Εν τούτοις τα αποτελέσματα των εκλογών ανέτρεψαν την «φυσιολογική» ακολουθία και μας έφεραν αντιμέτωπους με ένα διττό απροσδόκητο: Η κυβέρνηση όχι απλώς νίκησε αλλά αύξησε και τα ποσοστά της και η αξιωματική αντιπολίτευση όχι μόνον δεν θριάμβευσε αλλά υπέστη εκλογικό όλεθρο.

Αυτό βεβαίως αποδεικνύει ότι θαύματα γίνονται. Τα οποία είναι πάντα έργο των ανθρώπων. Γι’ αυτό και τα «μυστικά» τους είναι επίσης ανθρώπινα.

Ποιο ήταν λοιπόν μυστικό, που προκάλεσε το «θαύμα» της νίκης;

Η απάντηση είναι ότι το «μυστικό» βρίσκεται στο γεγονός ότι δεν υπήρξε «μυστικό».

Αντίθετα ο πρωθυπουργός, αντί των ιδεολογικών δεισιδαιμονιών δεξιάς και αριστεράς, οι οποίες παγιδεύουν τους ανθρώπους στην αυταπάτη του «έτσι κι αλλιώς  η γη να γίνει κόκκινη, κίτρινη, μπλε..», σύμφωνα με τις γραφές της κάθε «εκκλησίας», επέλεξε την πιο ταπεινή και γήινη απάντηση: Ότι στις ανθρώπινες υποθέσεις «μοίρα μας είναι τα έργα μας».

Κάτι που αποτελεί και τη βάση του πιο συναρπαστικού ορισμού, που έχει δοθεί για την δημοκρατία: Ότι δημοκρατία είναι το καθεστώς, στο οποίο δεν υπάρχει τρίτος για να διαμαρτυρηθείς, ούτε έσχατη εξωκοινωνική εγγύηση για να σε διασφαλίσει. Διότι εμείς είμαστε υπεύθυνοι για την ιστορία μας.

Πρόκειται για την εφαρμογή της αυθεντικής δημοκρατικής αρχής, που ορίζει την πολιτική ως την φροντίδα για τον κοινό μας κόσμο και αναδεικνύει την Κανονικότητα σε υπέρτατη «Εξοχότητα».

Διότι η κανονικότητα αποτελεί τη μοναδική ανθρώπινη απάντηση στο χάος των ιδεολογικών δεισιδαιμονιών. Γι’ αυτό και οι φορείς τους την εξορίζουν από την δικό τους κόσμο. Μάλιστα έχουν δώσει και την εξήγηση της αποστροφής τους γι’ αυτήν. Διότι «..η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία».

Είναι ο λόγος για τον οποίο ήταν αδύνατον οι ηττημένοι να αντιληφθούν  το προφανές: Ότι η Κανονικότητα ήταν η αποφασιστική απάντηση στο χάος που οι ίδιοι επαγγέλλονταν.  Και η αιτία του εκλογικού «θαύματος» της νίκης Μητσοτάκη.  

Η οποία περιέχει και ένα αισιόδοξο μήνυμα: ότι ναι μεν δεν υπάρχει «φάρμακο» για την συλλογική τρέλα, πλην όμως η κοινωνία συχνά χρησιμοποιεί την μνήμη της αντί «φαρμάκου», για να θυμηθεί τι σημαίνει χάος.  Και τότε ακριβώς το αποστρέφεται.

Πηγή: www.tanea.gr