Ποια Τουρκία θέλουμε τελικά κοντά μας;

Μιχάλης Τριανταφυλλίδης 26 Ιουν 2018

Είναι προφανές ότι  οι πολιτικές αναλύσεις, για τα αποτελέσματα των εκλογών της Τουρκίας, πρέπει να ξεκινήσουν  με αντίστροφο από ότι έχουμε συνηθίσει τρόπο. Εμείς όμως, μαθημένοι στην ευκολία, στην ταμπέλα και τη ρηχότητα, τρελαινόμαστε  με τους τουρκολόγους, κουνάμε το κεφάλι όλο σημασία και νόημα,  επειδή δεν καταλάβαμε λέξη, από αυτά  που μας λένε και βγήκαμε έτσι, από  την υποχρέωση .

Το κόμμα του Μπαχτσελί διαλύθηκε πριν έναν χρόνο. Η Ακσενέρ πήρε κοντά στο 10%, ως κόμμα και αυτός που δεν εμφανίστηκε σχεδόν καθόλου, ως κόμμα, πήρε άλλα τόσα.  Ποσοστό ασύλληπτο, αυτό το 20%,  για ένα κόμμα  που παράπαιε, πριν από λίγο καιρό.

Η Τουρκία  διχασμένη, κομμένη στα μισά. Οι Τουρκογερμανοί  δίνουν  στον  Ερντογάν 65%  ενώ,  στις επιτόπου  παρουσίες τους,  δίνουν Αντιπρόεδρο στο κόμμα των Πρασίνων,  με πολύ υψηλά ποσοστά στις εναλλακτικές  λίστες και πάει λέγοντας.

«Τη Δευτέρα, θα δώσουμε μια βροντερή απάντηση στη Δύση»  ούρλιαξε ο  Ερντογάν και  το ασυνάρτητο  εθνίκι, που το καλέσαν ως τουρκολόγο, να μας φωτίσει με τις γνώσεις του, αναρωτήθηκε μήπως και μας συμφέρει η εκλογή Ερντογάν, που τρίβει στη μούρη των Ευρωπαίων, τις «επιτυχίες του».

Στο Λονδίνο, πριν λίγο καιρό, δήλωνε πανηγυρικά στους Τραπεζίτες, επενδυτές και δανειστές, ότι «εάν εκλεγώ με τις νέες μου εξουσίες, που δεν θα δίνω λόγο σε κανέναν, ιδίως στον Κεντρικό Τραπεζίτη, θα ρίξω τα επιτόκια». Για τη σωτηρία της εθνικής μας οικονομίας. Το άκουσαν οι επενδυτές κι εξαφανίστηκαν. Προσπαθούσε  δε  ο δόλιος Κεντρικός Τραπεζίτης, να σώσει τα άσωστα.(από κοντά και ο Παπάς εναντίον του Στουρνάρα).

«Κρατάει ζωντανή»  την οικονομία  με δάνεια, μουσουλμανικά και μόνον και όχι  με τα γνωστά κανάλια ξεπλύματος, των προηγούμενων χρόνων,  που δίναν και ρευστότητα και δυναμική  αναπτυξιακή. Τα δάνεια  αυτά, τα έριξε στις τράπεζες, για να κρατήσουν την αγορά, αυτό το διάστημα, της ασταμάτητης κατρακύλας της λίρας.

Πόσο μπορεί να κρατήσει  αυτό όμως ;

Σε λίγο, τα επιτεύγματα της μεγάλης ανάπτυξης της τελευταίας δεκαετίας θα αρχίσουν να εξανεμίζονται. Τότε θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις  στους φτωχούς  που είδαν να λιγδώνει το αντεράκι τους, αλλά και πάλι έξαφνα θα αρχίσουν να φτωχαίνουν

Και  από απέναντι  του τί;

Ένα CHP σμπαράλια, που ενώ η μισή Τουρκία, δεν θέλει να ακούει για τον Ερντογάν, αυτοί οι σερσερίδες,  ούτε αυτό κατάφεραν να αξιοποιήσουν και πήραν πολύ λιγότερες ψήφους,  από τον Ιντζέ  και  πάνε σε μια Βουλή, από τις πιο δύσκολες της τελευταίας δεκαετίας.  Γιατί εμείς οι ξύπνιοι, ναι μεν ο Μπαχτσελί  πήγε  σύμμαχος στον Ερντογάν, αλλά δεν γνωρίζουμε, ότι το MHP, ουδεμία σχέση έχει, ούτε με Ισλάμ , ούτε με τίποτε από όλα αυτά,  που πρεσβεύει ι ο σουλτάνος. Ο Ντοβλετ Μπαχτσελί, είναι πολύ πιο φανατικά αντίθετός του κυρίως σε θέματα κατάργησης της κοσμικότητας του κράτους, και σε πάρα πολλά από  τα θέματα, που παραμένουν ανοικτά στην τούρκικη κοινωνία. Το βαθύ κράτος στη Τουρκία, σήμερα και τον πούρο κεμαλισμό  οι Μπαχτσελίδες τον εκφράζουνε .

Και ας έρθουμε στο CHP…

Εάν και τώρα, δεν διώξουν από πάνω τους την αραχνιασμένη πλέον μπέρτα του κεμαλισμού  και της  δήθεν γνήσιας εκπροσώπησης,  του παρελθόντος, μόνον η διάλυση ή το περιθώριο τους πρέπουν…

Εάν δεν διώξουν  σήμερα το Κιλιντσάρογλου και τους όμοιους του, όλους αυτούς τους οπισθοδρομικούς κήρυκες, του τίποτε, που είναι πολύ πιο επιρρεπείς  στο ρατσισμό, την ξενοφοβία και τον αντιδυτικισμό , από ότι ο χειρότερος οπαδός του ΜΗΡ, δεν υπάρχει σωτηρία και κυρώς σοβαρή προοπτική…

Και που είμαστε εμείς σε αυτό το περιβάλλον.

Όλοι αναρωτιούνται για το πού θα τραβήξει ο Εντογάν, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, σχεδόν πλήρους διάλυσης της τούρκικης οικονομίας…

Δεν μπορεί να στηριχτεί πια το πράσινο-μουσουλμανικό δολάριο. Χρειάζεται το δανεισμό, που του αρνούνται μέχρι στιγμής, οι Ευρωπαίοι Τραπεζίτες.

Η  Ελλάδα, μπορεί να παίξει ρόλο ιδιαίτερα σημαντικό, στη δύσκολη και ταυτόχρονα ευαίσθητη, αυτή περίοδο. Με δεδομένο και  «τον φόβο των Ιουδαίων»,  προσφύγων και μεταναστών.

Στην Ελλάδα προσβλέπει η Τουρκία  συνολικά, ως οικονομία και  πολιτικπή στήριξη, και όχι γιατί αγαπάνε ο Γιλντιρίμ και οι συν αυτώ, τον Τσίπρα.

Μάλλον τώρα πρέπει  να αξιοποιηθεί αυτό το πλεονέκτημα.

Είμαστε  η μοναδική διέξοδος που διαθέτουν, προς τη Δύση. Ή το αξιοποιούμε ή χάνουμε πανηγυρικά, άλλη μια ευκαιρία. Παίξτε στοίχημα αλλά μην πέσετε  πάνω στη Γερμανία,  στο τέλος θα νικήσει αυτή.