Γράφτηκε μετά τις εκλογές του 1958: «…το αποτέλεσμα της κάλπης διέρρηξε την κανονικότητα του μεταπολεμικού θεσμικού πλαισίου. Το Φάντασμα της Αριστεράς θα πλανιόταν ξανά στον αέρα εννέα μόλις χρόνια μετά τη λήξη του Εμφυλίου». Στο σημείο αυτό είμαστε πενήντα επτά χρόνια μετά. Τότε και τώρα, αιτία ήταν η δυσλειτουργία δημοκρατικών κομμάτων.
Από το 1958, η ΝΔ κυβέρνησε χωρίς να εξελιχθεί σε δημοκρατικό κόμμα. Συνονθύλευμα «βαρόνων», υπό έναν στιβαρό ηγέτη με ασαφή «δεξιό» προσανατολισμό, τα χωρούσε όλα από τον αστικό δημοκρατικό φιλελευθερισμό ως την εθνικιστική Δεξιά που ενσωμάτωσε και την παράταξη που κέρδισε τον πόλεμο. Η χούντα πρόσθεσε την απαγόρευση κομμάτων και εκλογών στην αυθαιρεσία μίας δικτατορίας.
Η αλλαγή «μοντέλου» ήρθε το 1981 με το ΠΑΣΟΚ. Κακό αντίγραφο σοβιετικής ώσμωσης του κόμματος με τη διαχείριση της εξουσίας, λειτούργησε ως «ιμάντας» μεταφοράς όχι κριτικής και ελέγχου από «κάτω προς τα πάνω», αλλά ωφελημάτων από «πάνω προς τα κάτω» με αντάλλαγμα την ψήφο.
Μετά το 1989, η ΝΔ μετεξελίσσεται σταδιακά σε ένα «γαλάζιο ΠΑΣΟΚ» με μία συρρικνούμενη φιλελεύθερη αστική συνιστώσα. Ταυτόχρονα, το ΠΑΣΟΚ μπαίνει σε αντίστροφη διαδικασία μετεξέλιξης σε αστική «δημοκρατική παράταξη» με φθίνουσα σοσιαλιστική συνιστώσα. Τα δύο κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία με παρόμοια οργάνωση και πολιτικό προσανατολισμό και μόνο στόχο τη διαχείριση της εξουσίας μέσω του κράτους. Αποτέλεσμα η διόγκωση του κόμματος – τέρατος που οδήγησε στην κρίση χρέους του 2009.
Μετά το 2012 έχουμε τρίτη μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ, με τη μεταγραφή της «σοσιαλιστικής» συνιστώσας στον ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα είναι πλειοψηφική με κύριο «όπλο» την εξοικείωση με τη διαχείριση της εξουσίας. Το έμπειρο κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ είναι ήδη το DNA του ΣΥΡΙΖΑ.
Ταυτόχρονα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα «ροζ» ΚΚΕ. Η Αριστερή Πλατφόρμα ιδεολογικά είναι ένα ΚΚΕ με μία, σημαντική, διαφορά. Ενώ το αυθεντικό ΚΚΕ πιστεύει σε ανάληψη της εξουσίας ύστερα από επανάσταση, ο «ανυπόμονος» κ. Λαφαζάνης «συμβιβάζεται» και με εκλογές. Αντίθετα με άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, η προερχόμενη από το ΠΑΣΟΚ δεν έχει «ιδεολογικά» προβλήματα, όσο ισχύει το δέλεαρ της εξουσίας στην οποία είναι εθισμένη. Συνεπώς, η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ ισοδυναμεί με ψήφο στο ΚΚΕ. Ισως το βράδυ της 25ης Ιανουαρίου δούμε όχι μόνο «το Φάντασμα της Αριστεράς» αλλά την ίδια την ανατροπή του αποτελέσματος του Εμφυλίου με δημοκρατικό τρόπο. Σουρεαλιστικό, αλλά όχι αδύνατο.