Η επικέντρωση της πολιτικής ατζέντας στο τι θα διεκδικήσουμε από την τρόικα και την ευρωζώνη, είναι μια αδιέξοδη πολιτική. Γιατί τίποτα δεν θα πετύχουμε στη διαπραγμάτευση για αναθεώρηση των επαχθών όρων του μνημονίου, αν δεν πείσουμε τους εταίρους μας ότι είμαστε αποφασισμένοι να αλλάξουμε ριζικά το σαθρό οικονομικό, παραγωγικό, κοινωνικό και πολιτικό μας μοντέλο. Και γιατί ακόμη και αν πετυχαίναμε κάποια αναθεώρηση, αυτό σε τίποτα δεν θα μας βοηθούσε, αφού δεν θα είχαμε χτυπήσει στη ρίζα τους τις δομικές γενεσιουργές αιτίες του προβλήματός μας.
Πρέπει λοιπόν η πολιτική συζήτηση να στραφεί στην εκπόνηση του δικού μας μνημονίου, στην επεξεργασία ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης, που θα αγκαλιάζει όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Αυτή όμως, είναι μια δύσκολη και σύνθετη διαδικασία. Απαιτεί γνώση βαθιά της κατάστασης και των προβλημάτων, των λύσεων που θα μπορούσαν να τα θεραπεύσουν, των λεπτών ισορροπιών μεταξύ των διαφόρων λύσεων, των αλληλοεπιδράσεων οικονομικής αποτελεσματικότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης, των διαλεκτικών σχέσεων διεθνούς ευρωπαϊκού και εσωτερικού περιβάλλοντος.
Είναι φανερό ότι ένα πολιτικό προσωπικό, αποτελούμενο από στελέχη γενικής πολιτικής, και μάλιστα εκπαιδευμένα σε ένα προηγούμενο παράδειγμα, δεν μπορεί μόνο του να φέρει σε πέρας αυτό το δύσκολο έργο. Η έλλειψη επαφής πολιτικού συστήματος και ομάδων παραγωγής γνώσης είναι εμφανής πια και αποτελεί βασικό συστατικό της σημερινής πολιτικής παθογένειας. Αυτό αφορά όλα τα κόμματα. Εμείς όμως επικεντρώνουμε στο χώρο της κεντροαριστεράς, που μας ενδιαφέρει άμεσα. Λίγο να παρατηρήσει κανείς τις εξελίξεις, διαπιστώνει ότι οι άνθρωποι της κεντροαριστεράς με τεχνοκρατική επάρκεια, γνώση, ικανότητα παραγωγής ιδεών και καινοτομιών, είναι στη συντριπτική πλειοψηφία τους χωρίς οργανική σχέση με το ΠΑΣΟΚ ή τη ΔΗΜΑΡ. Η ιδέα της επανίδρυσης, λοιπόν, δεν πρέπει να απευθύνεται μόνο γενικώς και αορίστως στο κοινό, αλλά πρέπει να στοχεύει σε τέτοιου είδους ομάδες, κινήσεις και άτομα. Η ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς δεν μπορεί να είναι το άθροισμα του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Πρέπει να περιλαμβάνει ευρείες ζωντανές κεντροαριστερές δυνάμεις, που θα διευρύνουν την κεντροαριστερά και θα τη μεταλλάσσουν ποιοτικά. Η κεντροαριστερά θα επιζήσει και θα αναπτυχθεί, αν δώσει συγκεκριμένες και τεκμηριωμένες απαντήσεις σε σύγχρονα ερωτήματα και προβλήματα. Και φυσικά, αν αποκτήσει επαφή με κομμάτια της νεολαίας.
Ας τα έχουν αυτά υπόψη τους οι ηγεσίες και οι μηχανισμοί του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ.
Η συζήτηση πρέπει να αρχίσει.
Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για όλους.