huffingtonpost.gr

Μοιρολατρούντες
στις κινήσεις,
λεηλατώντες το ψωμί,
κοιμούνται μακαρίως
σε πράγματα ανονείρευτα
κι επικινδύνως στατικά

Κ.Γ.Σταλίδης, Μες στα νωχελικά τοπία

Τον τελευταίο καιρό έχουμε γίνει όλοι μάρτυρες ενός γενικευμένου [ανήθικου;] πανικού από μερίδα του πολιτικού προσωπικού, το οποίο δεν ξέρει που πατάει και που βρίσκεται.

Αυτομολήσεις [κομματικές], αυτοαναιρέσεις [ιδεολογικές], αυτοακυρώσεις [ηθικές], αυτοχειρίες [πολιτικές] κάθε είδους και τιμής απέδειξαν έναν ιδιότυπο αυτισμό [ή μήπως εαυτουλισμό;] ορισμένων εκπροσώπων του λαού [ποιού ακριβώς λαού είναι το μέγα ερώτημα: του ψηφίσαντος, του επευφημούντος ή του απορημένου;].

Κάποιοι μάλιστα έχουν αναγάγει τις κινήσεις τους σε φιλοσοφική λίθο, την οποία [νομίζουν ότι] τη χαρίζουν στην Κυβερνώσα Αριστερά, ενώ στην πραγματικότητα την αφαιρούν από το ηθικό πλεονέκτημα των αριστερών. Συνοδοί μαζί τους και μερικοί διανοούμενοι , άξιοι κατά τα άλλα, οι οποίοι αισθάνονται ως χρέος να υπερασπιστούν το μη-υπερασπίσιμο.

Μ’αυτά και μ’αυτά αναρωτιέμαι πάνω σε ποιές ηθικές και κοινωνικές έννοιες εργάζεται και προβληματίζεται ο έλληνας διανοούμενος. Κι εντέλει τί ακριβώς [θέλει να ] συμβολίζει; Την υπεράσπιση καθαρών ιδεών και αξιών ή τη συγκάλυψη αμφισβητούμενων πολιτικών;

Διακατέχεται άραγε από ορθολογισμό ή μήπως υποκύπτει στο ρόλο του μάγου των ΜΜΕ ή του παραγωγού μύθων και ‘’αληθειών’’ μιάς πολιτικής χρήσης;

Καθώς οι περισσότεροι προέρχονται από τις ανώτερες τάξεις των εχόντων και κατεχόντων οι ‘’αποκλίνουσες απόψεις τους’’ πολλές φορές υποκρύπτουν μία υποδόρεια ευθυγράμμιση με τα ταξικά τους πρότυπα [εντέχνως αντεστραμμένα]. Κάτι σαν ελίτ στην υπηρεσία του λαού[και του λαϊκισμού;]. Καθώς μιλάνε πολύ και πράττουν λίγα λαμβάνουν το πρόσημο [παράσημο;] του δεξιού ή του αριστερού άλλοτε λόγω των άσφαιρων χρησμών τους, άλλοτε από φυσικές συγγένειες κι άλλοτε πολιτικής παρέας ένεκεν.

Το ερώτημα είναι αν νοείται ‘’γραμμιτζής’’ διανοούμενος, κάποιος δηλαδή πνευματικός άνθρωπος που νοιώθει [είναι;] υπο-χρεωμένος να υπακούει τις εντολές του κόμματος, ακόμα κι αν αυτές εκφεύγουν των αληθειών ή αναφέρονται σε ‘’κούφιες ιδέες’’. Οι νεοκομφορμιστές με τις αυταπάτες αντιδρούν στο Διαφωτισμό και την ορθή διάγνωση των πραγμάτων και της κατάστασης και παραμορφώνουν το ιδεολογικό σύστημα [αλλοιώνοντας το περιεχόμενο, τις έννοιες, τους όρους και τις λέξεις].

Η Ελλάδα, χρόνια τώρα, αναζητούσε νέους πολιτικούς. Πολύ φοβάμαι ότι σύντομα θα ψάχνουμε με το φανάρι να βρούμε καθαρούς κι ελεύθερους, ανεξάρτητους ή απεξαρτημένους, από τα χαλκεία και τα ηνία της εξουσίας, διανοούμενους.

ΥΓ.’’Οι μνηστήρες,απ’ότι λένε, βαρέθηκαν

τα γλέντια κι έφυγαν.

Όσο για τον Οδυσσέα

αυτός ακόμη ταξιδεύει’’ [Αλεξάνδρα Γαλανού,Πηνελόπες]