“Placebo” Δημοκρατίες

Αντώνης Τριφύλλης 18 Μαρ 2021


Φαινόμενο placebo (πλασέμπο) ονομάζεται το φαινόμενο κατά το οποίο ένας ασθενής παρουσιάζει βελτίωση ενώ λαμβάνει ένα εικονικό φάρμακο, δηλαδή μια ουσία χωρίς πραγματική δράση για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει..


1988. Η Ανατολική Γερμανία βιώνει τις τελευταίες στιγμές πριν την κατάρρευσή της. Ένα χρόνο μετά το Ανατολικό μπλοκ του ψυχρού πολέμου διαλύεται. Η κοσμογονική αλλαγή, αποκαθιστά την “τάξη πραγμάτων” που είχε επιφέρει το τέλος του πολέμου και η μοιρασιά των ζωνών επιρροής μεταξύ των τριών μεγάλων δυνάμεων που κατατρόπωσαν το δολοφονικό ναζιστικό καθεστώς.


Η Ανατολική Γερμανία επανενώνεται με την Δυτική έναν χρόνο αργότερα υπό την σκέπη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.


Όμως το 1988, το καθεστώς Χόνεκερ- Στάζι βιώνει τους τελευταίους “σπαραγμούς του θηρίου”. Η πολιτική ισχύς υπάρχει, αλλά η οικονομική κατάρρευση ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια των ιθυνόντων των. Η άλλοτε κραταιά κρατική βιομηχανία αντιμετωπίζει την έλλειψη συναλλάγματος και το νόμισμα συνεχώς υποτιμάται.


Ένα πρόσφατο φιλμ -Placebo Effect- παρουσιάζει την οικονομική κατάσταση του καθεστώτος Χόνεκερ μέσα από το δράμα ενός ανώτερου στελέχους της Στάζι, της διαβόητης μυστικής υπηρεσίας. Το παιδί του πάσχει από μια γνωστή ανίατη ασθένεια εκφυλισμού του εγκεφάλου η οποία καθώς χειροτερεύει οδηγεί το άτυχο κοριτσάκι σε ένα νοσοκομείο, όπου του χορηγείται νέο πολλά υποσχόμενο φάρμακο. Όμως η υγεία του παιδιού χειροτερεύει σε αντίθεση με την κατάσταση ενός παιδιού με την ίδια αρρώστια που παίρνει εξιτήριο.


Ο πατέρας προσπαθώντας να καταλάβει τι συνέβη, έρχεται σε σύγκρουση με τα ανώτερα κομματικά κλιμάκια, μια και ανακαλύπτει  ότι μια φαρμακευτική εταιρεία της  Δύσης κάνει πειράματα χορηγώντας το φάρμακο και το πλασέμπο για τις δοκιμές της σε νοσοκομείο του Ανατολικό τομέα.

 Όπως όλοι γνωρίζουμε ότι αυτού του τύπου οι δοκιμές πραγματοποιούνται επ΄αμοιβή σε δεκάδες χιλιάδες εθελοντές σε πολλές χώρες πριν κυκλοφορήσει το φάρμακο στην αγορά με την χρήση placebo και κανονικού φαρμάκου σε διαφορετικούς εθελοντές.


Η διαφορά με την εγκεκριμένη διαδικασία ήταν ότι τα χρήματα που προορίζονταν για τους εθελοντές πήγαιναν στο κρατικό ταμείο της DDR που είχε τρομερή ανάγκη συναλλάγματος. Και υπ? αυτήν την έννοια ο σκηνοθέτης, κατηγορήθηκε για αντιεπιστημονική μονομέρεια. Και δεν προέκυψε κάποια παρατυπία. Όμως η πραγματικότητα αποκαλύπτεται ότι είναι χειρότερη. Πολλές φαρμακοβιομηχανίες κατέφυγαν στην Ανατολική Γερμανία για τις δοκιμές τους και το συνάλλαγμα έρρεε άφθονο  στα ταμεία του Κράτους.


Την ιστορία αυτή την θυμήθηκα, όταν διάβασα για τα κέρδη που αποκόμισαν οι βιομηχανίες παραγωγής εμβολίων και οι μέτοχοί τους στο χρηματιστήριο. Κυρίως όμως διαλευκάνθηκε το γεγονός ότι ενώ στην αρχή είχαμε πιστέψει ότι  οι φαρμακοβιομηχανίες θα συνεργαστούν για την παρασκευή των εμβολίων κατά του χειρότερου ζωονόσου ιού που εμφανίστηκε από την εποχή του Μεγάλου Πολέμου, τελικά επικράτησε ο Νόμος της Αγοράς και του ανταγωνισμού.  Είναι πολλά τα λεφτά βλέπετε. 


Το χειρότερο όμως αποτέλεσμα είναι ότι το εμβόλιο χρησιμοποιείται για γεωστρατηγικούς λόγους από τις μεγάλες δυνάμεις. Ειδικά η Κίνα με 4% εμβολιασμένους αποστέλλει το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής σε άλλες χώρες.


Από την  άλλη δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε την τεράστια επιτυχία της επιστήμης σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να διαθέσει  τα σωτήρια εμβόλια. Που θα ολοκληρώσουν την προστασία μας σε μια διετία.


Μέχρι τότε, αν συνεχιστεί η ρηχή πολιτική αντιπαράθεση και οι μεταλλάξεις, και παρά την Κοινοτική βοήθεια το φάντασμα της της αλησμόνητης Γερμανίας του Χόνεκερ θα απειλήσει την ίδια την Δημοκρατία.


Πηγή: www.tanea.gr