Η υποκρισία- θρησκευτική αυτή τη φορά- χτύπησε πάλι κόκκινο! Το κρίσιμο -για τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας- ζήτημα της απεμπλοκής του κράτους από τον θεσμικό εναγκαλισμό της Eκκλησίας, που ήρθε ξανά στο προσκήνιο με αφορμή την πρόταση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Τάσου Κουράκη, αντιμετωπίστηκε με τη… δοκιμασμένη, τελευταία, μέθοδο του λαϊκίστικου δημοσκοπικού ανταγωνισμού. Η συντηρητική παράταξη, ξεχνώντας τις… ουρές των υπογραφών υπέρ της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, μιλάει για προσωπικά δεδομένα και προσβολή στην Eκκλησία, η διδασκαλία και ο όρκος της οποίας τηρούνται στην πράξη μόνο όπου… συμφέρει, ενώ η πίστη έχει καταντήσει θέμα ψηφοθηρικής επίδειξης.
Οι… συνεπείς αριστερές δυνάμεις άδειασαν την πρόταση του βουλευτή (τους) ως φορομπηχτική, σπεύδοντας να διαβεβαιώσουν ότι εγγυώνται τη μισθοδοσία του κλήρου κ.λπ. Για την ταμπακέρα ουδείς!
Και η ταμπακέρα δεν είναι άλλη από την επιτακτική ανάγκη να αρχίσουν άμεσα συζητήσεις κράτους – εκκλησίας για τον πλήρη και θεσμικό χωρισμό τους που σημαίνει, πριν απ? όλα, τον οικονομικό διαχωρισμό.
Αλλωστε, αυτό που πράγματι συμβαίνει σήμερα, δεν είναι άλλο από την αξιοποίηση των φόρων ολόκληρου του ελληνικού λαού, ανεξαρτήτως θρησκευτικής πίστης, για τη χρηματοδότηση της συνταγματικά «επικρατούσας» ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία είναι παντοδύναμη οικονομικά, ενώ οι άλλες θρησκείες είτε τα καταφέρνουν με την επιπλέον συνδρομή των πιστών τους, είτε, όπως συμβαίνει με τους μουσουλμάνους, που αριθμούν πλέον μερικές εκατοντάδες χιλιάδες, δεν έχουν καν λατρευτικό χώρο.
Ο ορισμός δηλαδή της κατάργησης κάθε έννοιας ισοτιμίας και ισονομίας των πολιτών και μάλιστα με τη βούλα του Συντάγματος! Η εθελοντική ενίσχυση κάθε θρησκευτικού δόγματος από τους πιστούς είναι η πλέον ενδεδειγμένη λύση, δοκιμασμένη ήδη με επιτυχία σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Η πρόταση να καταβάλλεται η συγκεκριμένη ενίσχυση προαιρετικά, μέσω της φορολογικής δήλωσης -με ένα ποσοστό 1% π.χ.- έχει πολλά πλεονεκτήματα, με κυριότερο την απόλυτη οικονομική διαφάνεια των πόρων.
Αντιλαμβάνομαι τις ενστάσεις για τα θρησκευτικά προσωπικά δεδομένα, αλλά η φορολογική δήλωση δεν είναι η καθημερινής χρήσης ταυτότητα, αλλά ένα έγγραφο απόρρητο, που περιέχει προφανώς προσωπικά, οικογενειακά και οικονομικά δεδομένα. Θα ήταν, ασφαλώς, ευχής έργο να βρεθεί -και να συμφωνηθεί- μια καλύτερη λύση, αλλά δεν μπορεί να επιτραπεί, σε καμιά περίπτωση να αποτελέσει η χρηματοδότηση της εκκλησίας -όπως και των κομμάτων- πηγή ξεπλύματος μαύρου -έστω και… ιερού- χρήματος.
Τώρα που πέθανε και ο Ντερτιλής, καιρός είναι να τελειώνουμε επιτέλους και με την «Ελλάδα Ελλήνων Χριστιανών»!