Ώρες- ώρες, παρακολουθώντας την αντιπαράθεση των κομμάτων όχι μόνο μεταξύ των τηλεπαραθυράτων αλλά και μεταξύ των επίσημων γραφείων τύπων, έχω την εντύπωση ότι τα επικοινωνιακά επιτελεία θα έπρεπε να προσλάβουν την Αννίτα Πάνια και την Τατιάνα Στεφανίδου που γνωρίζουν καλύτερα το ξεκατίνιασμα.

Τελευταίο επεισόδιο η ομοβροντία πυρών που δέχθηκε ο Αλέξης Τσίπρας για την περιβόητη πλέον αναφορά του σε «αναστολή του Μνημονίου». Μπορεί ο Συριζα των συνιστωσών να είναι μωσαϊκό σχετικά με το Μνημόνιο, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση, αν ακούσει κανείς ολόκληρη την ομιλία, μπορεί να καταλάβει ότι ο Αλέξης Τρίπρας όντως έκανε ένα φραστικό λάθος, έστω και αν αυτό λέγει τα αληθή.

Οι επικοινωνιακοί εγκέφαλοι της Συγγρού δεν έχασαν βέβαια την ευκαιρία. Ηταν αναμενόμενη η αντίδρασή τους. Αν φταρνιστεί ο Τσίπρας ο Κεδίκογλου θα βγάλει ανακοίνωση για μολυσματική μετάδοση σταγονιδίων και ο Σκουρλέτης θα απαντήσει ότι σχέση με τα «σταγονίδια» έχουν μόνο ακροδεξιοί στους κόλπους της ΝΔ!

Αν δεν υπήρχε ο Τσίπρας έπρεπε να τον εφεύρει η Συγγρού και αντιστρόφως. Είναι κλασικό επικοινωνιακό κολπάκι που πολώνει, φανατίζει και συσπειρώνει. Παναθηναϊκός- Ολυμπιακός, αλλά στη Β Εθνική η ΑΕΚ θα παίζει του χρόνου.

Αυτό όμως που προκαλεί εντύπωση είναι η αντίδραση κυρίως της ΔΗΜΑΡ. Από το ΠΑΣΟΚ ήταν μάλλον αναμενόμενη η αντίδραση, λόγω κεκτημένης ταχύτητας κυβερνητισμού και λόγω προσώπων, που δεν νομίζω ότι μπορούν να αρθρώσουν έναν διαφορετικό λόγο. Τι προσδοκίες να έχει κάποιος από τη Γεννηματά και τον Κουκουλόπουλο!

Όμως, από τη ΔΗΜΑΡ υπάρχουν προσδοκίες. Από την λεγόμενη εκσυγχρονιστική αριστερά θα περίμενε κανείς να μην «τσιμπάει» στην τηλεοπτικού τύπου αντιπαράθεση. Ουτως ή άλλως δεν έχει την «τεχνογνωσία» να το κάνει. Αν θεωρεί η ΔΗΜΑΡ ότι μπορεί να «παίξει» αυτό το σύστημα, είναι σαν να πιστεύουμε ότι ο Καραγκούνης μπορεί να παίξει το passing game του Τσάβι της Μπαρτσελόνα.

Ένα παιγνίδι πρέπει να παίξει η ΔΗΜΑΡ, δεδομένης μάλιστα της συμμετοχής της στο κυβερνητικό σχήμα. Να αρθρώσει λόγο σαφή για μείζονα προβλήματα. Υπογραμμίζω το «σαφή». Πριν από λίγες ημέρες ο Φώτης Κουβέλης παρουσίασε προτάσεις για την «άμεση κοινωνική προστασία». Όπως ο ίδιος σημείωσε στην αρχή της ομιλίας του υπάρχουν «ερωτήματα που επίμονα ζητούν απαντήσεις. Απαντήσεις πειστικές, ρεαλιστικές, αποτελεσματικές αλλά και ελπιδοφόρες». Ουδείς μπορεί να διαφωνήσει, αλλά αμφιβάλλω αν στο τέλος της ομιλίας πήρε κάποιος από τους ανέργους, στους οποίους υποτίθεται ότι απευθυνόταν, απάντηση πειστική και ρεαλιστική.

.

Αμφιβάλλω κιόλας αν κατάλαβε κανείς, εκτός του κομματικού ακροατηρίου της εκδήλωσης, τι εννοούσε μιλώντας για «έκτακτες και εκτεταμένες δράσεις ένταξης των ανέργων σε προγράμματα άμεσης δημιουργίας θέσεων απασχόλησης μέσω προγραμμάτων κοινωφελούς χαρακτήρα», εργασιακής τοποθέτησης και στοχευμένης κατάρτισης».

Εχοντας «ιδία πείρα», μπορώ να βεβαιώσω ότι ουδείς άνεργος θα ξύσει το «παλίμψηστο» για να ανακαλύψει τι ενδεχομένως υπάρχει από κάτω. Η Δημοκρατική Αριστερά δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από τις λέξεις, εκτός αν δεν έχει κάτι να πει. Αν ο Αλέξης μπέρδεψε τη γλώσσα του, η ΔΗΜΑΡ δίνει την εντύπωση ότι «γλώσσεψε τη μπέρδα της», χρησιμοποιώντας τη γλώσσα για καλύψει ένα μπέρδεμα που υπάρχει στην Αγίου Κωνσταντίνου.