Δεν θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη η άνοδος της Χρυσής Αυγής. Ο σπόρος υπήρχε στην καθημερινή μας συμπεριφορά (δεν είναι άραγε φασιστική συμπεριφορά να πετάμε τα σκουπίδια στο δρόμο για να μη βρωμίσουμε το σπίτι μας… τώρα τα σκουπίδια είναι οι μαυρούληδες μετανάστες), στην παιδεία (προγονοπληξία, κατασκευασμένη ιστορία, ταρατατζούμ και παρελάσεις) και βεβαίως στην πολιτική (Καρατζαφέρηδες, Παπαθεμελήδες και άλλοι Καμμένοι τύποι). Μην ξεχνάμε επίσης τα «ιερά» κηρύγματα και πόσα εκατομμύρια υπογραφές συγκέντρωσε ο μακαριστός Χριστόδουλος για το θέμα των ταυτοτήτων, με τις πλάτες του Καραμανλή.
O σπόρος υπήρχε και ήρθε η οικονομική κρίση να πέσει ως λίπασμα και να ξεφυτρώσουν τα ρομποκόπ της Χρυσής Αυγής. Να ανησυχήσουμε; Ποιοι είναι οι ψηφοφόροι και οι followers της Χρυσής Αυγής (σκοπίμως χρησιμοποιώ μια μοδάτη λέξη των social media).
Είναι κάποιοι βλάκες (σε όλες τις κοινωνίες υπάρχουν) σφίχτηδες, που ξημεροβραδιάζονται στα γυμναστήρια, τιγκαρισμένοι στο αναβολικό, που έχει κάψει και τον εγκέφαλό τους. Το ωραίο είναι ότι έχουν ως σύνθημα το περιβόητο «νους υγιής εν σώματι υγιεί», ή «υγιές» όπως λένε, αγνοώντας τη δοτική. Παρεμπιπτόντως, αυτή η μπούρδα ουδέποτε ειπώθηκε από αρχαίο έλληνα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Είναι κάποιοι εθνοτσουτσουνομπέηδες που όταν κοιτάζονται στον καθρέφτη αυνανίζονται, αντικρίζοντας τουλάχιστον το Μέγα Αλέξανδρο και νομίζοντας πως ο γάιδαρος της γιαγιάς τους είναι ο Βουκεφάλας. Θυμάμαι ότι όταν δημιουργήθηκαν οι πρώτες ιδιωτικές εταιρίες φύλαξης, όλοι αυτοί έσπευσαν να πιάσουν δουλειά, όχι για το μεροκάματο -πράγμα θεμιτό- αλλά για τη στολή, την οποία τη φορούσαν και ως πιτζάμα.
Υπάρχει μια τρίτη κατηγορία, κατά βάση αλλά όχι αναγκαστικά, συντηρητικών πολιτών, οι οποίοι, απογοητευμένοι από τις επιδόσεις των πολιτικών μας και τα συνεχή σκάνδαλα και σκανδαλάκια, σκέφθηκαν ότι πρέπει να υπάρχει ένας αστυφύλακας στη Βουλή. Ένας Ηλίας, όχι όμως του 16ου. Και βέβαια υπάρχει και μια κατηγορία πραγματικά εξαθλιωμένων και κατατρεγμένων πολιτών, οι οποίοι πιστεύουν -κακώς- ότι πλέον δεν έχουν τίποτα να χάσουν.
Να ανησυχήσουμε από αυτήν την ακτινογραφία του «like» στη Χρυσή Αυγή. Ναι, αλλά εκτιμώ ότι θα έπρεπε περισσότερο να ανησυχήσουμε με ένα περιστατικό που μεταφέρει ο Γιάννης Μεϊμάρογλου: «Στην Καρδίτσα, κάτω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής, μαζεύονται πολλά νέα παιδιά. Μάλιστα, κάτι κοριτσάκια ρωτούσαν πώς μπορούν να πάρουν ένα αυτόγραφο του Κασιδιάρη!»
Στην εποχή μου, τα κοριτσάκια κολλούσαν στους τοίχους πόστερ με τον Τραβόλτα και τα αγόρια με τον Μαραντόνα. Τώρα κάποια από αυτά κάνουν πόστερ τον Κασιδιάρη. Είναι χαζά παιδιά; Δεν ξέρω τι είναι πιο επικίνδυνο, να είναι χαζά ή έξυπνα. Αν είναι χαζά, είναι εύκολα χειραγωγήσιμα και μέσω μάλιστα του διαδικτύου κάνουν τη Χρυσή Αυγή μόδα. Αν είναι έξυπνα, σημαίνει ότι σε μεγάλο βαθμό η επιλογή τους είναι συνειδητή.
Γνώρισα έναν δεκαεπτάχρονο που ανέβηκε τα σκαλιά και μπήκε στα γραφεία της Χρυσής. Ούτε σφίχτης, ούτε πυροβολημένος, με μυαλό ξυράφι. «Μαζευόμαστε και μας παίρνει τηλέφωνο ο Ηλίας για να κανονίσουμε διάφορες δουλειές», λέει. Γιατί ανέβηκες τα σκαλιά; «Γιατί το σχολείο είναι αδιάφορο, γιατί δεν είμαι καλός στα γράμματά σας, γιατί κανένας δεν ενδιαφέρθηκε για τα προσωπικά μου προβλήματα», απαντά. Και οι ξένοι τι σας φταίνε; «Μα καλά, εσείς οι γονείς δεν ψάχνετε να βρείτε σχολεία χωρίς αλλοδαπούς;», απαντά αφοπλιστικά και έπειτα σκέφθηκα πόσες φορές έχω πει κι εγώ στο παιδί μου για το μαύρο γύφτο που αρπάζει παιδιά!
Και έπειτα σκέφθηκα πόσες φορές έχουμε τσακωθεί εμείς οι γονείς με τους διαιτητές στα σχολικά πρωταθληματάκια, για «δίκαιο» του κανακάρη μας. Πόσες φορές τους φανατίζουμε για να νικήσουν και να ικανοποιήσουν τη δική μας ματαιοδοξία. Στο πλαίσιο όμως της «ευγενούς άμιλλας», όπως μάθαμε να λέμε. Πατάτες. Άμυλα είναι κι αυτές!
Ο Μιχάλης Πολυδώρου είναι δημοσιογράφος