Ο δημόσιος διάλογος για το κράτος δικαίου ξεκίνησε από τη στιγμή που αποκαλύφθηκαν κάποιες «νόμιμες» επισυνδέσεις που όπως παραδέχτηκε και ο πρωθυπουργός δεν θα έπρεπε να έχουν γίνει. Ήταν η αφορμή για να άνοιξει ο ασκός του Αιόλου για τον τρόπο λειτουργίας της ΕΥΠ και την εκπλήρωση του ρόλου της σεβόμενη τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών καθώς και για την ανεξαρτησία των «Ανεξάρτητων Αρχών» και τα όρια της δικαιοδοσίας τους, όπως αυτά καθορίζονται από το Σύνταγμα. Τα σοβαρά προβλήματα της δικαιοσύνης ήρθαν ξανά στην επιφάνεια, υπογραμμίζοντας τις αδυναμίες και τις καθυστερήσεις ενός θεσμού-θεμέλιου της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Ο διάλογος για τόσο κρίσιμα θεσμικά ζητήματα δεν μπόρεσε δυστυχώς να ξεφύγει από το τοξικό κλίμα της προεκλογικής περιόδου και υποτάχτηκε στον φανατισμό της πολιτικής αντιπαράθεσης. Λες και, εθνική ασφάλεια και ατομικά δικαιώματα είναι δύο έννοιες ασύμβατες μεταξύ τους, ανάμεσα στις οποίες θα πρέπει υποχρεωτικά να γίνει επιλογή. Τα κομματικά επιτελεία φρόντισαν να διαχωρίσουν τις υποκλοπές στις «δικές μας» και «των άλλων» και να εντάξουν τη δράση των Ανεξάρτητων Αρχών στις πολιτικές τους σκοπιμότητες, ακόμα και να ντύσουν με κομματικά χρώματα δικαστικούς λειτουργούς οι οποίοι υπηρέτησαν και προστάτεψαν επί χρόνια με τη στάση τους την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Τους πολιτικούς πειρασμούς των ημερών δεν απέφυγαν και αρκετοί ακαδημαϊκοί και συνταγματολόγοι.
Η διασφάλιση της λειτουργίας του κράτους δικαίου, με βάση τις δημοκρατικές αρχές, δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση εκείνων των πολιτικών που αφιέρωσαν τη ζωή τους για να το υπερασπιστούν. Εκείνων που έβαλαν τη σωτηρία της χώρας πάνω από προσωπικά συμφέροντα και φιλοδοξίες, χωρίς να συνυπολογίσουν το κόστος αυτής της στάσης στην πολιτική τους διαδρομή και στο προσωπικό τους μέλλον. Αντίθετα, η στάση όσων υπέταξαν τη δημοκρατία στις κομματικές τους σκοπιμότητες και σήμερα αγωνιούν δήθεν για το μέλλον της είναι καθαρά υποκριτική.
Γιατί παρέμειναν βουβοί όταν κάποιοι βανδάλιζαν επί χρόνια τους πολιτικούς τους αντιπάλους στους δρόμους και στις πλατείες των αγανακτισμένων και όταν τους λάσπωναν με ψευδομαρτυρίες κουκουλοφόρων. Γιατί τους στήριξαν όταν προσπαθούσαν να περιορίσουν και να ελέγξουν την ενημέρωση των πολιτών και τους άλλους «αρμούς της εξουσίας». Πάει πολύ να πιστεύουμε ότι ανησυχούν για την παραμονή μας στην Ευρώπη αυτοί που έφεραν τη χώρα στα πρόθυρα του GREXIT. Και είναι μεγάλο λάθος να πιστεύουμε ότι τις αξίες της φιλελεύθερης δυτικής δημοκρατίας θέλουν πραγματικά να τις υπερασπιστούν οι άνθρωποι που την πολέμησαν και την πολεμούν ακόμα.