Ανάγκη θεσμών προστασίας κατά της βίας.

Ένα σημαντικό ζήτημα, σωστότερα πρόβλημα, είναι πως κυκλοφορεί στην κοινωνία μας (να βρούμε το γιατί) πολλή τοξική, σεξιστική, πατριαρχική και φαλλοκρατική, ή ψυχοπαθολογική, εκδικητική, κοινωνιοπαθής ή δογματική-θρησκόληπτη-φονταμενταλιστική, ιδεοληπτική και καταπιεστική ιδεολογία έναντι των μειονοτήτων ή των γυναικών, που αποτελούν όμως σήμερα την πλειονότητα. Συνυπάρχει βέβαια, με τον αντρικό σεξισμό, σε μικρότερη δόση κι η φανατική, τοξική, γυναικεία σεξιστική ιδεοληψία.  Το ζήτημα είναι πώς πρέπει να αντιμετωπιστούν αυτά τα κοινωνικά και ατομικά φαινόμενα κακοπιστίας, μνησικακίας και μίσους από την κοινωνία και την πολιτεία, θεσμικά; Τα λόγια δεν φτάνουν, χρειάζονται νόμοι, θεσμοί που να νομοθετούν και να επιβλέπουν την τήρησή τους, μαθήματα σεξουαλικής, οικογενειακής, αντιρατσιστικής και κοινωνικής  αγωγής ήδη από τα σχολεία, και αρκετά ακόμη μέτρα διαπαιδαγώγησης των νέων, από νωρίς και όχι όταν σαρανταρίσουν με παρωχημένες, αναχρονιστικές, σεξιστικές και ρατσιστικές ιδεολογίες στην πλάτη τους, που οδηγούν εμμέσως σε κακές, επιθετικές, προσβλητικές συμπεριφορές, αδικήματα, γυναικοκτονίες και ρατσιστικά ή ομοφοβικά εγκλήματα. Η θέσπιση ειδικών νόμων στον τομέα της δικαιοσύνης θα παίξει τον ρόλο της, όπως και η παιδεία κάθε βαθμίδας και η εκπαίδευση, ακόμη και των γονέων και όχι μόνο των παιδιών κι εφήβων.

Σχετικά με τις καταδικαστέες, αποτρόπαιες  γυναικοκτονίες και τα στυγερά σεξουαλικά εγκλήματα, καταρχήν τις καταδικάζουμε απερίφραστα· μα οφείλουμε να υπογραμμίσουμε πως δεν αρκούν οι θεωρητικές και ηθικές καταδίκες, αλλά χρειάζεται οπωσδήποτε ένα νομικό και δικαιικό σύστημα που θα τα αντιμετωπίζει με τη δέουσα προσοχή και σοβαρότητα σε όλες τις φάσεις, από την καταγραφή της καταγγελίας και τις ανακρίσεις έως τις αποφάσεις των δικαστηρίων που μερικές φορές βρίσκουν ελαφρυντικά στους βιαστές και φονιάδες εκεί που δεν υπάρχουν. Πολύ σημαντικό ρόλο παίζουν οι θεσμοί, καθώς και οι κρατικοί οργανισμοί, που προφυλάσσουν και κατόπιν περιθάλπουν τις γυναίκες· όπως προείπαμε οι ηθικολογίες και οι θεωρίες δεν προσφέρουν πολλά πράγματα, απαιτείται η θεσμική και νομική θωράκιση των γυναικών ώστε να μη βρίσκονται στη θέση να αποτελέσουν θύματα εγκληματικών ενεργειών, και κατόπιν αυτές οι πράξεις να τιμωρούνται και να μην χαϊδεύονται (όπως γίνεται ενίοτε σε ισλαμιστικές χώρες).

Δεν αρκεί απλά να επαναλάβουμε και να επιβεβαιώσουμε όσα επιτάσσει ο ανθρωπισμός, η δικαιοσύνη και το δικαίωμα για κοινωνική ισότητα μεταξύ των φύλων, των σεξουαλικών ταυτοτήτων και των σεξουαλικών επιλογών. Χρειάζεται και η πράξη, δηλαδή οι θεσμοί, η νομική προστασία, το κράτος πρόνοιας και οι προστατευτικοί και περιθαλπτικοί, θεραπευτικοί μηχανισμοί του, κ.ο.κ.

Πρέπει, χωρίς να αποδεχόμαστε τη σεξουαλική κακοποίηση, βία και σεξ. παρενόχληση, να προσέξουμε να μην υποκύπτουμε στις ουσιαστικά συντηρητικές, ενίοτε πουριτανικές, επιτακτικές, απόλυτες και δογματικά "κανονιστικές" επιταγές της "πολιτικής ορθότητας", οι οποίες καταλήγουν στην ηθική και ερωτική, εξισωτική ισοπέδωση. Στις ΗΠΑ το metoo, το οποίο προσέφερε πολλά στην αποκάλυψη κακοποιήσεων και βιασμών, έχει ως ένα βαθμό περιοριστεί στον κόσμο του κινηματογράφου, του θεάματος και των show business. Στη Δύση οι πολίτες, ακόμη κι οι «προοδευτικοί» (ιδίως αν υιοθετούν τον ισλαμοαριστερισμό), μα και κάποιες αριστερές φεμινίστριες, δεν ασχολούνται όσο θα έπρεπε με την απαίσια, δυσβάσταχτη κατάσταση στην οποία ζουν οι γυναίκες στον ισλαμικό κόσμο.

Μερικές φορές έχουμε την αίσθηση πως διάφοροι άσημοι ηθοποιοί ή στάρλετ της τηλεόρασης ανασύρουν παλιά περιστατικά για να βγουν στη δημοσιότητα. Γι αυτό όλοι και όλες οφείλουν να είναι προσεκτικοί, ώστε να μην ακυρωθεί με υπερβολές και κουτσομπολιά, η δίκαιη αποκάλυψη και καταδίκη μιας βίαιης μάστιγας κακοποιήσεων κατά πολλών γυναικών και ομοφυλόφιλων.

     Οριοθετήσεις σχετικά με τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις.

Νομίζω πως θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί νομικώς και να διδαχθεί το τι αποτελεί σεξουαλική κακοποίηση και σεξ. παρενόχληση, ώστε να το γνωρίζουν όλοι, άντρες, γυναίκες, ομοφυλόφιλοι, τρανς, κ.α. Αφού το φεμινιστικό κίνημα του χρήσιμου metoo ισχυροποιήθηκε διεθνώς και μάλιστα έφθασε τελευταία και στην Ελλάδα, μέσω των σκανδάλων στον αθλητισμό και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, πρέπει να (επανα)προσδιοριστούν σήμερα τα όρια της σεξουαλικής κακοποίησης και του φλερτ, το τι είναι φλερτ, ερωτικό πλησίασμα με σκοπό το σεξ (που θα υπάρχει πάντοτε) και τι σεξουαλική κακοποίηση, και τι ακριβώς είναι, από νομική άποψη, σεξουαλική παρενόχληση. Τι είναι προσπάθεια σαγήνευσης και ερωτικό φλερτ, και τι είναι σεξουαλική παρενόχληση. Τα όρια είναι μερικές φορές δυσδιάκριτα, ιδίως στους νέους ανθρώπους, μα και τους ενεργούς ερωτικά  μεγάλους ή μεσήλικες για ποικίλους λόγους, φύλου, κοινωνικούς, πολιτιστικούς, λιβιδινικούς, μορφωτικούς, θρησκευτικούς, κ.α.

Τα πράγματα και οι ρόλοι έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια, έχουν επανατοποθετηθεί. Κατά συνέπεια οι (παραδοσιακοί και μη) αρσενικοί μερικές φορές έχουν αμηχανία ή άγνοια των ορίων τους και δεν ξέρουν πια πώς να φλερτάρουν, πώς να γοητεύσουν και να καταφέρουν ερωτικά ένα άλλο άτομο, ποια είναι τα σημερινά αποδεκτά όρια και κανόνες... Το ότι η βία και ο εκβιασμός λόγω ισχύος κι εξουσίας δεν είναι αποδεκτά είναι ολοφάνερο, αποτελούν σεξουαλική κακοποίηση. Σαφής είναι και ο κανόνας πως το όχι είναι όχι, και δεν κρύβει μέσα του το ναι. Ο βιασμός και η σεξουαλική κακοποίηση είναι ρητά καταδικαστέα. Τα όρια που δεν πρέπει να ξεπεραστούν στη χρήση των μέσων της σαγήνευσης και του φλερτ, δεν είναι όμως αποσαφηνισμένα σε όλα τα μυαλά των νεότερων και των μεσηλίκων (εντάσσονται εδώ οι ετεροφυλόφιλοι και οι ομοφυλόφιλοι).

Οι ενδεδειγμένοι τρόποι σαγήνευσης περιορίζονται στο λεκτικό πεδίο; Πολύ δύσκολο... Ποια είναι λοιπόν τα όρια της απτικής απόπειρας (δια της αφής) του ενός να αποπλανήσει τον άλλον; Ως ποιο βαθμό μπορεί ο ένας (συνηθέστερα ο άνδρας;) να απλώσει το χέρι του στην άλλη(ο); Όπως γνωρίζουμε, παλαιότερα γινόντουσαν αποδεκτοί και πιο επιθετικοί τρόποι στα φλερτ. Οι παραδοσιακοί άντρες διαπαιδαγωγήθηκαν ως προς τις ερωτικές σχέσεις των δύο φύλων με πολύ προβληματικές, πατριαρχικές, φαλλοκρατικές και παραδοσιακές αρχές και αξίες... Κατόπιν βαθμιαία αυτές αναθεωρήθηκαν. Έως πού, έως ποιο βαθμό όμως;

       Επαναπροσδιορισμός των ερωτικών ρόλων.

Μερικές φορές οι άντρες νοιώθουν σήμερα αποπροσανατολισμένοι και συγχυσμένοι, αρκετοί υιοθετούν παθητική έως αδρανή κι αδιάφορη στάση έναντι των γυναικών, όπως βέβαια και το αντίστροφο. Άλλοι είναι διστακτικοί, φοβισμένοι ή asexual κ.τ.λ. Οι γυναίκες πλέον θέτουν όρια στην ελευθερία και ενίοτε στην ασυδοσία των κινήσεων των ανδρών... Οι γυναίκες εδώ και καιρό θέτουν επιτακτικά το ζήτημα της αυτοδιάθεσης του σώματός τους και της αναζήτησης και αποκόμισης της σεξουαλικής απόλαυσης, της ηδονής ως προγραμματικό στόχο του χειραφετημένου, σεξουαλικά φιλελεύθερου φεμινισμού, και του δικαιώματος στη μοιχεία, όπως συνέβαινε για αιώνες από τους άντρες και γινόταν κοινωνικά ανεκτό. Άρα, στέρεο θεμέλιο του σύγχρονου γάμου είναι η αμοιβαία  και αποδεκτή κι απ’ τις δύο πλευρές, απιστία. Κατ’ αυτό τον τρόπο, άλλο ένα ταμπού καταπίπτει κοινωνικά, στη συνείδηση της πλειοψηφίας και δη των διανοουμένων και των μορφωμένων στρωμάτων. Τασσόμαστε υπέρ αυτού που ονομάστηκε sex-positive φεμινισμός, δηλαδή φεμινισμός υπέρ του σεξ και της σεξουαλικής απελευθέρωσης, ένας ριζοσπαστικός σεξουαλικός φεμινισμός ή σεξουαλικά φιλελεύθερος φεμινισμός, που πρωτοεμφανίστηκε  στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και περιλαμβάνει και τον ετεροφυλοφιλικό και τον λεσβιακό ή τον transgender ερωτισμό και έρωτα. Οι απελευθερωμένες, φιλελεύθερες, διανοούμενες φεμινίστριες διεκδικούν το δικαίωμά τους στην οργασμική ηδονή και υιοθετούν στην προσωπική ζωή τους πολυσεξουαλικές και πολυγαμικές ή ελευθέριες, ερωτικά χειραφετημένες συμπεριφορές…

Προηγουμένως, γύρω στο 1970 είχε εμφανιστεί ένας σεμνότυφος φεμινισμός που έβαλε κατά της πορνογραφίας ως σύμπτωμα της γυναικείας σεξουαλικής εκμετάλλευσης, κατά της σεξουαλικής εργασίας των σεξ. εργατριών, δηλαδή της πορνείας, του σαδομαζοχισμού και των άλλων διαστροφών που αποτελούσαν όχι σπάνιες σεξ. πρακτικές της εποχής (και όλων των εποχών, γιατί οι σεξ. παρεκκλίσεις και ιδιαιτερότητες είναι σύμφυτες με την ανθρώπινη ψυχολογία και των παράδοξων δρόμων που βρίσκει η ανικανοποίητη επιθυμία και σεξουαλικότητα).

Η γυναίκα, μέσω της επαγγελματικής, εργασιακής, οικονομικής, κοινωνικής και μορφωτικής-διανοητικής ανόδου και βελτίωσης της θέσης της, που εξισώνονται με των ανδρών, διεκδικεί μαχητικά, μετ' επιτάσεως, δικαιώματα που κατείχε από καιρό ο άντρας. Ισχύουν ραγδαίες εξελίξεις για τις γυναίκες μετά τις κοινωνικές αλλαγές στον ρόλο των φύλων και τον όχι και τόσο σαφή επαναπροσδιορισμό των ρόλων τους. Γενικά μπορούμε να διαπιστώσουμε πως στη σύγχρονη, δυτική κοινωνία αυξήθηκαν οι αμφισεξουαλικές, λεσβίες, trans ή asexual. Άλλες γυναίκες υιοθετούν επιθετική ερωτική συμπεριφορά. Με την αλλαγή, τη σύγχυση και την ανακατάταξη των σεξ. ταυτοτήτων, των σεξ. προσανατολισμών και των ρόλων των φύλων, στη σύγχρονη κοινωνία, έχουν προκύψει διάφορες μεταβολές. Οι μεταβολές αυτές εξαρτώνται βέβαια από πολλούς παράγοντες, την απελευθέρωση των ηθών και της επιθυμίας, την αναγνώριση των σεξουαλικών ιδιαιτεροτήτων κι ιδιομορφιών και των σεξ. μειονοτήτων, τις κοινωνικές και οικονομικές μεταβολές, τις μεταβολές στην ψυχολογία και στην ερωτική συμπεριφορά των ανθρώπων οι οποίες επηρεάζονται από τις πολιτικοκοινωνικές αλλαγές, ακόμη και από την αλλοίωση του περιβάλλοντος και τη σημερινή αλλαγή της διατροφής, κ.λ.π. Αυτές οι αλλαγές είναι ζητήματα κοινωνικά, ιδεολογικά, σεξουαλικά, ερωτικά, βιολογικά, ορμονικά, θέματα φυσιολογίας, ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού, κ.τ.λ.

Η κατάσταση μεταξύ των φύλων έχει κάπως μπερδευτεί και χρειάζεται επανακαθορισμός των σχέσεών τους, ερωτικών, κοινωνικών, αλλά και ταυτότητας, δεδομένων των νέων ανθρωπίνων καταστάσεων: non binary gender και transgender (των διεμφυλικών ατόμων) και των queer, των διαφορετικών σήμερα ταυτοτήτων ή προσδιορισμών του βιολογικού και κοινωνικού φύλου, της σεξουαλικής δραστηριότητας και του σεξ. προσανατολισμού, αμφισεξουαλικού, πανσεξουαλικού, παρεκκλίνοντος, κ.α.

Το θέμα της non-binary σύγκλισης και εξομοίωσης των φύλων είναι περίπλοκο, πολυσύνθετο, έχει αρκετές διαστάσεις, ψυχολογική, σεξουαλική και σεξολογική, βιολογική, κοινωνική, φιλοσοφικο-ιδεολογική κ.λ.π.) και δεν έχει βέβαια μονοσήμαντη σχέση με τον (νεο)φεμινισμό.

Να σημειώσω πως έχω την εντύπωση, δίκαια ή άδικα, πως υπάρχει μέριμνα, λόγω κοινωνικής ισχύος, κυρίως για τους διαφορετικών τάσεων queer και ομοφυλόφιλους μεταξύ των σεξουαλικών μειονοτήτων ταυτότητας και προσανατολισμού φύλου, LGBTIQA+ και λιγότερο για τους υπόλοιπους "διαφορετικούς" στις σεξ. πρακτικές και ηθικές τους ανθρώπους, τους  "διαστροφικούς", ασέξουαλ, "πανσεξουαλιστές" ή όπως αλλιώς αυτοπροσδιορίζονται.

Παράλληλα με το πρόβλημα της ανδροκρατίας-πατριαρχίας υπάρχει και η αυτόνομη, αποσταθεροποιητική παράμετρος της  ψυχικής προβληματικότητας κι ανισορροπίας αρκετών αντρών. Την έχουν, ας πούμε, ένα μεγάλο μέρος των ανδρών, καθώς και γυναικών. Συνδέεται με την ακραία, άμετρη ανδρική επιθετικότητα και κυριαρχικότητα σε διάφορους τομείς, εργασιακό, κοινωνικό, ερωτικό και σεξουαλικό, ιδεολογικό-διανοητικό, οικογενειακό κ.λ.π. (η ψυχική προβληματικότητα και ανισορροπία συνδέονται και με τις σαδομαζοχιστικές, ατομικές, μα και κοινωνικοποιημένες, ροπές των ανθρώπων).

            Νεοφεμινισμός, σεξισμός και νέες τεχνολογίες.

Στην εποχή του πολύτιμου κι αποκαλυπτικού mettoo δεν πρέπει και δεν αρκεί να στήνονται τηλεδίκες στα κανάλια και στα social media, αλλά οι μελανές, σοβαρές υποθέσεις να οδηγούνται στη δικαιοσύνη. Οι καταγγελίες πρέπει τελικά να παίρνουν την νομική οδό. Τα κοινωνικά δίκτυα και οι τηλεοπτικές εκπομπές δεν μπορούν και δεν είναι δίκαιο να αποτελούν το μοναδικό πεδίο καταγγελιών και καταδικών συγκεκριμένων σεξουαλικών κακοποιήσεων γιατί κάποιες μπορεί να μην είναι στοιχειοθετημένες, άρα η δικαιοσύνη πρέπει να παίζει το ρόλο της. Οι σεξουαλικές κακοποιήσεις και οι βιασμοί είναι καταδικαστέοι και τιμωρητέοι από τη δικαιοσύνη. Τα θύματα οφείλουν να προσφύγουν σε αυτή πριν οι απαράδεκτες πράξεις παραγραφούν. Δεν επαρκούν οι καταγγελίες των θυμάτων στα σωματεία, ούτε σε συνεντεύξεις στα κανάλια, ούτε με αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα και τα διάφορων μορφών κουτσομπολιά. Το να λένε οι καθηγητές απρέπειες στις σπουδάστριες ή άλλοι άντρες σε άλλες γυναίκες, το να θωπεύουν οι άντρες ορισμένες γυναίκες και οι οπτικής ή τηλεφωνικής επαφής επιδείξεις αυνανισμών προς μια γυναίκα και ορισμένα άλλα ατοπήματα πρέπει να αποσαφηνισθεί αν απαγορεύονται και είναι τιμωρητέα από τη δικαιοσύνη ή όχι και σε ποιο βαθμό. Όλα πρέπει να επαναπροσδιοριστούν, να αποσαφηνιστούν σύμφωνα με νόμους και νεοθεσπισθέντες κώδικες δεοντολογίας στους διάφορους κοινωνικούς χώρους, εξαρχής. 

Σίγουρα τα παραπάνω δείχνουν μια μεγάλη δυσκολία ερωτικής και συναισθηματικής επικοινωνίας των ανθρώπων, που αρκετοί παραμένουν κλειστοί, εσωστρεφώς, στο καβούκι τους. Η ιντερνετική επικοινωνία, τα social media, το tik tok, το tinder και τα πολυπληθή sites εύρεσης εραστών και καθορισμού ραντεβού, έχουν αλλάξει πολύ τα δεδομένα, διευκολύνουν την επικοινωνία και την εύρεση σεξ. παρτενέρ μα και την τεχνολογική διαμεσολάβηση του σεξ και του έρωτα μέσω των αυτόματων μηχανισμών του ίντερνετ. Οι άνθρωποι μπορούν να έρχονται σε επαφή απλά (και μόνο) “μακρόθεν”, με όχημα ορισμένα τεχνολογικά μέσα, internet, κινητό τηλέφωνο, facebook και άλλα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, chats, κ.α. Όπως είπε μια Ελληνίδα ψυχαναλύτρια, έχει αλλάξει σήμερα το τι είναι διαστροφή, κατά πόσο πρόκειται για κάτι σοβαρό και βαθύ ή συνδεδεμένο συγκυριακά με τις δυνατότητες που παρέχει η σύγχρονη ψηφιακή τεχνολογία και ποιο είναι το status τους. Τα σεξουαλικά παιχνίδια μέσω ίντερνετ και κινητού έχουν αλλάξει πολύ τα δεδομένα και οι προσβάσεις στα πορνό στο διαδίκτυο και οι ιντερνετικές σεξ. παρεκκλίσεις έχουν «ελαφρύνει» πολύ από το προγενέστερο βάρος τους και τις επακόλουθες ενοχές των χρηστών και έγιναν εύκολες και απλές. Το τι αποτελεί παρέκκλιση, σεξ. ιδιαιτερότητα και διαστροφή έχει τροποποιηθεί και αντιμετωπίζεται πλέον με μεγαλύτερη ανοχή.

            Πολιτική ορθότητα και ισλάμ.

Η πολιτιστική κι ιδεολογική, πολιτική ορθότητα μπορεί επίσης να σχετίζεται με τις όποιες ακραίες απολυτότητες του νεοφεμινιστικού κινήματος που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις «σεξιστικές» ερωτικές/σεξουαλικές αναπαραστάσεις ή αναφορές ή σκηνές διαφόρων καλλιτεχνικών και άλλων αναπαραστατικών έργων, που λόγω του έντονου ερωτισμού τους υποτίθεται πως θίγουν, λόγω υποκριτικής πουριτανικής οπτικής, τη γυναικεία αξιοπρέπεια, σύμφωνα με τη σκέψη φεμινιστριών (που κατά τα άλλα μπορούν οι ίδιες να υιοθετούν στην προσωπική ζωή τους, απελευθερωμένες, αμφιφυλόφιλες, πολυγαμικές ή ελευθέριες συμπεριφορές).

Τα ριζοσπαστικά κι αντισυστημικά, αντιρατσιστικά, νεοφεμινιστικά, και αντιαποικιοκρατικά κινήματα του αριστερού δικαιωματισμού που φουντώνουν κατά κανόνα στα αμερικάνικα πανεπιστήμια και στις πανεπιστημιουπόλεις, επηρεάζουν πλέον και την Ευρώπη, σύμφωνα με αυτά, ο λευκός, εύπορος, ετεροφυλόφιλος άνδρας είναι ενίοτε a priori ένοχος, επειδή είναι λευκός και εύπορος, ετεροφυλόφιλος άνδρας. Υπάρχει δηλαδή ένας αντισεξισμός κι αντιρατσισμός στο πεδίο των σχέσεων των διαφόρων φύλων, ταυτοτήτων και σεξ. προσανατολισμών που μπορεί να μεταστραφεί σε αντεστραμμένο σεξισμό περιέχοντας ανδροφοβία (ή μισανδρισμό). Δυστυχώς η σεμνοτυφία επανεμφανίστηκε σήμερα σε ένα μέρος, σε κάποιες τάσεις του φεμινισμού και νεοφεμινισμού και ξαναμπήκε από την πόρτα που γράφει "πολιτική ορθότητα"(*).

Ο (νεο)φεμινισμός δείχνει να ασχολείται λιγότερο από ότι πρέπει και οφείλει με την κατάσταση των γυναικών του γ' κόσμου. Αυτό μάλλον γίνεται γιατί πολλές φεμινίστριες είναι αριστερές και γι' αυτό επικεντρώνονται στα κοινωνικά προβλήματα που υπάρχουν στον ανεπτυγμένο καπιταλισμό και ιμπεριαλισμό στη Δύση... Και πράγματι έτσι που παρουσιάζουν την εδώ κατάσταση φαίνεται σαν οι γυναίκες να καταπιέζονται και να συμπιέζονται περισσότερο στον δυτικό καπιταλισμό και λιγότερο στον αναπτυσσόμενο γ' κόσμο, ενώ έτσι δεν υπογραμμίζεται η τρομερή αθλιότητα και βαρβαρότητα της καταπίεσης, της κοινωνικής περιθωριοποίησης και εξοστρακισμού, και της καταστολής και των προπηλακισμών των – ανήσυχων και μη – γυναικών στο ισλάμ. Καλό είναι, νομίζουμε, ο φεμινισμός να ασχολείται περισσότερο με την καταπίεση που ασκείται στις μουσουλμάνες, ακόμη και στις ίδιες τις δυτικές χώρες από την πατριαρχική εφαρμογή των άτεγκτων και σκληρών ισλαμικών κανόνων, σαρία, μαντίλα, κ.λπ. Ακόμη, η πολιτισμική πολιτική ορθότητα μπορεί να αφορά τη δήθεν ισλαμοφοβία και τη δικαιολογημένη κρούση του κώδωνα του κινδύνου έναντι της προέλασης των (φονταμενταλιστών) ισλαμιστών.

…………………

(*). Είναι πολλοί οι σύγχρονοι, δυτικοί συγγραφείς, διανοούμενοι, στοχαστές, πολιτικοί και σχολιαστές που επικρίνουν την woke ιδεολογικοπολιτική κουλτούρα και την cancel κουλτούρα.

Ο Γιάννης Αχυρόπουλος σε ένα καλό κριτικό κείμενό του για το κίνημα woke, στο θαυμάσιο ειδικό τεύχος της Athens Voice για τις νέες ιδεολογίες και ιδέες του 21ου αιώνα, που επιμελήθηκε εξαιρετικά η Σώτη Τριανταφύλλου, γράφει υπερτονίζοντας με έμφαση:  "Η θεωρία του φύλου (gender), που από περιθωριακή ακαδημαϊκή εκκεντρικότητα διαδίδεται με ταχύτητα, μας πληροφορεί ότι δεν υπάρχει φύλο. Το αρσενικό και θηλυκό καταργούνται, εφόσον θεωρείται ότι το φύλο δεν είναιμ ια βιολογική συνθήκη αλλά μια κοινωνική κατασκευή του δυτικού πολιτισμού. (Έτσι, οι λευκοί άνδρες είναι φορείς ενός διττού ρατσισμού, ενάντιαστους έγχρωμους αλλά και στις γυναίκες). Φτάνουμε σε προτάσεις όπως: Δεν μιλάμε για πατέρα και μητέρα αλλά για γονέα 1 και γονέα 2. Ο άνδρας μπορεί να έχει μήτρα και να μείνει έγκυος. Η γυναίκα μπορεί να έχει πέος. Δεν μιλάμε για έγκυο γυναίκα αλλά για έγκυο άτομο. Όλα αυτά τα ευτράπελα υποστηρίζονται και «επιστημονικά» από τους woke. Το βιολογικό παροπλίζεται ή καταργείται ως ασήμαντο ή ανύπαρκτο, καισ το επίκεντρο τίθεται το κοινωνικό που μπορεί να λάβει ποικίλες μορφές ,οι οποίες κατά συνέπεια καθιστούν τις έμφυλες ταυτότητες του άντρα καιτ ης γυναίκας παρωχημένες και περιοριστικές. Η έννοια του φύλου διαχωρίζεται από τη φύση και το σώμα: η ερωτική επιθυμία προσδιορίζει τηνταυτότητα η οποία καθίσταται επιλέξιμη και ποτέ οριστική εφόσον μπορείνα αλλάζει σύμφωνα με τις επιθυμίες του ατόμου. Η επιθυμία (που είναι το ελατήριο) μετατρέπεται σε ανάγκη και η ανάγκη σε δικαίωμα.”