Το (απαράδεκτο) σχέδιο να σφραγισθούν τα σύνορα Ελλάδας – Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) φαίνεται ότι τελικά γίνεται πραγματικότητα με κίνδυνο να εγκλωβισθούν στη χώρα μας χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες. Άραγε με αφορμή αυτή τη δυσάρεστη εξέλιξη η πολιτική τάξη της χώρας συνειδητοποιεί το τεράστιο λάθος που διέπραξε με το να έχει μπλοκάρει εδώ και χρόνια την ένταξη της ΠΓΔΜ στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) ως μέσο για την επίλυση του προβλήματος της ονομασίας. Με το μπλοκάρισμα αυτό ούτε το πρόβλημα της ονομασίας έλυσε, κάθε άλλο μάλιστα οι θέσεις της γειτονικής χώρας έγιναν μάλλον περισσότερο αδιάλλακτες, αλλά ούτε κάποιο άλλο στόχο πέτυχε. Το αντίθετο, έχει ουσιαστικά καταστεί το επίκεντρο του προσφυγικού προβλήματος, ενώ εάν η ΠΓΔΜ ήταν μέλος της ΕΕ το πρόβλημα θα ήταν μάλλον στη γειτονική χώρα ή εν πάση περιπτώσει η Ελλάδα θα το διαμοιραζόταν μαζί της. Και σε κάθε περίπτωση θα ήταν αδύνατο να έχουμε σφράγισμα συνόρων και την ύψωση τείχους με την ενεργό υποστήριξη της ΕΕ. καθώς τα σύνορα μας με την ΠΓΔΜ θα ήταν εσωτερικά σύνορα της ΕΕΕ.
Η ΠΓΔΜ θα μπορούσε οντως να είναι μέλος της Ένωσης; . . Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε προτείνει την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων (από το 2005) όταν έκρινε ότι η χώρα εκπληρούσε τις πολιτικές προϋποθέσεις, καθώς τότε πράγματι επικρατούσε μια σχετικώς ομαλή δημοκρατική κατάσταση και όχι το σημερινό πολιτικό χάος, εθνικιστικό παραλήρημα, συγκρουσιακή εθνοτική δυναμική, αυταρχικές πρακτικές, κ.λπ. Η Ελλάδα άσκησε βέτο στην έναρξη των διαπραγματεύσεων αυτών για τους λόγους που προαναφέραμε. Έτσι, ενώ η Κροατία που ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις ακριβώς την ίδια περίοδο και είναι ήδη μέλος της Ένωσης εδώ και περίπου τρία χρόνια, η ΠΓΔΜ διολισθαίνει σε εξωευρωπαϊκές ατραπούς χωρίς η Ελλάδα να κερδίζει απολύτως τίποτα. Το ζήτημα της ονομασίας βρίσκεται σήμερα ακόμη πιο μακρυά από το στόχο της επίλυσης. Ενώ, εάν η ΠΓΔΜ είχε «κλειδωθεί» στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, η Ελλάδα θα είχε πολύ περισσότερα και ίσως αποτελεσματικότερα όπλα για την επίτευξη λύσης (διαπραγμάτευση 35 ξεχωριστών κεφαλαίων) και βεβαίως δεν θα αντιμετώπιζε το προσφυγικό/ μεταναστευτικό πρόβλημα στις διαστάσεις που το αντιμετωπίζει. Στερνή μου γνώση. Τα λάθη εκδικούνται. Αλλά αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι να κατανοηθεί η ανάγκη για την Ελλάδα να μετατρέψει τα σύνορά της από «εξωτερικά σύνορα» σε εσωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό συνεπάγεται συνέχιση της διεύρυνσης της ΕΕ με τις όμορες χώρες όσο δύσκολη κια εμφανίζεται η διαδικαδία αυτή σήμερα.