Από την κατάρρευση των συνομιλιών για επίλυση του κυπριακού στο Κραν Μοντάνα συμπληρώνονται ακριβώς τρία χρόνια. Η ε/κ κοινωνία πλέον δεν είναι ίδια. Ο πρωταγωνιστής του ναυαγίου έχοντας επίγνωση πως η αλήθεια καίει, πέρασε στην «επίθεση» με πολύ καθορισμένους στόχους:

   1. Βρήκε έτοιμους από καιρό συμμάχους σε κόμματα που λένε «όχι σε όλα» και έτσι μετέτρεψε το Εθνικό Συμβούλιο (ΕΣ) να μηχανισμό προώθησης της πολιτικής της ακινησίας.  Έχει τη σημασία του πως όταν είχαμε κάποια κινητικότητα ορισμένα κόμματα κάθε μέρα ζητούσαν έκτακτη σύγκλιση του ΕΣ για να αποτρέψουν τα «καταχθόνια» σχέδια. Τώρα, τρία χρόνια χωρίς συνομιλίες, δεν ζητούν σύγκλιση ούτε καν για τους τύπους, έστω μια φορά, αφού η δουλειά πάει «καλά».

 2.     Η πολιτική συνδιαλλαγή ανάμεσα στον Ν. Αναστασιάδη και τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο έδωσε την ευκαιρία στο δεύτερο να αποδείξει πως οι παλαιότερες φιλικές παραινέσεις του προς το ΕΛΑΜ  δεν ήταν κενές περιεχομένου. Με καταιγισμό από δηλώσεις και εγκυκλίους προωθεί τις πιο ακραίες ντενκτασικές θέσεις στην ε/κ κοινωνία με χαρακτηριστική αμετροέπεια και τον δογματισμό της παντογνωσίας.

 3.     Έλεγχος της πληροφορίας έτσι που ο ε/κ αναγνώστης/θεατής να ακούει μόνο μιαν άποψη, την κυβερνητική. Πρακτικά, το πολιτικό ρεπορτάζ στην Κύπρο, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ελέγχεται από τον υπουργό εξωτερικών. Η δημοσιογραφική ατζέντα υπαγορεύεται σε δημοσιογράφους που εργάζονται σε Μέσα, οι ιδιοκτήτες των οποίων βρίσκονταν από παλιά στη «νέα» γραμμή Αναστασιάδη. Η συνάντηση Αναστασιάδη με ιδιοκτήτες Μέσων, πολύ γνωστών για τις απόψεις τους στη γραμμή «τζείνοι ποτζεί, εμείς ποδά», έχει επιφέρει σοβαρά πλήγματα στην ποιότητα της πληροφορίας που διακινείται στο νησί και αυτό συνιστά εξαιρετικά μεγάλη οπισθοδρόμηση.

 4. Οι καταγγελίες του δημοσιογράφου Μ. Δρουσιώτη για εκτεταμένης μορφής παραβίασης των προσωπικών του δεδομένων και παραβίασης της επαγγελματικής του ζωής, δείχνει ότι η «μάχη» για επιβολή ελέγχου προκειμένου κάθε άποψη να ευθυγραμμίζεται με το κυρίαρχο αφήγημα, συγκρούεται ευθέως με την υπεράπιση των θεμελειωδών δικαιωμάτων ενός επαγγελματία της ερευνητικής δημοσιογραφίας και κάθε άλλου πολίτη. Η κατάσταση στην ελληνοκυπριακή κοινωνία αναφορικά με τη διακίνηση της πληροφόρησης βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο. Γι? αυτό, οι κοινωνικές δυνάμεις με ευαισθησία στα ζητήματα της πολυφωνικής έκφρασης, μπορούν να πάρουν το λόγο ανεξάρτητα με το περιεχόμενο των απόψεων που διατυπώνονται από δημοσιογράφους ή πολίτες, να τοποθετηθούν με ευθύτητα απέναντι στο ολοένα και πιο  επικίνδυνο επίπεδο άσκησης παραπληροφόρησης που καθημερινά κατακλύζει τη νήσο-συγκάλυψη του νέου στόχου στο κυπριακό, κατασκευή εξελίξεων που δεν υπάρχουν γύρω από την αοζ, ψευδείς ειδήσεις για δήθεν κόστος στην Τουρκία κλπ.

 5. Ο κορονοϊός άλλαξε την ατζέντα και πιθανώς και τις προτεραιότητες Αναστασιάδη σε σχέση με τις επόμενες προεδρικές εκλογές. Η δημοτικότητα που του προσέφερε η γενικώς αποδεκτή παραδοχή της επιτυχημένης διαχείρησης κρίσης της πανδημίας, επέτρεψε σε αυτόν να κάνει επιλογές που, υπό άλλες συνθήκες, θα ήταν αδιανόητες: σε δύο θέσεις με αυστηρές ιδιαιτερότητες, των οποίων οι προδιαγραφές απαιτούν επιλογές από πρόσωπα ευρέως φάσματος και αποδεδειγμένης αμεροληψίας, (Γενικός Εισαγγελέας και ΒΓΕ), επέλεξε να διορίσει δύο εν ενεργεία υπουργούς του και μάλιστα πήρε και την ευνοϊκή ουδετερότητα του ΑΚΕΛ!

 6. Οι επιθέσεις που δέχθηκε μαθήτρια που εξέφρασε  την άποψή της για το κοσμικό δημόσιο σχολείο σε σχολική εφημερίδα και η αυθάδης δήλωση του υπουργού Παιδείας Π. Προδρόμου ότι «θυμίζει μεσαίωνα το γεγονός ότι κάποιοι από το πρωί μέχρι το βράδυ χτυπούν την Εκκλησία», δείχνουν το πού οδηγείται η εκπαιδευτική διαδικασία στην Κύπρο. Η δήλωση Προδρόμου είναι μια χαρακτηριστική απόδειξη της πλήρους υποχώρησης της φιλελεύθερης τάσης στον ΔΗΣΥ και της στροφής του κεντρικού ΔΗΣΥ στην εθνικολαϊκιστική ρητορεία όπως βεβαιώνει η υποταγή του στην πολιτική Αναστασιάδη στο κυπριακό και οι μεταλλάξεις στο μεταναστευτικό σύμφωνα με επικοινωνιακές ανάγκες. Η θέση Προδρόμου ότι «σε κάποιους προξενεί ευχαρίστηση να πολεμάνε την ελληνικότητα και τη θρησκεία της Κύπρου και να ανακαλύπτουν στον 21ο αιώνα δικαιώματα που υπάρχουν από τον 19ο», συνιστά μιαν ακόμα απόπειρα να επανεισαχθούν στο δημόσιο λόγο έννοιες ξεπερασμένες από την ιστορική μας εξέλιξη-έννοιες που με το πρώτο ξύσιμο της επιδερμίδας επανέρχονται ως να μην έφυγαν ποτέ. Για ποιαν μορφή «ελληνικότητας» μιλά ο Π. Προδρόμου; Ποιος την εξέφρασε καλύτερα; Η δημιουργική αμφισβήτηση της παραδεδεγμένης «ελληνικότητας» από τον Σωκράτη ή η απίστευτης έκτασης ισοπέδωσή της από τη βυζαντική νομεγκλατούρα;  

 7. Ο Ν. Αναστασιάδης ασκεί την εξουσία κατά τρόπο που ευνοεί το γκρουπ από δυνάμεις του οποίου ηγείται ο ίδιος και φέρει το κάλυμμα του ΔΗΣΥ.Υπουργοποιήσεις, μετακινήσεις, μεταγραφές, έλεγχος προαγωγών όλες στοχεύουν στην απόκτηση του δικού του προσωπικού πλεονεκτήματος έναντι κάθε άλλου προσώπου με άλλα σχέδια, πρωτίστως του Α. Νεοφύτου, και βέβαια κάθε συνδυασμένης ομάδας στελεχών στον ΔΗΣΥ. Ο έλεγχος του συστήματος διορισμών από το προεδρικό, τού έχει προσδώσει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού απέναντι σε κάθε μελλονική εξέλιξη. Αυτό ειδικά το σημείο κινεί πολλές δυνάμεις για να συναντηθούν στα μισά του δρόμου για να μπλοκάρουν αυτό το σχεδιασμό του γιατί θεωρείται κρίσιμης σημασίας απειλή τόσο για την κομματική τους ανάπτυξη όσο και σε αντίθεση σε πτυχές της ακολουθούμενης πολιτικής. Πιθανώς αυτή η προσωπαγής, επεκτατική αντίληψη στην άσκηση εξουσίας που σήμερα φαντάζει αριθμητικά ισχυρή υπό τον Αναστασιάδη, σχετικά σύντομα να πάρει την κατιούσα όταν το ένστικτο επιβίωσης άλλων σχηματισμών αλλά και μικρών δυνάμεων εντός ΔΗΣΥ θα αποκτήσει τα δικά του πολιτικά χαρακτηριστικά με τη  μορφή του συνασπισμού κατά της μονοπώλησης των πάντων.