Η Αριστερά από την οποία κατάγεται το μεγαλύτερο μέρος των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρούσε έγκλημα καθοσιώσεως την περίφημη αποϊδεολογικοποίηση. Τα πρώτα μάλιστα μεταπολιτευτικά χρόνια, όταν τα εμφύλια πάθη ήταν στο φόρτε τους, η ανανεωτική Αριστερά προκαλούσε τη μήνη των “συντρόφων της άλλης πλευράς”, καθώς ο δρόμος των συνεργασιών που υποδείκνυε θεωρείτο ότι προσέβαλε τα ιερά και σκανδάλιζε το εκκλησίασμα.

Αλλά, ως γνωστόν, οι καιροί έχουν γυρίσματα… Αδιάψευστος μάρτυρας ο ίδιος ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, για να απαντήσει στο ερώτημα “τι γυρεύει η αλεπού του βαθέως ΠΑΣΟΚ στο αριστερό παζάρι”, κατεδάφισε όλες τις δυνατές διαχωριστικές γραμμές, ιδεολογικές και πολιτικές, εκτός από μία.

Ξεφεύγοντας από το ερώτημα με έναν ενδιαφέροντα ελιγμό, που μετέθεσε τη συζήτηση από τα στελέχη στους ψηφοφόρους, ο Αλέξης συνέστησε στο δημοσιογράφο να μην εντυπωσιάζεται που σπεύδουν όλοι στο ΣΥΡΙΖΑ. Όπως σημείωσε, “σημασία δεν έχει με ποιον ήταν οι παππούδες τού ενός και του άλλου στον εμφύλιο, αλλά να έχουμε αύριο όλοι δουλειά…”

Ωραιότατα. Αλλά, αν είναι έτσι, τι τα θέλουμε τα κόμματα; Γιατί δεν κατεβαίνουν όλοι μαζί με ενιαίο ψηφοδέλτιο κι εμείς να επιλέξουμε τους αρίστους. Ξέρετε κανέναν να δηλώνει φίλος της ανεργίας;

Για σκεφθείτε το… Δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, ακροδεξιοί, μέσα δεξιά αριστεροί, κεντροαριστεροί και πάει λέγοντας… Η παρθένα με το Σατανά, που έλεγε κι ο Νιόνιος…

Για να σοβαρευτούμε, το “τσουβάλιασμα” που επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει τη λογική του: όταν δοκιμάζεις να διευρύνεις το εκλογικό σου ακροατήριο, δεν συμπεριφέρεσαι ως η πρώτη τυχούσα γκρούπα. Γίνεσαι πολυσυλλεκτικός – όπως ο αλήστου μνήμης δικομματισμός – και επιστρατεύεις εργαλεία δοκιμασμένα, όπως οι ακοστολόγητες προεκλογικές υποσχέσεις, που συνηθίζονταν και συνηθίζονται.

Ούτως ή άλλως, οι διαχωριστικές γραμμές προσφέρονται για πολλές χρήσεις: αν σε βολεύει, τις αποσιωπάς και καλείς το λαό σε ενωτικά προσκλητήρια.

Δεν σε βολεύει; Τις ανασύρεις…

Έτσι, όπως ακριβώς έκανε και ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, ενώ μας κάλεσε να ξεχάσουμε τους παππούδες του εμφυλίου για να προασπίσουμε τα εργασιακά μας, φρόντισε να διαμηνύσει στις Βρυξέλλες ότι αφού η Αριστερά δεν υπέγραψε στα ξερονήσια, δεν είναι νοητό να το κάνει και τώρα, εάν και εφόσον αυτό της ζητηθεί.

Καμιά αντίρρηση… Μόνο που, αν δεν μας απατά η μνήμη, στα ξερονήσια δεν ήταν όλοι οι παππούδες…