Αγωνίζομαι να εκφράσω τα περίπλοκα συναισθήματα που αισθάνομαι από το πρωί του Σαββάτου ως Εβραίος, φιλελεύθερος/προοδευτικός, πιστός ότι οι Παλαιστίνιοι και οι Εβραίοι έχουν δικαίωμα στην πατρίδα, στην ασφάλεια και την αξιοπρέπεια.
Πρώτον, εξακολουθώ να αισθάνομαι άρρωστος και ανήσυχος. Έχω οικογένεια και φίλους στο Ισραήλ. Κάποιοι βρίσκονταν σε κοινότητες κοντά σε αυτές που δέχτηκαν επίθεση. Άλλοι έχουν παιδιά, ανίψια, εγγόνια που έχουν κληθεί στον IDF [ο Ισραηλινός στρατός]. Έχω φίλους και συναδέλφους εκτεθειμένους σε κίνδυνο για να αναφέρω.
Πολλοί (αλλά όχι όλοι) από τους φίλους και την οικογένειά μου στο Ισραήλ βρίσκονται σταθερά στο «στρατόπεδο ειρήνης» της ισραηλινής πολιτικής, έχουν υποστηρίξει ή αγωνιστεί για τον τερματισμό της κατοχής και έχουν διαμαρτυρηθεί κατά της δεξιάς κυβέρνησης του Μπίμπι Νετανιάχου και έχτισαν γέφυρες μεταξύ Εβραίων και Παλαιστινίων.
Είναι θυμωμένοι με την μπερδεμένη απάντηση, η οποία άφησε τους ανθρώπους μόνους για ώρες. Αλλά είναι επίσης εξοργισμένοι με τον Νετανιάχου, του οποίου οι δικαστικές μεταρρυθμίσεις δίχασαν τη χώρα, ακόμη και όταν είχε προειδοποιηθεί ότι αυτό θα έβλαπτε την ασφάλεια, και του οποίου ο λυσσαλέος ρατσιστικός συνασπισμός έχει πυροδοτήσει εντάσεις.
Είμαι κι εγώ θυμωμένος. Το Σάββατο έμεινα έκπληκτος που οι άμυνες του Ισραήλ απέτυχαν τόσο άσχημα να προστατεύσουν τους πολίτες του. Σοκαρίστηκα από τη βαρβαρότητα της Χαμάς (αν και δεν θα έπρεπε, δεδομένης της βαρβαρότητας του παρελθόντος, συμπεριλαμβανομένων των μελών της Φατάχ το 2007).
Αλλά πληγώθηκα επίσης από την αντίδραση πολλών εκτός Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων μερικών ανθρώπων που κάποτε σεβόμουν, οι οποίοι, ακόμη και όταν οι όμηροι εξακολουθούσαν να συλλαμβάνονται και οι Εβραίοι σφαγιάζονταν, κατηγορούσαν τα θύματα και δικαιολογούσαν τη φρίκη.
Κάποιοι το κάνουν με τον μανδύα του διανοουμενισμού (λέγοντας «αυτό ήταν αναπόφευκτο» ή φλυαρώντας για τον Φανόν και την αποαποικιοποίηση), κάποιοι με το πρόσχημα της αμεροληψίας, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει ηθική διάκριση μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς (ακόμη και πριν απαντήσει το πρώτο αεροπλάνο του IDF).
Προς αυτούς τους ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους είναι αξιοπρεπείς και καλοπροαίρετοι: Εάν τα πρώτα σας λόγια ως απάντηση σε αυτήν την ανείπωτη φρίκη δεν ήταν μια απερίφραστη καταδίκη της, τότε δεν έχετε κανένα δικαίωμα να επικρίνετε την απάντηση του Ισραήλ. Σύμφωνα με τη λογική σας, τα αντίποινα του Ισραήλ είναι εξίσου αναπόφευκτα.
Μερικοί ανταποκρίθηκαν με απροκάλυπτη χαρά. Αυτό, λένε, είναι «αντίσταση», λες και κάθε νεαρός που πυροβολείται σε ένα ρέιβ πάρτι, κάθε βιασμός, κάθε απαγωγή μιας μητέρας, ενός παιδιού, μιας γιαγιάς, θα φέρει την Παλαιστίνη πιο κοντά στην ελευθερία.
Για σας τώρα δεν έχω τίποτα άλλο παρά μίσος και περιφρόνηση. Μισείτε όχι μόνο για την ηθική σας χρεοκοπία, την απανθρωπιά και τον αντισημιτισμό σας, αλλά και επειδή είστε τόσο εμπόδια για την ειρήνη και μια ελεύθερη Παλαιστίνη όσο και οι υπερεθνικιστές και δεξιοί Εβραίοι. Είστε καθρέφτες ο ένας του άλλου.
Γιορτάζοντας (ή ακόμα και δικαιολογώντας) τα εγκλήματα της Χαμάς, λέτε στους Ισραηλινούς και τους Εβραίους παντού που εξακολουθούν να ζουν με το τραύμα του Ολοκαυτώματος ότι ο κόσμος δεν εκτιμά τη ζωή τους, ότι ποτέ δεν θα είναι ασφαλείς να ζουν μαζί με μια ελεύθερη Παλαιστίνη.
Και έπειτα υπάρχουν ανάμεικτα συναισθήματά μου για την απάντηση του Ισραήλ. Καταλαβαίνω γιατί το Ισραήλ δεν μπορεί να επιτρέψει στη Χαμάς να παραμείνει άθικτη, να σχεδιάσει και να προετοιμάσει νέους και πιο τρομακτικούς τρόπους δολοφονίας Εβραίων (και άλλων αθώων, συμπεριλαμβανομένων των Ταϊλανδών, των Ισραηλινών Αράβων και οποιουδήποτε άλλου βρεθεί στο δρόμο τους).
Ωστόσο, είμαι επίσης τρομοκρατημένος από το αίμα αθώων Παλαιστινίων που θα χυθεί στη Γάζα και τα δεινά και τον φόβο που επιβάλλονται στους αμάχους εκεί. Ανησυχώ για τους γιους και τις κόρες των φίλων και της οικογένειάς μου στις IDF που θα κινδυνεύσουν να μπουν στη Γάζα.
Δεν δέχομαι καμία άποψη ότι υπάρχει ηθική ισοδυναμία μεταξύ αυτού που πρέπει να κάνει τώρα το Ισραήλ και αυτού που επέλεξε να κάνει η Χαμάς στις 7/10. Κάποιος συμμορφώνεται, όσο καλύτερα μπορεί, με το διεθνές δίκαιο και προσπαθεί να ελαχιστοποιήσει τη βλάβη. Ο άλλος διασκεδάζει με τη γενοκτονία, μεταδίδοντάς την περήφανα ζωντανά.
Αλλά πιστεύω επίσης ότι το Ισραήλ πρέπει να κάνει ακόμα περισσότερα για να προστατεύσει τις αθώες ζωές των Παλαιστινίων. Δεν μπορεί να είναι αποδεκτό να κόβουμε τα τρόφιμα και το νερό από 2 εκατομμύρια ανθρώπους και να βομβαρδίζουμε μια περιορισμένη λωρίδα χωρίς να προσφέρουμε δίοδο στους αμάχους σε ασφαλές μέρος, είτε στην Αίγυπτο είτε στη Δυτική Όχθη.
Κάποιοι λένε ότι το να κρατάς το Ισραήλ σε υψηλότερο επίπεδο είναι από μόνο του αντισημιτικό. Αλλά σίγουρα αυτό το υψηλότερο πρότυπο που το ίδιο το Ισραήλ επεδίωκε όταν η διακήρυξη της ανεξαρτησίας του ίδρυσε ένα κράτος «βασισμένο στις αρχές της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης που δίδαξαν οι Εβραίοι προφήτες».
Ο λόγος που προσπαθώ να μεγαλώσω τα παιδιά μου ως Εβραίους είναι για να μεταδώσω μια παράδοση 2.000 ετών που μας διδάσκει "tikkun olam" ή "θεραπεία του κόσμου". Οι Εβραίοι δεν είναι καλύτεροι, ούτε εξυπνότεροι, ούτε πιο ηθικοί ή λιγότερο ηθικοί από τους άλλους. Αλλά έχουμε τους τρόπους μας. Αυτό είναι κάτι που αξίζει να κρατήσετε.
Πηγή: threadreaderapp.com