Το 1966, ως πρωτοετής φοιτητής στο ΑΠΘ, είδα στη σκηνή του Κρατικού θεάτρου Βορείου Ελλάδος τους Τσακίρογλου και Πέτσο να υποδύονται τους Βλαντιμίρ και Εστραγκόν στο περίφημο έργο του Σάμιουελ Μπέκετ. Περίμεναν τον Γκοντό, ως σωτήρα, ο οποίος ουδέποτε εμφανίστηκε. Την ίδια εποχή διάβασα για πρώτη φορά ότι και οι Ρωμαίοι περίμεναν τους βαρβάρους στο ποίημα του Καβάφη. Κι αυτοί, όμως, δεν φάνηκαν γιατί δεν υπήρχαν, παρά το ότι θα ήσαν μία κάποια λύσις.
Η Ελληνική κοινωνία στις μέρες μας oμοιάζει και συμπεριφέρεται σαν τους Βλαντιμίρ και Εστραγκόν, που περίμεναν την σωτηρία από τον Γκοντό, και σαν τους Ρωμαίους. Ο Γκοντό και οι Βάρβαροι, όμως δεν υπάρχουν, ώστε να δώσουν τις λύσεις. Τις λύσεις θα δώσουμε εμείς.
Η Ελληνική κυβέρνηση αρνείται να προβεί σε γενναίες και συνεπείς μεταρρυθμίσεις και να πει την αλήθεια στους πολίτες. Αρνείται πεισματικά να εφαρμόσει τους νόμους, που η ίδια ψηφίζει, ενώ οδηγώντας μας στην πλήρη πλέον απόγνωση, μας προετοιμάζει να πέσουμε ως ώριμο φρούτο στο προετοιμαζόμενο δημοψήφισμα, προκειμένου να πραγματοποιήσει τις αριστερίστικες (όχι αριστερές) ονειρώξεις τους. Δηλαδή να μεταμορφώσουν την Ελλάδα στην Βενεζουέλα της Ευρώπης, όπως μας είχαν υποσχεθεί προ των εθνικών εκλογών. Στους 25 μήνες, που μας κυβερνά ο ΑΝΕΛοποιημένος ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή αυτό το κράμα του εθνολαϊκισμού, η κυβέρνηση περιμένει τον Γκοντό, που κάθε φορά παίρνει και άλλη μορφή. Πρώτα ήταν ο Πούτιν και ο Τσάβες, στη συνέχεια οι Podemos ο Ολλάντ και ο Ρέντζι, μετά ήρθε το Die Linke και τώρα ο Σούλτς. Και αυτό διότι η κυβέρνηση αρνείται να πει την αλήθεια στους πολίτες και το μόνο που επιθυμεί και επιδιώκει είναι η παραμονή της στην εξουσία. Και εμείς, μένουμε αδρανείς και άβουλοι περιμένοντας τον Γκοντό με τη μορφή της «Πολιτικής Λύσης» ή της «Αξιολόγησης» ή ακόμη και της περιδίνησης, που θα προκαλέσουμε στην Ευρώπη, με τα νταούλια που θα παίζουμε και με την απειλή της εξόδου από την ευρωζώνη.
Το δυστύχημα, όμως, είναι ότι ακόμη και σήμερα, υπάρχουν «ηγέτες» και «ηγετίσκοι» στο χώρο της Κεντροαριστεράς, οι οποίοι προτείνουν, πότε ευθέως και πότε ψελλίζοντας, την συμπόρευση με τον εθνολαϊκιστικό ΣΥΡΙΖΑ, αντί για την συμπόρευση με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις, για τη δημιουργία της μεγάλης Σοσιαλδημοκρατικής και Προοδευτικής Παράταξης. Την Παρασκευή η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κα Γεννηματά, μέσω συνέντευξης στο «Πρώτο Θέμα», που δημοσιεύτηκε και στο ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ, και τη Δευτέρα ο Γραμματέας της Κ.Ο. της ΔΗΣΥ κ. Β. Γκεγκέρογλου, από το Πρώτο Πρόγραμμα της ραδιοφωνίας της ΕΡΤ, μας είπαν εντελώς ωμά ότι θα προτάξουν το κομματικό συμφέρον εκείνου της χώρας και δεν θα συνεργαστούν με την ΝΔ στην κυβέρνηση, εφ’ όσον είναι πρώτο κόμμα στις ερχόμενες εκλογές. Και αυτό διότι έγινε μεν κυβερνητική συνεργασία το 2012, αλλά δεν θα επαναληφθεί. Μάλιστα μας πληροφόρησαν ότι με το πρόγραμμα της ΝΔ είναι σε πλήρη αντίθεση και προτιμούν να σύρουν τη χώρα σε επαναληπτικές εκλογές με απλή αναλογική, η οποία μάλιστα τους συμφέρει κομματικά, όπως ευθαρσώς δήλωσαν.
Οι Κινήσεις Πολιτών για την Σοσιαλδημοκρατία με την πρόσφατη απόφαση της Συντονιστικής Επιτροπής στις 18/2/2017 διατηρούν την ψυχραιμία τους, εμμένουν στην οργάνωση ιδρυτικού συνεδρίου, στο οποίο θα κληθούν όλα τα κόμματα, κινήσεις και προσωπικότητες του προοδευτικού χώρου, θα εκλεγεί αρχηγός από την βάση και θα διασφαλιστεί η κυβερνησιμότητα της χώρας, ασχέτως αν θα δεχθεί ή όχι να συμμετάσχει ο ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ. Προβλέπω ότι, εφ’ όσον τα κόμματα της ΔΗΣΥ επιμείνουν στην θέση, που εξέφρασαν οι επικεφαλής τους για μη πρόσκληση προς το Ποτάμι, την Ώρα Αποφάσεων, τους ΜΕΤΑρρυθμιστές της Αριστεράς για διεξαγωγή ιδρυτικού συνεδρίου και εκλογή αρχηγού από τη βάση, οι Κινήσεις Πολιτών δεν θα μακροημερεύσουν ως συνιστώσα της ΔΗΣΥ ή θα διασπαστούν. Εξ άλλου, θεωρώ ότι οι θέσεις μας, οι στόχοι μας, οι οδικοί χάρτες για το μέλλον της χώρας, την ανάπτυξη και την ευρωπαϊκή πορεία της, που έχουμε θέσει, μετά από τις τελευταίες εξελίξεις είναι πολύ εγγύτερα σε αυτούς που εξαγγέλλουν οι ευρισκόμενοι εκτός ΔΗΣΥ.
Φαίνεται ότι υπάρχουν μυστικές δίαυλοι μεταξύ κάποιων κύκλων στο ΠΑΣΟΚ – ΚΙΔΗΣΟ και στον ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθούν να αναβιώσουν τα «αντιδεξιά σύνδρομα», να διαγράψουν το πρόσφατο κυβερνητικό παρελθόν του ΠΑΣΟΚ 2012-2015, αλλά και την ομόφωνη απόφαση του συνεδρίου του 2015, να θέσουν στο περιθώριο φωνές σωφροσύνης, όπως αυτές του Β. Βενιζέλου, του Α. Λοβέρδου του Γ. Μανιάτη, του Ν. Ανδρουλάκη, και να προσεγγίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, σέρνοντας τη χώρα σε πλήρες αδιέξοδο. Η όλη στάση τους είναι η επιτομή του συντηρητισμού, της φαυλότητας και της επαναφοράς του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ στον κρατισμό. Όσοι, εντός των κόλπων του ΠΑΣΟΚ πιστεύουν ότι αυτός ο δρόμος δεν τους εκφράζει, οφείλουν να πάρουν άμεσα θέση δημοσίως, να απαιτήσουν την σύγκληση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματός τους και να επαναφέρουν την ηγεσία του στο δρόμο, που χάραξε το Συνέδριο 2015. Και είναι πολλοί αυτοί.
Εάν δεν το πράξουν ή εάν και οι τελευταίοι υποκύψουν στις υπόγειες συνδιαλλαγές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, τότε ας γνωρίζουν ότι οι προοδευτικοί και νοήμονες πολίτες δεν θα μείνουν με τα χέρια σταυρωμένα. Μαζί με τις δυνάμεις, που επιθυμούν την ίδρυση και οργάνωση ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κόμματος της Σοσιαλδημοκρατίας, θα οδεύσουν σε ιδρυτικό συνέδριο, θα οργανώσουν την εκλογή αρχηγού από τη βάση και θα αποτελέσουν εν καιρώ τον άλλο πόλο της αστικής μας δημοκρατίας. Και να είναι βέβαιοι ότι οι νοήμονες πολίτες θα τους γυρίσουν την πλάτη, αρνούμενοι να γίνουν σωσίβιο σωτηρίας όχι μόνον του ΑΝΕΛοποιημένου ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και μιας νοοτροπίας, που χρεοκόπησε τη χώρα.