Ξέρουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει τις επόμενες εκλογές, δεν ξέρουμε πότε και σε ποιες συνθήκες θα γίνουν. Για τον πρωθυπουργό Α. Τσίπρα αυτή η διαπίστωση είναι οδυνηρή γιατί όλοι οι καταστροφικοί για τη χώρα πειραματισμοί που έκανε μέχρι τώρα στηρίζονταν στη θεωρία ότι ανταποκρίνεται στο αίτημα του λαού. Τώρα πια λαός δεν υπάρχει κοντά του. Έχουν μείνει λίγοι να τον ακολουθούν και δεν ακούγονται πια τα επιχειρήματά τους. Άλλοι αποδοκιμάζουν στην πλατεία Κολωνακίου τον πρόεδρο του ΣτΕ επειδή πιστεύουν ότι κάνει συναλλαγές με το Μαξίμου. Άλλοι συγκρούονται με τα ΜΑΤ έξω από ειρηνοδικεία για να αποτρέψουν πλειστηριασμούς σπιτιών. Άλλοι παίρνουν μέρος στη διαμαρτυρία του «καραβανιού της υγείας» για τις συνθήκες στα δημόσια νοσοκομεία. Άλλοι χειροκροτούν τους συνταξιούχους που ψεκάστηκαν με χημικά διαδηλώνοντας.

Όλα αυτά προκαλούν μεγάλο εκνευρισμό στο σύστημα εξουσίας που προσπαθεί να συντηρηθεί παρά την κοινωνική δυσθυμία που βαθαίνει. Εξακολουθούν να επικαλούνται έναν λαό που τους εγκαταλείπει και αυτό είναι ενδεικτικό αμηχανίας, εκνευρισμού, αδιεξόδου. Τα ψέματα τελείωσαν και η κοινωνική ανοχή επίσης. Το πιθανότερο είναι ότι η μοναξιά του Α. Τσίπρα θα μεγαλώνει διαρκώς. Συνήθως, όπως έχουμε ξαναδεί, όταν αρχίσει μια τέτοια πορεία δεν βρίσκεται κατάλληλο σημείο για επί τόπου στροφή.