Έχουμε έλλειμμα; Έχουμε, πανάθεμά το. Έχουμε τρόικα; Έχουμε, πανάθεμά τη. Έχουμε δικές μας λύσεις για το έλλειμμα; Όχι! Υπάρχουν λύσεις χωρίς νέα μέτρα και χωρίς νέες μεγάλες αδικίες; Ίσως, αλλά κανένας δεν λέει ποια…

Απλό: τέτοια μέτρα προϋποθέτουν πολιτικές μεταρρυθμίσεων και κοινωνικής δικαιοσύνης που θα θίξουν ισχυρότατα προσωπικά και συλλογικά συμφέροντα. Την Εκκλησία, για παράδειγμα, που διαμαρτύρεται μάλιστα ότι … το κράτος την «υπερφορολογεί». Ή, άλλο παράδειγμα, το δικαστικό σώμα που οι μεγάλες και αυτοκαθοριζόμενες αποδοχές των μελών του δεν πρέπει να μειωθούν – όπως δήλωσε ο Αντώνης Ρουπακιώτης. Υπουργό που να δηλώνει ότι δεν πρέπει να μειωθούν οι αποδοχές των καθαριστριών, δεν είδα…

Ή, τρίτο παράδειγμα, τα ναυτιλιακά γραφεία (δηλαδή τους εφοπλιστές) που απαντούν σε κάθε τέτοια νίξη ότι θα πάρουν πατριωτικά τα καράβια τους και θα φύγουν.

Μαζί με όλα αυτά, χάσαμε και τόσους μήνες με τις εκλογές. Τις ήθελε, έστω και δύο απανωτές φορές, ο Σαμαράς για να γίνει πρωθυπουργός και έγινε με το ζόρι, με το ΠαΣοΚ και τη ΔημΑρ. Τις ήθελε ο Τσίπρας για να γίνει ο Σύριζα δεύτερο κόμμα, και έγινε. Και τώρα, με τη συμφωνημένη κοινοτική χρηματοδότηση στον αέρα, περιμένουμε την τρόικα. Βοήθειά μας.

Λέτε σε τρείς εβδομάδες η Μεγαλόχαρη να κάνει (ξανά;) το θαύμα της; Ας την περιμένουμε και αυτήν.