Είναι φορές που απελπίζεσαι, όταν αντιλαμβάνεσαι, πόσο άσχημα έχουμε χωνέψει, ως πολιτεία και οικονομία, την λαίλαπα που μας βρήκε τα τελευταία χρόνια.
Και ήταν προφανές οτι την επομένη της ανάνηψης, έστω μερικής, τίποτε δεν θα μπορούσε να μοιάζει, με ότι ξέραμε από πριν.
Η κυβέρνηση μας, προσπαθεί να διεκδικήσει τον παγκόσμιο τίτλο «άστοχων ενεργειών και ασυναρτησίας», στον τομέα που στην ουσία, στηρίζει την ελληνική οικονομία.
Στον τουρισμό.
Ένα στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης, που μπορεί στη δεκαετία του ?60, να πήγαινε καλά και να ήταν ανταποδοτικό, μπορεί να επιβίωσε ή καλύτερα, λαθροβίωσε τα τελευταία χρόνια, αγκαλιάζοντας τις πιο απαρχαιωμένες μορφές τουριστικής ανάπτυξης, τώρα όμως, δείχνει πως δύσκολα μπορεί να ανακάμψει, δύσκολα μπορεί να μετακινηθεί, κυρίως πάρα πολύ δύσκολα μπορεί να επαναλάβει, τους «άθλους» του παρελθόντος.
Δεν είναι μόνον, που την επομένη του covid, το μοντέλο του μαζικού τουρισμού, έδειξε ότι δεν έχει άλλα περιθώρια. Είναι ότι, εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον, βοά ο τόπος, πως δεν πρόκειται να επαναληφθούν τα σφάλματα του παρελθόντος, με τον μαζικό τουρισμό , σε καμιά περίπτωση.
Ο τουρισμός, αντιμετωπίζεται πλέον, απ? την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά και άλλες δυνάμεις διεθνώς, ως σύγχρονο ανθρώπινο δικαίωμα. Αυτό θα έπρεπε ήδη, να μας έχει ταρακουνήσει, για να κατανοήσουμε προς ποια κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε, για να βρούμε λύσεις, για τον τουρισμό στην Ελλάδα
Σιγά μην νοιάζει κανέναν αυτό.
Ξόδεψες πολλά λεφτά για τη διαφήμιση, τάισες με τρόπο ασύδοτο, πολύ κόσμο για να ανοίξεις πόρτες και μετά ;
Και μετά, για κανέναν χρόνο ακόμα, άιντε έναμιση, αγκάλιασε με τρόπο ελαττωματικό, εκατό τα εκατό, τις τελευταίες ορδές των επισκεπτών του τουρισμού τελευταίας στιγμής, που δεν γνωρίζουν ούτε καν σε ποιο τόπο έφτασαν για να κάνουν διακοπές. Εξάλλου δεν τους ενδιαφέρει καν. Τους ενδιαφέρει το πάμφθηνο εισιτήριο και το δεκαήμερο που τους προσφέρει, ένα κατ΄ επίφαση πολυάστερο ξενοδοχείο και ζωη ανεμελη κατω από τον ηλιο με δωρεαν φαι και αλκοολ κυρίως. (αληθεια εχει πιει κανενας σας τις μπυρες που σερβίρουν «οι πενταστεροι» αστερες μη χεσω στους ολ ινκλούσιβ;;;)
Και είναι πολλά τα ξενοδοχεία, που φέτος για άλλη μια φορά, θα παίξουν δυναμικά, όπως θέλουν να πιστεύουν , στον πλειστηριασμό που ανοίγει κάθε λίγο και λιγάκι, ο tour operator, όταν πια το αεροπλάνο έχει σηκωθεί , για το ποιος προσφέρει το φτηνότερο και χαμηλότερο κόστος, για να τους στείλει, τους πελάτες, ο διαχειριστής , δίνοντας εντολές στο αεροσκάφος του να κινηθεί, στο όποιο αεροδρόμιο έχει προσφέρει τη χαμηλότερη τιμή.
Τα ψωμιά αυτού του τουρισμού είναι μετρημένα και είναι πολύ λίγα.
Τον υπουργό όμως, που συνεχίζει να τον εμπιστεύεται η κυβέρνηση, δεν τον αφορά διόλου, τι θα γίνει αύριο και μεθαύριο. Τον ενδιαφέρει να πανηγυρίζει, για δήθεν επιτεύγματα, που δεν πέτυχε ποτέ. Αλλά τα κανάλια καλά δασκαλεμένα και ταϊσμένα, πανηγυρίζουν, κάθε σαχλαμάρα που τους παρουσιάζεται.
Στη Γαλλία, οι θέσεις εργασίας που κινητοποιούνται, παράλληλα με τη τουριστική αγορά, ήταν περίπου, μια μιση θέση εργασίας σε παράπλευρες δραστηριότητες για κάθε θέση εργασιας στη φιλοξενία. Σήμερα, έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, πλησιάζει τις δύο θέσεις, και κατά πάσα πιθανότητα θα τις ξεπεράσει. Γιατί η αυτή η αλληλένδετη σχέση της οικονομίας με τοπικά χαρακτηριστικά, αρχίζει και αποκτάει μια καινούρια δυναμική και γι αυτό βλέπουμε σε περιοχές χαμένες, μέσα στο πουθενά της γαλλικής υπαίθρου, μονάδες φιλοξενίας πολύ υψηλού επιπέδου, εστιατόρια με 1 και 2 αστέρια Μισελέν, και πάει λέγοντας.
Και αυτό σημαίνει ότι στη περιοχή, σίγουρα υπάρχει φάρμα παραγωγής τοπικών προϊόντων υψηλής ποιότητας, ότι στ περιοχή δημιουργούνται μικρά κτήματα, που προσφέρουν και αυτά υπηρεσίες φιλοξενίας, αλλά και παραγωγή προϊόντων πολύ υψηλής ποιότητας,
Και οι δικοί μας παραγωγοί, στην κυριολεξία καταφεύγουν σε συνταγές αλχημείας, για να μπορέσουν να επιβιώσουν.
Κανένας δεν νοιάζεται , σήμερα , για το πόσες θέσεις εργασίες οι οποίες μπορεί και να πληρώθηκαν χρυσάφι για να διατηρηθούν, θα μπορέσουν να επιβεβαιώσουν, με την ορθότητα των κυβερνητικών επιλογών, να μοιράζει τους παράδες, όπου νάναι, κυρίως δε χωρίς έλεγχο. Όχι τίποτε άλλο, την αποδοτικότητα αυτών των μέτρων, με τα οποία πλούτισαν οι φουρθιώτιδες και άλλοι πολλοί, να μετρούσαν.
Θα είναι περιττό να επαναλάβουμε την ευχή, για μια πλήρη αναδιοργάνωση του τουρισμού.
Είμαστε η μοναδική χώρα που φοβόμαστε, στην κυριολεξία όμως, την προοπτική, ο τουρισμός που μέχρι προχθές ήταν το αποπαίδι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, να γίνει στοιχείο μιας νέας αναπτυξιακής αντίληψης , που θα βοηθήσει όλη την Ένωση.