Το 2025 επιστρέφουμε 650 μυρια στην Επιτροπή εάν δε δουλεύει μέχρι τότε το μετρό… Το πήρατε χαμπάρι;;;
Οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις τότε, για να μην φανούν υποδεέστερες, επέμεναν και αυτές στο πραγματικό σλόγκαν που ήταν «μετρό στην Αθήνα, μετρό και σε εμάς». Ασχέτως εάν το μετρό για τη Θεσσαλονίκη, αποδειγμένα ήταν υπερβολή και δεν διευκόλυνε σε τίποτα την επίλυση του προβλήματος των αστικών συγκοινωνιών, αφου είχε το φτιάξει στην Αθήνα το «υδροκέφαλο, αθηνοκεντρικό» κράτος, θα έπρεπε να φτιάξει και για την πόλη μας.
Και μετά ήρθαν καιροί δίσεκτοι. Το μετρό πήγε και ήρθε, το ίδιο και οι εργολάβοι.
Δε νομίζω να πέρασε πρωθυπουργός από τη Θεσσαλονίκη, που να μη φόρεσε κάσκα προστασίας και να φωτογραφήθηκε στο σκάμμα του μετρό…Από την εποχή του κουφού Σουφλιά…
Μέχρι που οι αγύρτες, για να καλοπιάσουν τον Τσίπρα, τον έβαλαν, τον άβουλο και αδαή, να εγκαινιάσει μουσαμάδες μπογιατισμένους και φυσικά τα τοπικά καρναβάλια, κάθισαν σε βαγόνι του υποτιθέμενου μετρό, και φωτογραφήθηκαν αυτάρεσκα νομίζοντας πρώτον ότι θα είναι στο απυρόβλητο σε όλη τους τη ζωή και κατά δεύτερον ότι θα συνεχίσουν να διοικούν εις το διηνεκές.
Κούνια που τους κούναγε.
Η πόλη όμως, έχανε την μια ευκαιρία μετά την άλλη.
Για παράδειγμα, ένας υψηλός στόχος που θα μπορούσε να δώσει ώθηση στην τοπική οικονομία, ήταν η υποψηφιότητα της για την Παγκόσμια Έκθεση 2008.
Ο ανεκδιήγητος Παπαγεωργόπουλος, την σαμποτάρισε με κάθε τρόπο και ο Σημίτης την αποποιήθηκε. Το ίδιο όμως και ο Καραμανλής που τον διαδέχτηκε, που όμως θα είχε κάθε λόγο να την υποστηρίξει, προσφέροντας ένα έργο μεγαλόπνοο, στην «πατρίδα» του.
Φυσικά στην ίντριγκα της μη αποδοχής, μπλέχτηκαν πανηγυρικά και οι τοπικές δυνάμεις στο σύνολο τους σχεδόν, από όλες τις παρατάξεις φυσικά…
Καμιά πόλη στην χώρα, αλλά και σε όλο τον κόσμο δεν αντιμετώπισε αυτά που αντιμετώπισε η Θεσσαλονίκη, με το θέμα των αστικών συγκοινωνιών της.
Ο Εθνάρχης, έδιωξε τη Βέλγικη εταιρία που λειτουργούσε το τραμ, επί δεκαετίες στην πόλη, ξήλωσε τις γραμμές και παρέδωσε με σύμβαση τελείως αποικιοκρατικής μορφής, τις αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης, σε άτομα επιμέμπτου συμπεριφοράς και ηθικής, κατά τη διάρκεια της κατοχής, συμπολίτες ή και εισαγόμενους, πλουτήσαντες λάθρα, πολλοί εξ αυτών, από τις εγκαταλελειμμένες εβραϊκές περιουσίες και άλλα πολλά πράξαντες…
Έτσι μια πόλη όπου άνθισε ο δοσιλογισμός στα χρόνια της κατοχής, βρέθηκε χειροπόδαρα δεμένη και παραδομένη στα χέρια των επιβητόρων της…
Το μονοπωλιακό αυτό σχήμα που σφετερίστηκε τις συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης, στην ουσία άρχισε να τις εγκαταλείπει, πολύ πριν το ρεσάλτο των συριζαίων, γιατι ο στόλος απαξιώνονταν και προφανώς ήθελε ανανέωση.
Αυτοί δε, μαθημένοι να κερδίζουν χωρίς να κοπιούν, αποφάσισαν μηδενικές επενδύσεις, ακόμη και εκεί που υποτίθεται, ήταν απαραίτητες.
Δεν πας με τα αρθρωτά λεωφορεία, τους φοιτητές στα ΤΕΙ, ούτε τον κοσμάκη στο Σταυρό, στα ενδιάμεσα χωριά της Θεσσαλονίκης και στο Λαγκαδά. Το μαρτύριο αυτό απαγορεύεται από τον καταστατικό χάρτη, των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Απαγορεύεται να βασανίζεις με αυτόν τον τρόπο τους πολίτες.
Επίσης είναι προφανές, πως επειδή αρνούνταν κάθε νέα επένδυση, αποκλείουν και τον όποιο εκσυγχρονισμό των αστικών συγκοινωνιών της πόλης, αρνούνται την επέκταση στο θαλάσσιο μέτωπο, αρνούνται συνολικά στην πόλη να ζήσει φυσιολογικά, να κινηθεί φυσιολογικά, να αναπτύξει μιαν αστική συνείδηση κατοίκων μεγαλούπολης κι όχι επαρχιακής κωμόπολης…
Οι θαλάσσιες συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης κατάντησαν ένα ανέκδοτο πικρό που το εξαθλίωσε στο τέλος, η άθλιας έπαρσης πρωτοβουλία με το καραβάκι στην περαία, που στην ουσία αποτελεί δυσφήμιση και αποτροπή, για όποιον θέλει να σκεφτεί σοβαρά τις υδάτινες συγκοινωνίες..
Ακόμη και από τον αρχικό τους προσχεδιασμό που παρέπεμπε αποκλειστικά, στην Αννα Μαρία και τη Θεσσαλονίκη, της δεκαετίας του 70, τελευταία…Αγνοούσε παντελώς όλο το δυτικό μέτωπο της Θεσσαλονίκης και των δορυφορικών δήμων, που αποτελούν τη βάση ανάπτυξης των πραγματικών συνδυασμένων μεταφορών, που θα αφαιρέσουν πελώριο κυκλοφοριακό φόρτο, από το κέντρο της πόλης…
Μοιράστηκαν λεφτά από δω κι από κει, μέχρι και στου ασύλληπτους σφετεριστές, της Εγνατίας οδού, δήθεν για να μελετήσουν, το τίποτε…
Τα πρόβλημα των αστικών συγκοινωνιών σε αυτή την πόλη, λύνεται πλέον, μόνον με γενναίες αποφάσεις, που θα επιβάλλουν την πλήρη αναδιάρθρωση της λογικής, των αποκλειστικά και μόνον, παράλληλων με το θαλάσσιο μέτωπο, αστικών συγκοινωνιών. Με τη συμμετοχή του θαλάσσιου στοιχείου κα προς ανατολάς και προς τη δυτική μεριά της πόλης,
Και επειδή είναι μαθημένη η πόλη να ανακαλύπτει την Αμερική, καλό είναι να έρθουν πόλεις με αντίστοιχες εμπειρίες γύρω από το θέμα, μπας και τελικά αποκτήσουμε κι εμείς μαζί με τις συγκοινωνίες, ένα βελτιωμένο έστω, επίπεδο διαβίωσης.