Φτηνοί αντιγραφείς,
κίβδηλες τις εικόνες μας
κατασκευάσανε,
πανομοιότυπες
Ξανθή Κουτσογιάννη,Απομιμήσεις
Τον τελευταίο καιρό πολλή συζήτηση γίνεται στη χώρα μας για την οικογενειο-κρατία και το νεποτισμό
Δηλώνω εξαρχής ότι πλην της Δημο-κρατίας δεν έχω καμμία εμπιστοσύνη σε λέξεις και έννοιες που περιέχουν την κατάληξη –κρατία[΄όπως π.χ πλουτο-κρατία,οχλο-κρατίακλπ]
Ζώντας όμως σε μία μικρή πατρίδα ,όπου οι οικογένειες παίζουν πολλούς θεσμικούς και κοινωνικούς ρόλους κι όπου λίγο-πολύ όλοι συνδεόμαστε με κάποια σχέση[π.χ κουμπάροι,σύντεκνοι,’σειρές’ στο στρατό,συνάδελφοι στη δουλιά,συντοπίτες κλπ],ίσως θα πρέπει να οριοθετήσουμε το αρνητικό πεδίο της ‘οικογενειο-κρατίας’
Η οικογενειο-κρατία περιλαμβάνει την ταυτόγχρονη παρουσία στις δημόσιες θέσεις συγγενών ή καλύπτει και τη διαδοχική ή την εκ περιτροπής; Αν ο όρος και η συναφής πρακτική μας δημιουργεί υποψίες μη-αμεροληψίας,μολονότι συχνά μεσολαβούν εκλογές που επικυρώνουν ή δικαιώνουν τους πολιτικούς γόνους,ποιά είναι η ηθική μας στάση απέναντι στην προώθηση σε πόστα-κλειδιά μόνο ‘συντρόφων’ ή αποκλειστικά ομο’ι’δεατών;
Η συγγενειο-κρατία στην Ελλάδα καλύπτει πολλές περιπτώσεις,οικονομικού,πολιτιστικού,κοινωνικού,ιδεολογικού ‘κοινού αίματος’,σαν να είμαστε όλοι οι έλληνες «μία οικογένεια».Οι αντιφάσεις όμως μας ακολουθούν.Μας φαίνεται φυσιολογικό να κληρονομείται μία αθλητική ομάδα[από τον πατέρα στον κανακάρη],αλλά όχι να εκλέγεται ο γιός ενός πρώην πολιτικού.Μία οικογένεια να ελέγχει επί μισό αιώνα μία εφημερίδα,αλλά να μη διορίζεται σε κάποιον οργανισμό η επιστήμονας-θυγατέρα ενός κοινωνικού παράγοντα του τόπου.Να υπάρχουν θέσεις [πρώην έδρες] στο πανεπιστήμιο που να τις καταλαμβάνουν διάδοχοι,αλλά να φωνάζουμε όταν σε μία επιτροπή προεδρεύει κάποιος συγγενής διάσημου τινός.
Επειδή δεν επιθυμώ να εισέλθω και στα ζητήματα της κομματο-κρατίας[μερικά κόμματα έχουν πλέον ονοματεπώνυμο],τελειώνω αυτό το σχόλιο με την επισήμανση ότι το κρίσιμο αντίβαρο απέναντι σε ορισμένα φαινόμενα ευνοιο-κρατίας λόγω συγγένειας [τόσο στο δημόσιο ,όσο και στον ιδιωτικό τομέα,τόσο στο διορισμό,όσο και στην επιλογή/εκλογή] δεν είναι άλλο από την αξιο-κρατία
Αυτήν ας εγγυηθεί η Πολιτεία [ουσιαστικά και διαδικαστικά] κι ας τη διαφυλάξουμε άπαντες ως κόρη της Δημο-κρατίας και των Δικαιωνάτων,κι όλα θα πάνε καλύτερα...
ΥΓ. Ανέκαθεν πίστευα ότι τα ‘κληρονομικά δικαιώματα’[τόσο στο περιουσιακό,όσο και στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο]εκμαυλίζουν.Εκπλήσσομαι πάντως που ούτε η Αριστερά βάζει θέμα κατάργησης των σχετικών διατάξεων του Αστικού κώδικα ‘περί των τάξεων και ποσοστών διαδοχής’.Άρα ‘το κληρονομητέον ‘ είναι κακό μόνον ότα αφορά στους άλλους.Το δικό μας μερίδιο καλά κρατεί
ΥΓ.Πέραν του γνωστού’κακό χωριό τα λίγα σπίτια’,μοιάζει στην Ελλάδα να είμαστε όλοι’ανάδελφοι αδελφοί’,δηλαδή ν’αγαπιόμαστε και να μισιόμαστε εναλλάξ και κατά περίπτωση