* Μας είπε ο Σπύρος Δανέλλης για να δικαιολογήσει τη μετακίνηση/μεταγραφή του στο κυβερνητικό στρατόπεδο πως το μακεδονικό είναι «ταυτοτικό ζήτημα».
Δεν εννοούσε προφανώς για τον ίδιο προσωπικά -Κρητικός είναι, άλλωστε, κι όχι «ντόπιος» από τη Βόρεια Ελλάδα. Εννοούσε -φαντάζομαι- για τον χώρο της ανανεωτικής αριστεράς από τον οποίο προέρχεται.
Και είναι πράγματι έτσι.

Βέβαια, το θέμα προέκυψε τη δεκαετία του 90. Τότε δημιουργήθηκαν και οι σχετικές διαχωριστικές γραμμές.
Υπάρχουν, λοιπόν, και άλλα «ταυτοτικά ζητήματα» της ανανεωτικής αριστεράς τα οποία υπήρξαν «γενέθλια» και ιδρυτικά για αυτό το ιστορικό πολιτικό ρεύμα.
Όπως η αταλάντευτη πίστη στη φιλελεύθερη δημοκρατία ως μέσου και σκοπού ταυτόχρονα, ο «θρησκευτικός» σεβασμός σε θεσμούς της όπως η διάκριση των εξουσιών, η ασυμφιλίωτη αντιπαλότητα σε διχαστικές πολιτικές και πρακτικές, η απόλυτη αντίθεση στο λαϊκισμό κ.ά.
Ας κάνουμε την υπόθεση εργασίας πως όντως το «νεότερο» ταυτοτικό ζήτημα του επέβαλε να ψηφίσει τη συμφωνία των Πρεσπών όταν έρθει στη Βουλή.
Πώς, όμως, μπορεί να εξηγήσει τη θετική ψήφο του στην κυβέρνηση με βάση τα γενέθλια» ταυτοτικά ζητήματα τα οποία προαναφέρθηκαν και τα οποία έχει «ξεπατώσει» χωρίς έλεος ο βίος και η πολιτεία του ΣΥΡΙΖΑ;
Άραγε για αυτά δε… σκίρτησε η ευαίσθητη συνείδησή του;