Δηλώνω αδυναμία να… ασχοληθώ στη σελίδα μου με καλλιτεχνικά θέματα, όσο τα «άλλα», εκείνα που συμβαίνουν καθημερινά και είναι τόσο εκκωφαντικά, τόσο σημαίνοντα, τόσο συγκλονιστικά, μου τραβούν την προσοχή σε σημείο που δεν θέλω να βρεθώ στη θέση ενός που βλέπει απλώς τα τρένα να περνούν…
Να επαναλάβω κι εγώ πως η Ευρώπη και πάλι έγινε θεατής εξελίξεων μέσα στην επικράτειά της! Αυτός ο ιδιόμορφος πόλεμος με το τρομοκρατικό στοιχείο των οργανώσεων του AISIS, το οποίο δεν λέει να συρρικνωθεί ως φαινόμενο, αυτός ο, μέχρι το χτύπημα στο Charlie Hebdo τον Ιανουάριο του 2015, κρυφός πόλεμος έγινε και πάλι ανοιχτός (πιο ανοιχτός δεν γίνεται…). Αυτή τη φορά στις Βρυξέλες το καινούργιο μακελειό!
Νομίζω πως διανύουμε το χειρότερο ιστορικό κομμάτι, μετά τον Β παγκόσμιο και τις μοιρασιές της Ευρώπης, από τη δεκαετία του ’40. Τα δυσάρεστα βομβιστικά γεγονότα τής εποχής μας, δεν προλαβαίνουμε να τα καταγράψουμε και η μία τρομοκρατική δράση μετά την άλλη, οι εκρήξεις και η ανθρωποθυσίες αθώων, τελειωμό δεν έχουν! Εδώ, στη μεγάλη ευρωπαϊκή γειτονιά μας. Στις Βρυξέλες, στο Παρίσι, και όχι μόνο… Μια απέραντη πανευρωπαϊκή κατάθλιψη, σε μια στιγμή κατά την οποία η ευρωπαϊκή οικονομία, η συνοχή, τα καραβάνια των προσφύγων, τα συρματοπλέγματα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η προοπτική, είναι θέματα ανοιχτά και τόσο εύθραυστα, που δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας για άμεση αποκατάσταση…
Οι πολίτες τής Ευρώπης ας μην περηφανευόμαστε πλέον για ελευθερίες και δικαιώματα, όπως στο πρόσφατο παρελθόν… Ήδη τα φιρμάνια των απαγορεύσεων της κυκλοφορίας στους δρόμους, τις πλατείες, στα μετρό, στα αεροδρόμια, στα θέατρα και τους κινηματογράφους, σε όλα τα Σχολεία και Πανεπιστήμια, μπήκαν σε εφαρμογή και οι δρόμοι ερήμωσαν. Καμία κυκλοφορία! Όλα κλειστά. Όλα λουκέτο! Μια βροντώδης σιωπή έχει καλύψει την πόλη!
Μία άλλη Ευρώπη έρχεται στο προσκήνιο και ζει με όσο της επιτρέπει ο φόβος, ο ζόφος και η τρομοκρατία τής απειλής τού κάθε βομβιστή αυτοκτονίας…
Πώς να ζήσεις έτσι; Δίχως να ελέγχεις τίποτα, να φοβάσαι πλέον τα πάντα και να… πριμοδοτείς, δίχως να το θέλεις, όλους όσοι εκμεταλλεύονται τον φόβο, για να περάσουν μηνύματα και πολιτικές των πιο σκοταδιστικών φασιστικών και ρατσιστικών συστημάτων από το θλιβερό ευρωπαϊκό μας παρελθόν… Μια πολιτική ακροδεξιά μαυρίλα απλώνεται συνεχώς, στον ήδη σκοτεινό ορίζοντα. Η αναβίωση του τέρατος μαζίμε το αυγό του φιδιού και πάλι θα απειλεί τις χώρες. Η ακροδεξιά, των πρώην σοσιαλιστικών κρατών και όχι μόνο, τής κεντρικής Ευρώπης και των Βαλκανίων, κατέχει τα… σκήπτρα μιας αλλοπρόσαλλης πολιτικής συμπεριφοράς, με πρακτικές παρμένες από αιματοβαμμένες ιστορικές σελίδες που προκαλούν εφιάλτες. Τώρα, το προσφυγικό-μεταναστευτικό, θα γίνει δεύτερο και τρίτο θέμα για τα ΜΜΕ, αφού και πάλι η φονική απειλή αφορά ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.
Πώς να προσπεράσω τόσο αίμα και τόσο ιστορικές στιγμές, μια τέτοια πολεμική ατμόσφαιρα των ημερών; Το ερώτημα, αν βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση αιωρείται… Ίσως. Αυτό το οποίο δεν έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει είναι, αν συμβαίνει! Το θέμα μπορεί να έχει πολλές όψεις. Συμβαίνει αλλά δεν το ξέρουμε, δεν το υποψιαζόμαστε, δεν το παραδεχόμαστε, σκεφτόμαστε με όρους παλαιότερους, με επιρροές από άλλες μορφές πολέμου, με άλλες αιτίες, με ιδιόμορφους «εχθρούς», με διαφορετικούς στόχους… Δεν θα παλέψουμε για την εθνική μας ελευθερία αυτή τη φορά και δεν θα διώξουμε κανέναν κατακτητή. Θα πρέπει να υπερασπιστούμε τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό, την ανοχή στο διαφορετικό, τη Δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Κι αν πρέπει παράλληλα να διερευνήσουμε τις αιτίες και τα γιατί, αυτό να γίνει μόνο για να γίνουμε σοφότεροι.
Φοβούμαι πως τα Σχολιάκια μου θα εγκλωβιστούν στα εξωκαλλιτεχνικά, όσο οι ειδήσεις τής σύγχρονης ιστορίας θα μας τροφοδοτεί με θέματα τόσο δυσάρεστα και-δυστυχώς-υπαρκτά…