Τελευταία συζητείται πολύ το θέμα του (πολιτικού) γάμου ομοφύλων ζευγαριών. Η κατάθεση σχεδίου νόμου και η σχετική θεσμική συζήτηση συνεχώς αναβάλλεται μέχρι το άλογο να μπει μπρος από το κάρο. Επειδή βέβαια η κυβέρνηση ελέγχει το άλογο, το αν και πότε θα το βάλει μπρος από το κάρο εναπόκειται στις διαθέσεις της, δηλαδή στους μικροπολιτικούς υπολογισμούς της.
Η ορθόδοξη εκκλησία εκφράζει τις αντιρρήσεις της. Αυτό όμως πρέπει να ενδιαφέρει μόνον τους πολύ πιστούς της ομοφυλόφιλους και όχι τις σχέσεις κράτους-πολιτών. Και -επί τη ευκαιρία- πότε επιτέλους θα γίνει χωρισμός κράτους-εκκλησίας; Είναι προφανές ότι στον δημοκρατικό κόσμο μας ο πολιτικός γάμος είτε ετερόφυλων είτε ομόφυλων ζευγαριών πρέπει να αφορά μόνον τους/τις ίδιους/ες και τη σχέση τους με την Πολιτεία.
Εκεί που, ίσως, μπλέκει το πράμα είναι στην λεγόμενη τεκνοθεσία (υποθέτω αυτή είναι η «πολιτικά ορθή» έκφραση για την υιοθεσία). Εάν μιλάμε για την υιοθεσία εγκαταλελειμμένων ή ορφανών μωρών ή μικρών παιδιών που στοιβάζονται σε διάφορες δομές, με γεια τους και χαρά τους και βέβαια με ότι νομοθετική διόρθωση χρειάζεται για να υπάρχουν και στους δύο συζύγους ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις στη σχέση τους με το παιδί.
Όμως άλλο είναι αυτό και άλλο το παιδί τους να προκύπτει από παρένθετη μητέρα επί πληρωμή. Δηλαδή μία γυναίκα να διαθέτει το σώμα της για να γεννήσει παιδί με χρηματική ανταμοιβή. Γιατί αυτό αποτελεί προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και αφορά όλους τους ανθρώπους.
Ένα αντίστοιχο θέμα είναι αυτό της πορνείας. Και εκεί διατίθεται ανθρώπινο σώμα επ’ αμοιβή. Αφήστε που την σήμερον ημέραν, πάνω από μισό αιώνα από τη δεκαετία του ’60 και την ερωτική και σεξουαλική απελευθέρωση του ανθρώπου (τουλάχιστον στις δημοκρατικές, κοινωνικά φιλελεύθερες κοινωνίες), η ανεύρεση ερωτικού συντρόφου δεν μπορεί να αποτελεί προϊόν χρηματικής συναλλαγής.
Γι’ αυτό και πρέπει να απαγορευτεί και η πορνεία ως κορυφαία προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και να τιμωρείται και ο/η προσφέρων/ουσα και ο πελάτης, όπως ήδη συμβαίνει σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες.
Και όποιοι δεν τα καταφέρνουν ας το λύνουν μόνοι τους…