Ομολογώ ότι δεν περίμενα να υπάρξει τέτοια επιμονή στις αντιδράσεις για τον «εκβιασμό» του Βενιζέλου. Και όχι μόνο πολιτικές, αλλά και δημοσιογραφικές. Διάβασα, για παράδειγμα, ότι η δημοσκοπική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ οφείλεται στην αδυναμία του να επιβάλει προοδευτική πολιτική στη συγκυβέρνηση και άλλα συναφή με τα οποία μπορεί να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω, δεν έχει σημασία, αλλά το πρόβλημα είναι άλλο – είναι γιατί θα πρέπει ή πώς μπορεί ένα αποδοκιμαζόμενο κόμμα να συγκυβερνά.

Δεν σας κρύβω ότι τόση και τέτοια υποκρισία δεν θυμάμαι σε άλλη εκλογική αναμέτρηση. Κι αυτό γιατί δεν θυμάμαι εκλογική αναμέτρηση που να μην κρίθηκε από διλήμματα λιγότερο ή περισσότερο εκβιαστικά. Ή μήπως η επικείμενη αποτελεί εξαίρεση; Εκβιαστικά διλήμματα προβάλλει η ΝΔ, επικαλούμενη τα δεινά μίας πιθανής αποσταθεροποίησης, και τα δικά του εκβιαστικά διλήμματα αντιπαραθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλοντας τα δεινά που συνεπάγεται η σημερινή κυβερνητική πραγματικότητα.

Και θέλετε να προχωρήσουμε και σε μικρότερης απήχησης κόμματα; Τι άλλο αν όχι δίλημμα είναι αυτό που θέτει η ΔΗΜΑΡ στους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους όταν αυτοανακηρύσσεται σε καθαρόαιμη προοδευτική δύναμη και αντιμετωπίζει αφοριστικά το ΠΑΣΟΚ λόγω της κυβερνητικής συνεργασίας του με τη ΝΔ; Ή μήπως δεν είναι δίλημμα αυτό που επικαλείται το Ποτάμι με το επιχείρημα «έξω οι παλιοί, κακοί και φθαρμένοι, μέσα οι καινούργιοι, καλοί και άφθαρτοι»;

Πολιτική και εκλογές χωρίς διλήμματα και μικρούς ή μεγαλύτερους εκβιασμούς δεν υπάρχουν. Και κριτής στις δημοκρατίες είναι ένας και μόνο – ο λαός. Ακούει, κρίνει, απορρίπτει ή δέχεται. Και στη συνέχει πληρώνει το τίμημα της επιλογής του. Γιατί άσχετα με όσα διατείνονται κάποιοι, οι λαοί ούτε υπεράνω κριτικής, ούτε ανεύθυνοι είναι για τις αποφάσεις που παίρνουν. Γιατί όπως ο ΣΥΡΙΖΑ λέει «δώστε μου μεγάλη πλειοψηφία για να ρίξω την κυβέρνηση», έτσι κι ο Βενιζέλος λέει «δώστε μας το δικαίωμα να μετέχουμε στην κυβέρνηση».

Υ.Γ.: Κακώς έχουν πληροφορήσει τον Στ. Θεοδωράκη ότι το Σύνταγμα ορίζει ότι εκλέγονται κυβερνήσεις για τετραετία. Τα κοινοβούλια εκλέγονται για τετραετία. Απλώς συνηθίσαμε να μιλάμε για κυβερνήσεις τετραετίας επειδή μεταπολιτευτικά είχαμε κοινοβουλευτικές αυτοδυναμίες. Για να ξέρουμε και τι λέμε.