H αγορά, οι παραγωγικές τάξεις και ο επιχειρηματικός κόσμος της χώρας αναμένουν από την κυβέρνηση να απαντήσει στο ερώτημα τι μπορεί να κάνει για να πάει τη χώρα μπροστά; Και τι δεν μπορεί να κάνει ; Και αυτό που δεν μπορεί να κάνει να το αναθέσει σε άλλους φορείς που μπορούν να το κάνουν κι ας κάνει αυτό που μπορεί.

πχ Από τα μεγαλύτερα προβλήματα που ταλανίζουν τον κοινωνικό ιστό και αποδιαρθρώνουν την οικονομική συνοχή της χώρας είναι η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή, η λειτουργία της παραοικονομίας, η αναποτελεσματικότητα των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, η αδυναμία προσέλκυσης ξένων επενδύσεων, η γραφειοκρατία και η διαφθορά κα.

Οι στρατηγικές πολιτικές αποφάσεις στα εν λόγω ζητήματα δεν μπορεί να είναι μετέωρες "στο περίπου." ή « βλέποντας και κάνοντας.», αλλά συγκεκριμένες, μελετημένες και προσανατολισμένες σε στόχους.

Από την άλλη όμως,  οι Πολιτικοί στη χώρα μας, μας έχουν συνηθίσει να κάνουν αυτό που δεν μπορούν και όχι αυτό που πιθανόν μπορούν γι αυτό και η χώρα έχει οδηγηθεί σε πλήρη αποτελμάτωση.

Καλή η διαβούλευση  αλλά η στρατηγική δε διαμορφώνεται με βάση το τι σου λέει ο ένας και ο άλλος. Η την έχεις η δεν την έχεις.......

Και σε κάθε περίπτωση πάντως προηγείται η διαβούλευση της διαμόρφωσης πολιτικής στρατηγικής όταν αυτό προϋποθέτει ότι έχει συντελεστεί ευρεία και ανοιχτή διαβούλευση με τους φορείς και τους κοινωνικούς εταίρους ,βαθιά ζύμωση και διεξοδική συζήτηση με την κοινωνία για τα επίμαχα ζητήματα της κοινωνίας και της οικονομίας, όπου τελικά καταλήγουν σε διαμορφωμένες προγραμματικές προτάσεις των κομμάτων και « ανοίγουν » το δρόμο στο κόμμα που είναι στην κυβέρνηση να στοιχειοθετήσει και να επικοινωνήσει ολοκληρωμένη στρατηγική με συγκεκριμένες στρατηγικές στοχεύσεις.  Η στρατηγική λοιπόν και οι μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες που εμπεριέχονται σε αυτήν εκπορεύονται και εντάσσεται στο πλαίσιο ενός φιλόδοξου και ρεαλιστικού πολιτικού προγράμματος που οφείλει να έχει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτικό κόμμα της Αριστεράς.

Πολιτική είναι πρακτικά δύο πράγματα : διαχείριση των προσδοκιών και διαχείριση του χρόνου. Και σήμερα δεν υπάρχει χρόνος.. είμαστε στο σημείο μηδέν, η δε διαχείριση προσδοκιών έχει πολιτικό κόστος αφού οι πολίτες δεν παραμυθιάζονται πια και εμφανίζουν αλματώδη διακομματική κινητικότητα. Όσον αφορά τώρα τις αδιέξοδες συζητήσεις περί κεντροδεξιάς, κεντροαριστεράς ιδεολογίας, ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού και κομματικού πατριωτισμού είναι "φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες". Ο βηματισμός της κοινωνίας πάει αλλού και οι πολιτικοί "το χαβά τους". Η κοινωνία προπορεύεται και η πολιτική ακολουθεί ασθμαίνοντας.