Αν δούμε με όσο γίνεται πιο αντικειμενική ματιά τι έγινε μετά την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου αλλά και του Σεπτεμβρίου του 2015, σε σχέση με τις προτεραιότητες και τις στρατηγικές επιλογές του, θα δούμε ότι αυτή που κυριαρχεί και χαρακτηρίζει την περίοδο αυτή μέχρι σήμερα, είναι η συνεργασία με τον κο Καμένο-ΑΝΕΛ και με στελέχη της καραμανλικής δεξιάς. Συνεργασία που εξασφάλισε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και την συγκρότηση της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Και αυτό έχει μεγάλη σημασία, γιατί η συμμαχία με τους κ. Καμμένο-ΑΝΕΛ και τα καραμανλικά στελέχη, αποτέλεσε στρατηγική επιλογή του κου Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ είχε και άλλες επιλογές τις οποίες απέρριψε. Αποδεικνύει ότι το πολιτικό σχέδιο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ήταν αδιάρρηκτα συνδεδεμένο με την συγκυβέρνηση με αυτό το κομμάτι της κοινοβουλευτικής δεξιάς και ακροδεξιάς, που είχε αποσπαστεί από την “ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ”, γιατί διαφώνησε με την μνημονιακή στροφή της. Και εντάξει, τον Ιανουάριο του 2015 θεωρώντας ότι το κύριο διακύβευμα ήταν η αντίθεση μνημόνιο – αντιμνημόνιο οι ΑΝΕΛ και ο κος Καμένος ήταν οι προνομιακοί συνομιλητές του κου Τσίπρα για την συγκρότηση της 1ης αντιμνημονιακής Κυβέρνησης. Τον Σεπτέμβριο όμως του 2015 τι έγινε ; Το Σεπτέμβριο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε υπερψηφίσει το 3ο αριστερό μνημόνιο, στο οποίο συμπεριλήφθηκαν σημαντικές δεσμεύσεις της χώρας, πολύ δυσκολότερες σε ορισμένα σημεία από αυτές του 1ου και του 2ου μνημονίου. Γιατί επιλέγει ο κος Τσίπρας και πάλι ως συμμάχους και εταίρους τον κο Καμμένο και τον κο Παπαγγελόπουλο και όχι για παράδειγμα το ΠΟΤΑΜΙ και τον κο Θεοδωράκη, ο οποίος τουλάχιστον μέχρι εκείνη την περίοδο δεν ήταν αρνητικός σε μια κυβερνητική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι έγινε στην φάση αυτή και ο κος Τσίπρας επιλέγει τον κο Καμένο ; Η ιστορική έρευνα κάποια στιγμή είμαι σίγουρος ότι θα αναδείξει τις λεπτομέρειες και τα γεγονότα, τα οποία θα φωτίσουν την περίοδο εκείνη και θα μας δώσουν επαρκείς εξηγήσεις. Σήμερα μπορούμε να κάνουμε μόνο παραδοχές και υποθέσεις.
Στις εκλογές λοιπόν του 2012 ήταν εμφανές ότι η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, κάλπαζε προς την εξουσία και το πιθανότερο ήταν ότι, στις επόμενες εκλογές θα κυριαρχούσε. Με το μήνυμα αυτό όλες οι δυνάμεις που είχαν κινητοποιηθεί και ενεργοποιηθεί υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, εντός και εκτός της χώρας, ετοιμάζονται για την επόμενη μέρα. Λαμπροί εκπρόσωποι της οικονομικής κ.λ.π. ελίτ της χώρας, μόνο ως υποστηρικτές του Κομμουνιστικού Μανιφέστου δεν εμφανίσθηκαν. Ο χαρισματικός κος Τσίπρας τους είχε κλέψει την (δεξιά) ψυχή τους. Ένα σημαντικό τμήμα αντιμνημονιακών στελεχών της συντηρητικής παράταξης, προσχωρούν αθόρυβα στο αντιμνημονιακό μέτωπο. Στην βάση της κοινωνίας μεγάλα τμήματα της εκλογικής βάσης της “ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ” τους ακολουθούν, τασσόμενοι είτε με τον κο Καμένο και τους “ΑΝΕΛ”, είτε με τον αριστερό ΣΥΡΙΖΑ. Ασφαλώς το μεγάλο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ μετακινήθηκε προς τον ΣΥΡΙΖΑ το 2012, αλλά το 2015 είχαμε και ένα άλλο χαρακτηριστικό. Ένα μεγάλο τμήμα ψηφοφόρων, της “ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ”, των “ΑΝΕΛ” ακόμη και της “ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ”, σε σύνολο πάνω από 17% μετακινήθηκε προς τον ΣΥΡΙΖΑ. (Στοιχεία GPO). Και εάν δεν μπορούσε να κυριαρχήσει μόνος τους, με μια μικρή βοήθεια ενός δεξιού αντιμνημονιακού κόμματος. Έτσι λοιπόν το 2015, ένα σημαντικό τμήμα παραδοσιακών ψηφοφόρων της “δεξιάς παράταξης”, επέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα των τμημάτων που είναι διασυνδεμένα με κρατικές προσόδους και άλλα ωφελήματα πελατειακού τύπου, αλλά και όσων πίστεψαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα τους χάριζε τα δάνεια, τον ΕΝΦΙΑ και τις άλλες αυταπάτες και απάτες που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015. Αυτή η εκλογική βάση εκφράστηκε στην 1η αλλά και στην 2η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όπου αξιοποιήθηκαν όχι μόνο τα στελέχη των ΑΝΕΛ, αλλά και άλλα στελέχη που σηματοδοτούσαν την συντηρητική παράταξη και κυρίως την καραμανλική πτέρυγα.
Τι γίνεται λοιπόν και ο κος Τσίπρας επιλέγει και στην 2η Κυβέρνηση του, να στηριχθεί στους ΑΝΕΛ, στον κο Καμένο και στα καραμανλικά στελέχη ; Τη στιγμή που είχε προφανείς άλλες κυβερνητικές επιλογές συνεργασίας και μάλιστα με μεγαλύτερη κατά μία έδρα πλειοψηφία (ΣΥΡΙΖΑ & ΠΟΤΑΜΙ) ; Και δεν αναφέρομαι στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο με την συνεργασία της ΔΗΜΟΚΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ, είχε εξασφαλίσει 17 έδρες, θεωρώντας ότι ο κος Βενιζέλος αποτελούσε κόκκινο πανί για τον ΣΥΡΙΖΑ. Προσέξτε. Την επόμενη ημέρα των εκλογών του Σεπτεμβρίου 2015, έχουμε έναν εν δυνάμει “προοδευτικό” σύμμαχο και ο κος Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, επιλέγει και πάλι τον ακροδεξιό κο Καμένο και τους ΑΝΕΛ. Αυτό ερμηνεύεται με πολιτικούς όρους, ότι η συμμαχία με τον κο Καμένο και τους ΑΝΕΛ αποτελούσε ασφαλέστερη και καλύτερη επιλογή για τον κο Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Για τις πολιτικές που ήθελε να ακολουθήσει στην συνέχεια η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ο κος Καμένος έδινε μεγαλύτερη ασφάλεια στον κο Τσίπρα, σε σχέση με τον κο Θεοδωράκη. Η επιμονή του κου Τσίπρα να επιλέξει τον κο Καμένο και τους ΑΝΕΛ, ως κυβερνητικούς συμμάχους για τέσσερα χρόνια τώρα, δεν είναι μια συγκυριακή επιλογή. Ήταν και συνεχίζει να είναι μια στρατηγική επιλογή για τον κο Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ και βασικό στοιχείο του προοδευτισμού του.
Με βάση τα παραπάνω τα λεγόμενα του ΣΥΡΙΖΑ και κου Τσίπρα περί “προοδευτικού μετώπου”, ακούγονται περισσότερο ειρωνικά και ως κοροϊδία προς τις άλλες δυνάμεις του “προοδευτικού τόξου”. Δηλαδή μέχρι τώρα, ο κος Τσίπρας θεωρούσε τις δυνάμεις αυτές, δυνάμεις του χτες όπως έλεγε και γι αυτό δεν συμμάχησε μαζί τους. Τώρα είναι δυνατόν να βαπτίζονται “προοδευτικές δυνάμεις”και να επιδιώκει την συνεργασία μαζί τους ; Προσέξτε, όχι για σήμερα, αλλά για μετά τις επόμενες εκλογές. Σήμερα τους λέει απροκάλυπτα κοροϊδευτικά, κυβερνάω μια χαρά με τον κο Καμένο και τους ΑΝΕΛ, εσάς σας θέλω μετά τις επόμενες εκλογές. Και τους απειλεί μάλιστα. Ότι εάν συνεργασθούν ή στηρίξουν μια Κυβέρνηση με κορμό την “ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ”, θα είναι υπεύθυνοι για την συντηρητική παλινόρθωση του κου Μητσοτάκη !
Και επί τοις ουσίας, ας κάνουμε μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε τι είναι σήμερα προοδευτικό και τι συντηρητικό; Είναι προοδευτικό σήμερα να κυβερνάς με ακροδεξιούς και λαϊκιστές τύπου Καμένου ; Είναι προοδευτικό να κυβερνάς σήμερα μια χώρα κυριολεκτικά με την παρέα σου και μια ομάδα στελεχών, με ένα κόμμα αποξενωμένο, νεκρό στην ουσία και κυρίως αμέτοχο και θεατή στις μεγάλες επιλογές της χώρας; Είναι προοδευτικό να διορίζεις σε διοικητικές θέσεις κρατικών οργανισμών, τους κομματικούς φίλους και τους συγγενείς σου, χωρίς καμιά αξιοκρατική επιλογή ; Είναι προοδευτικό να κάνεις μικροεξυπηρετήσεις σε πολίτες, αντί να διορθώνεις τις παθογένειες της δημόσιας διοίκησης και να αντιμετωπίζεις τις αιτίες που τις δημιουργούν; Είναι προοδευτικό να λες με κάθε ευκαιρία, ότι και οι άλλοι τα ίδια έκαναν, καλύπτοντας και δικαιολογώντας κάθε δική σου ολιγωρία, λάθος, ανευθυνότητα, αμοραλισμό ; Είναι προοδευτικό το μήνυμα της Ιθάκης, μέσω του οποίου έσπειρε το μίσος και τον διχασμό, πιστή συνέχεια του περίφημου “ή εμείς ή αυτοί” ή του ανεκδιήγητου “ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν”;
Όχι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ και κ. Τσίπρα, ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε αυτόν τον προοδευτισμό που μας σερβίρετε. Και το πρόβλημα όπως καταλαβαίνετε δεν αφορά κάποιο ΑντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Αυτή η απέχθεια και η δυσανασχέτηση που συναντάτε στους πολίτες, δεν είναι αποτέλεσμα της δουλειάς και των άρθρων κάποιων ΑντιΣΥΡΙΖΑ φίλων. Είναι το αποτέλεσμα των δικών σας επιλογών και πολιτικών. Μην παραξενεύεστε λοιπόν όταν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης σήμερα δεν γοητεύονται από τις παραινέσεις σας για “Προοδευτικό Μέτωπο”. Και αυτό είναι αποτέλεσμα της συμπεριφοράς σας απέναντι στα στελέχη τους και στα ίδια, που την μία μέρα ανήκουν στο “παλαιό διεφθαρμένο σύστημα” και την άλλη στο “προοδευτικό μέτωπο”. Τι θα ψηφίσουμε και τι θα κάνουν οι πολίτες στις κάλπες όποτε και εάν στηθούν, είναι δικαίωμα του καθένα και στην δημοκρατία αυτό είναι αναφαίρετο και καμιά ψήφος δεν εκβιάζεται. Τι θα κάνουν μετά τις επόμενες εκλογές, επίσης τα πολιτικά κόμματα του συνταγματικού τόξου, είναι ένα θέμα που θα το λύσουν τα ίδια, δημοκρατικά, μέσα από τα συντεταγμένα πολιτικά τους όργανα. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνεννόησης και της συνεργασίας, εκείνων των συνταγματικά δημοκρατικών και ευρωπαϊκών δυνάμεων, που θα έχουν την πλειοψηφία και θα συμφωνούν πάνω σε προγραμματική βάση, στη βάση των πραγματικών προβλημάτων της χώρας, χωρίς ψεύτικους διαχωρισμούς και εκβιαστικά διχαστικά διλήμματα περί δεξιάς και αριστεράς. Γιατί ο πραγματικός προοδευτισμός σήμερα, έχει υπερβεί σε ένα βαθμό πλέον τα γνωστά κλισέ και τους διαχωρισμούς δεξιάς – αριστεράς του περασμένου αιώνα. Εκτιμώ ότι είναι θέμα χρόνου και στην χώρα μας, να ξεφύγουμε από τους διαχωρισμούς του παρελθόντος και να εστιάσουμε στα σύγχρονα προβλήματα και στις σημερινές αντιθέσεις, που δεν έχουν καμιά σχέση με το σχήμα δεξιά – αριστερά. Η υπέρβαση του σχήματος δεξιάς – αριστεράς, εκφράσθηκε σε ένα βαθμό στην Γερμανία, όπου αριστερά (SPD-σοσιαλδημοκρατία) και δεξιά (CDU-Χριστιανοδημοκρατία), συνεργάζονται εδώ και πολλά χρόνια για την πρόοδο της χώρας τους και ο χειρότερος εχθρός της Μέρκελ δεν είναι η αριστερά κάθε έκφανσης, αλλά η ακροδεξιά “Εναλλακτική για την Γερμανία”(AfD). Αποδείχθηκε η υπέρβαση του περίτρανα στην Γαλλία, όπου ο Μακρόν άνοιξε νέους δρόμους, με την νίκη του απέναντι και στην σοσιαλδημοκρατία και την χριστιανοδημοκρατία. Μετά τις κατακτήσεις του προηγούμενου αιώνα στην Ευρώπη μέσα από τις αντιθέσεις τους, αλλά και την συμβολή και των δύο μεγάλων πολιτικών ρευμάτων, του φιλελευθερισμού και της σοσιαλδημοκρατίας, οι σύγχρονες πολιτικές αντιθέσεις διεθνοποιούνται και αρχίζουν να διαμορφώνονται όλο και πιο καθαρά και σε περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, παίρνοντας ένα σύγχρονο περιεχόμενο πάνω σε δίπολα όπως, ο ευρωπαϊσμός απέναντι στον εθνικισμό, ο ρεαλισμός και η πολιτική υπευθυνότητα απέναντι στον λαϊκισμό. Κάποιοι επενδύουν, σε ξεπερασμένα σχήματα δεξιάς – αριστεράς, στο θυμικό και στο συναίσθημα κάποιων που μεγάλωσαν με παρόμοιους διαχωρισμούς και είναι ευάλωτοι σε συνθήματα του τύπου “ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά”, με μοναδικό στόχο να εγκλωβίσουν πολίτες σε ψεύτικα πλέον διλήμματα και να υφαρπάξουν την ψήφο τους. Ελπίζω να αποτύχουν.
xainas@gmail.com
https://www.facebook.com/profile.php?id=100003619953536
http://kostasxainas.blogspot.com/