Γνωρίζουμε πλέον ότι οι λεγόμενοι αιώνιοι ή -πιο ευγενικά- αδρανείς φοιτητές και σπουδαστές φθάνουν τις 180.000, αριθμός σχεδόν διπλάσιος εκείνων που ακολουθούν μια κανονική ακαδημαϊκή πορεία. Είναι προφανές ότι με κάποιες δικλίδες ασφαλείας ως προς εκείνους που έχουν δώσει δείγματα ότι μπορούν να συνεχίσουν -έστω και με καθυστέρηση- τις σπουδές τους, όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να διαγραφούν από τα μητρώα των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Πρόκειται για, απλά, λογική απόφαση.
Και όμως υπάρχουν αυτοί που αντιτάσσονται στο αυτονόητο. Βασικό επιχείρημά τους είναι ότι δεν επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό της ανώτατης εκπαίδευσης. Φυσικά, ούτε αυτό ισχύει εφόσον φαίνεται να υπολογίζονται για το ύψος της κρατικής επιδότησης και είναι ηλίου φαεινότερον ότι επιβαρύνουν τη διοικητική διαχείριση, σε μια στιγμή μάλιστα που τίθεται ζήτημα μείωσης του διοικητικού προσωπικού των πανεπιστημίων. Συνεπώς, τίθεται φυσιολογικά το ερώτημα: μήπως υπάρχουν και άλλοι ανομολόγητοι λόγοι που κάνουν ακόμα και τη νεολαία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αντιδρά; Θα διακινδυνεύσω μια υπόθεση που δεν μπορώ να αποδείξω αναντίρρητα, που συνάδει όμως με την κάκιστη κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα ανώτατα και ανώτερα πνευματικά μας ιδρύματα. Υποστηρίζω λοιπόν ότι αυτή η απαράδεκτη κατάσταση στην καθαριότητα των χώρων, στη μετατροπή τους ακόμα και σε γιάφκες αποθήκευσης παράνομου υλικού, στη μειοψηφική σύνθεση των συνελεύσεων που καταλήγουν σε απίθανες αποφάσεις και στην εν γένει ανομία που επικρατεί, οφείλεται εν πολλοίς σε αυτούς τους αιώνιους φοιτητές.
Γιατί είναι προφανές ότι όσοι δεν χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις, δεν νοιάζονται για την ευταξία και την ομαλή λειτουργία τους, γιατί όλοι οι εξωκοινοβουλευτικοί σχηματισμοί ακόμα και εκείνοι που εφάπτονται με την τρομοκρατία βρίσκουν εκεί πρόσφορο έδαφος στρατολόγησης, γιατί -στην καλύτερη περίπτωση- αντλούν ψηφοφόρους διάφορες ακραίες φοιτητικές παρατάξεις, γιατί όσοι δεν σπουδάζουν διαθέτουν περισσότερο χρόνο για εξωφοιτητικές δραστηριότητες, γιατί είναι λογικό να τάσσονται κατά οιασδήποτε αξιολόγησης, γιατί είναι το μπάχαλο που τους εκφράζει και που επιδιώκουν με όλα τα δυνατά μέσα. Για τους λόγους αυτούς είναι αναγκαίο να εκλείψει αυτή η πηγή ακαταστασίας και ανομίας, όχι μόνο με τη διαγραφή των αιώνιων φοιτητών, αλλά και με τον έλεγχο της εισόδου στους πανεπιστημιακούς χώρους, ώστε να υπάρχει η βεβαιότητα ότι είναι προσβάσιμοι μόνον από όσους εργάζονται εκεί. Μακάρι οι νέες πρυτανικές αρχές να επιβάλουν τα μέτρα που θα οδηγήσουν στην ανακοπή της παρακμιακής πορείας και στην ανάκαμψη της ανώτατης παιδείας, που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος.