Η δεκαετής και βάλε επίθεση και προσπάθεια απαξίωσης των ελληνικών δημόσιων ΑΕΙ τελικά είχε ευτυχώς περιορισμένα αποτελέσματα…
Ο ισοπεδωτικός και ιδεοληπτικός λόγος υποβάθμισής τους δεν αλλοίωσε την εικόνα τους …
Μια προσπάθεια που δεν επιχείρησε την αξιοποίηση των δυνατοτήτων, των μη κρατικών πανεπιστημίων, με την ιδρυματική μορφή μη κερδοσκοπικών οργανισμών, αλλά ευθέως την κατοχύρωση λειτουργίας ιδιωτικών, με την μορφή επιχειρηματικών δραστηριοτήτων…
Τα ελληνικά δημόσια ΑΕΙ, με προσπάθειες μεγάλου τμήματος των μελών ΔΕΠ και χαμηλούς, συγκριτικά όχι μόνον με ευρωπαϊκούς, μισθούς, ανταποκρίθηκαν στις ανάγκες προσαρμογής στις διεθνείς απαιτήσεις, σε συνθήκες εθνικής οικονομικής κρίσης…
Τελικά δεν είναι τόσο άσχημα τα αποτελέσματα των αξιολογήσεων σε διεθνές επίπεδο…
Προφανώς πρέπει, αλλά και μπορούμε για καλύτερες επιδόσεις…
Αλλά στην προσπάθεια αυτή δεν συνέβαλαν ούτε η εμμονές και ο αποπροσανατολισμός για το «άσυλο» ούτε οι άναρθρες ιαχές περί «ιδιωτικοποιήσεων»…
Ιδιαιτέρως για τα περί ασύλου αυτές τις μέρες γίνεται μια επικοινωνιακή προσπάθεια άνευ προηγουμένου…
Προφανής η ανάγκη για επιβεβαίωση ή κάλυψη των προεκλογικών υπερβολών;
Η πρόταση της κυβέρνησης για το «άσυλο», δείχνει περισσότερο ιδεοληπτικού χαρακτήρα διαχείριση του υπαρκτού προβλήματος περιπτώσεων παραβατικότητας σε πανεπιστήμια της χώρας και πλάνο επικοινωνιακής στρατηγικής…
Η επαναφορά των ρυθμίσεων «Διαμαντοπούλου» επ’ αυτού αποτελούσε μια επαρκή επιλογή επί της ουσίας.
Ίσως δε να είχε μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία μια διατύπωση του τύπου «… Για την έκφραση γραπτής ή προφορικής γνώμης εντός της ακαδημαϊκής διαδικασίας αίρεται οποιοδήποτε αξιόποινο και η πράξη αν παραβιάζει οποιονδήποτε νόμο παραμένει ατιμώρητη. Εξαιρείται η υποκίνηση σε τέλεση αξιόποινων πράξεων…». Έτσι προστατεύει κανείς την ακαδημαϊκή άποψη από τους νόμους περί εγκλημάτων τιμής, περί προσβολής θρησκείας, περί αντιρατσιστικών νόμων, κλπ κλπ.
Με την προτεινόμενη διάταξη δεν προστατεύεται καμία ακαδημαϊκή ελευθερία, όπως βεβαίως είναι αλήθεια δεν προστατευόταν και πριν που είχε άσυλο…
«… Εντός των χώρων των Α.Ε.Ι. οι αρμόδιες αρχές ασκούν όλες τις κατά νόμο αρμοδιότητές τους συμπεριλαμβανομένης της επέμβασης λόγω τέλεσης αξιόποινων πράξεων…» αναφέρει η νέα διάταξη επ’αυτού.
Ας επιχειρήσουμε κάποιες σκέψεις.
Ένα παράδειγμα… ας πούμε η κατάληψη… Προφανώς και οι περισσότερες από αυτές, ιδιαιτέρως τα τελευταία 20 χρόνια, μπορούν να κριθούν και ως διαδικασία τέλεσης αξιόποινης πράξης, αφού τουλάχιστον εμποδίζουν την λειτουργία του ΑΕΙ…
Όμως το ίδιο θα ισχύσει, δηλαδή μπορεί να κριθεί ως αξιόποινη δράση, ακόμη και αν είναι ομόφωνη απόφαση του φοιτητικού συλλόγου ή μπορεί να συμβεί και της ίδιας της πανεπιστημιακής κοινότητας για θέματα που οι Σύλλογοι ΔΕΠ ή η ΠΟΣΔΕΠ θα αξιολογήσει…
Ας το τραβήξουμε λίγο περισσότερο…
Η κατάληψη της Νομικής και του Πολυτεχνείου πάλαι ποτέ (επί χούντας) με ένα τέτοιο Νόμο δεν θα κρινόταν ως αξιόποινες πράξεις; Θα πείτε (το έχουν ήδη αναφέρει αρκετοί καλόπιστοι συνομιλητές μας) πως όταν έχει χούντα οι νόμοι όποιοι και αν είναι δεν θα τους εμποδίσουν. Στο τέλος σήμερα έχουμε Δημοκρατία και εδραιωμένο κοινοβουλευτικό πολίτευμα…
Αλλά σκέφτομαι περιπτώσεις αυταρχικών κυβερνήσεων που έχουν εκλεγεί με την ψήφο του λαού και αντίστοιχων περιπτώσεων αυταρχικών ηγετών όπως ο Πούτιν, ο Ερντογαν, o Oρμπάν κ.λ.π… Αναφέρομαι στα βασικά δικαιώματα που μπορούν «κοινοβουλευτικά» να καταπατηθούν…
Για τούτο και θεωρούμε ως βασική αρχή και διασφάλιση ανεξαρτήτως των καταστάσεων την συμμετοχή των πανεπιστημιακών οργάνων στην λήψη σχετικών αποφάσεων…
Για να φιλτράρεται η ευθύνη και η πιθανότητα επικίνδυνων για τη Δημοκρατία μας αυθαιρεσιών…
Και αν δεν μπορούν οι καθηγητές να αναλάβουν μια τέτοια ευθύνη και να κρίνουν λαμβάνοντας σχετικές αποφάσεις, τότε να μην θέτουν υποψηφιότητες για να αναλαμβάνουν θέσεις διοικητικής ευθύνης όπως είναι αυτές του Πρύτανη, των αντιπρυτάνεων, κοσμητόρων κλπ…
Η επιλογή αυτή της κυβέρνησης δείχνει πως θέλει να λύσει θέματα αλλά τουλάχιστον φαίνεται να αγνοεί, εφόσον δεν το επιλέγει σκοπίμως, τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργηθούν σε συγκεκριμένες στιγμές της ιστορίας…
Εμείς επιμένουμε στην ανάγκη για το σημαντικό ρόλο των πανεπιστημιακών αρχών και στο αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων με διαρκή αξιολόγηση και μετρήσιμη ανταγωνιστικότητά τους…
Τα ΑΕΙ της χώρας μας δεν ακολούθησαν την τύχη των άλλων θεσμών της πατρίδας μας στην περίοδο της κρίσεις παρά τη συκοφάντησή τους για μικροπολιτικούς και ιδεοληπτικούς επιμένουμε λόγους.
Στην κατάταξη των πανεπιστημίων της Webometrics Ranking of World Universities που δημοσιεύτηκε στις 29 Ιουλίου το ΕΚΠΑ παραμένει ανάμεσα στα 250 καλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στη θέση 293, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στη θέση 382, ενώ την πρώτη πεντάδα κλείνουν το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στη θέση 540 και το Πανεπιστήμιο Πατρών στη θέση 564.
Στην συγκεκριμένη κατάταξη που δημοσιεύτηκε περιλαμβάνονται περίπου 12.000 Πανεπιστήμια παγκοσμίως από τα 28.000 για τα οποία συγκεντρώθηκαν στοιχεία. Ανάμεσα σε αυτά βρίσκονται και 76 Ελληνικά Πανεπιστήμια, ΑΤΕΙ και Ιδιωτικοί Φορείς παροχής υπηρεσιών Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.