Αναμφίβολα μπορεί να εστιάσει κάποιος στην καλή ομιλία Βενιζέλου και στα θετικά μισόλογα του Σπ. Λυκούδη, στην εναρκτήρια του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, πέραν των απόψεων και των όποιων τωρινών ή μελλοντικών συγκλίσεων, η καθημερινότητα είναι αδήριτη, χτυπώντας αλύπητα πολίτες και κοινωνία.

Οι επείγουσες κατασχέσεις έναντι φορολογικών οφειλών, είναι ταυτόχρονα δίκαιο και άδικο μέτρο. Δίκαιο, διότι μπορεί να αφορά σε πάμπολλους έχοντες φοροδιαφεύγοντες – και άδικο, διότι αναφέρεται εξίσου σε πολίτες που ίσαμε τώρα, ήσαν τυπικότατοι στις όποιες υποχρεώσεις τους, ενώ σήμερα αδυνατούν να έχουν την ίδια συμπεριφορά, επειδή το Κράτος τους χρωστά αρκετά για δεδουλευμένες παρασχεθείσες υπηρεσίες, π.χ., προμηθευτές, εργολάβοι και δεκάδες επιτηδευματίες. Ποια άμεση δυνατότητα έχουν όλοι αυτοί, να αντιμετωπίσουν την παρασιτική και λαδωμένη γραφειοκρατία; Εννοώ άμεσα και όχι σε βάθος χρόνου, μέσα από πιθανές ωριμάνσεις αλλαγών και μεταρρυθμίσεων.

Το ακριβό φακελάκι στα μεγάλα Δημόσια Νοσοκομεία, βασιλεύει ένδοξα, λες και δεν συνέβη τίποτα το σπουδαίο στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Αφήστε που μπορεί και να διπλασιάστηκε, για να καλύψει και haircut των μισθών των γιατρών, ενώ επίσης τα έσοδα του δίδοντος υποδιπλασιάστηκαν και συνεπώς, η μετρήσιμη οικονομική διαφθορά, τετραπλασιάζεται.

Δυστυχώς, είμαστε χώρα παραγωγής προτύπων Παπαγεωργόπουλου και Άκη. Και οι πολίτες, έντιμοι δίπλα τους, αναμένοντες και αγωνιούντες, πένητες και άστεγοι, στα ίδια 10 τ. μ. του κελιού μαζί τους.

Η πληθυντική Κεντροαριστερά, οφείλει εδώ και τώρα να εφεύρει παρεμβάσεις, την ίδια στιγμή που αναζητεί τα ιδεολογικά της έρματα, κερδίζοντας -ίσως- και την εμπιστοσύνη των πολιτών.