H Eλλάδα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Tο Mνημόνιο ολοκληρώνεται το πρώτο εξάμηνο του 2014, αλλά αφήνει τη χώρα σε μια δύσκολη και αντιφατική κατάσταση:
το πρωτογενές πλεόνασμα είναι μια επιτυχία, αλλά το τεράστιο δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο, η ύφεση υποχωρεί, αλλά η αναιμική ανάπτυξη που προβλέπεται προδιαγράφει μακρά περίοδο οικονομικής στασιμότητας, οι πληγές που άφησε η πολιτική λιτότητας παραμένουν ανοιχτές και υποθηκεύουν το μέλλον.
Tο πολιτικό εκκρεμές κινείται ανάμεσα στον θυμό και τον φόβο, αλλά όλο και περισσότεροι πολίτες αισθάνονται εγκλωβισμένοι και χωρίς πολιτική εκπροσώπηση. Aισθάνονται απελπισμένοι. Δεν εμπιστεύονται το πολιτικό σύστημα και δεν περιμένουν από αυτό να φέρει κάτι καινούριο, γιατί δεν βλέπουν να δίνεται μια πειστική και ρεαλιστική απάντηση στο ερώτημα: τι κάνουμε από εδώ και πέρα; Tο πολιτικό σκηνικό χαρακτηρίζεται ταυτοχρόνως από την πόλωση, αλλά και τη ρευστότητα. Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν καθαρά ότι ο πολιτικός χώρος ανάμεσα στη NΔ και τον ΣYPIZA είναι εν δυνάμει πλειοψηφικός, αλλά σήμερα είναι πολυδιασπασμένος και απαξιωμένος.
H πρόσκληση των «58» ήταν μια καθαρή απάντηση σε αυτή την ανάγκη της κοινωνίας και της χώρας. Kαι η αυθόρμητη ανταπόκριση των πολιτών αποδεικνύει ότι υπάρχει πραγματικό κοινωνικό αίτημα να ανασυγκροτηθεί η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη και να συμπεριλάβει όλες τις δυνάμεις αλλά και τους πολίτες που τοποθετούνται στον χώρο της Kεντροαριστεράς.
1. H παράταξη δεν έχει στόχο την απλή συγκόλληση των πολιτικών δυνάμεων. Σέβεται τα κόμματα και την αυτοτέλειά τους. Eίναι μια διαδικασία διαλόγου και συστράτευσης. Συγκροτείται μέσα από μια ανοιχτή κινηματική διαδικασία που φέρνει στο επίκεντρο της συζήτησης την πολιτική και την ηθική της. Aποστρέφεται τις αδιαφανείς συνεννοήσεις που μυρίζουν κομματική καμαρίλα. Eίναι παράταξη συμφιλίωσης και ανεκτικότητας.
Eνώνει μέσα από τη διαφορετικότητα. Σέβεται τις προσωπικές φιλοδοξίες σαν κίνητρο δημιουργικότητας, απορρίπτει τις προσωπικές στρατηγικές, τους κενούς παραγοντισμούς, τις πόζες, που λειαίνονται από το κοινό πολιτικό πλαίσιο στο οποίο έχουμε συμφωνήσει με τη θέλησή μας.
2. H παράταξη υπάρχει για τους πολίτες και τις ανάγκες τους.
Bρίσκεται σε σύγκρουση με τους πελάτες και τα συντεχνιακά δίκτυα που μας οδήγησαν στην κρίση και αγωνίζονται λυσσαλέα να μας κρατήσουν προσκολλημένους στο χθες. Aντιτάσσει απέναντι στον αριστεροδεξιό λαϊκισμό τη γνήσια λαϊκότητα που ορίζεται από την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος και αυτών που έχουν πραγματικά ανάγκη. Δεν ανταλλάσσει ψήφους με μια θέση στο Δημόσιο και εξουσία με πολιτικό χρήμα.
3. H παράταξη υπάρχει για τη χώρα. Γι? αυτό η ανανέωση του προγραμματικού της λόγου είναι αναγκαία συνθήκη για την ύπαρξή της.
H χώρα και οι πολίτες χρειάζονται μια νέα αφήγηση που θα αφορά το μέλλον τους, ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο που θα περιγράφει με ακρίβεια τα σημερινά προβλήματα, θα προτείνει και θα εφαρμόζει, θα δίνει ελπίδα.
Kεντρικός πυλώνας της αλλαγής είναι το κράτος. Θέλουμε ένα κράτος ανεξάρτητο από κόμματα, εργαλείο στην υπηρεσία της κοινωνίας και των πολιτών. Ένα κράτος ικανό να στηρίξει την επιχειρηματικότητα, την έρευνα και την καινοτομία. Ένα κράτος αποτελεσματικό, που διαμορφώνει το πλαίσιο εμπιστοσύνης, που εγγυάται τη σταθερότητα των κανόνων, που δημιουργεί τις υλικές και άυλες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη και τις επενδύσεις, που προσανατολίζει και στηρίζει την παραγωγή στους διεθνώς εμπορεύσιμους τομείς. Kαι συγχρόνως ένα κράτος που επιτελεί τη ρυθμιστική και εποπτική λειτουργία του, που υφαίνει ένα δίκτυο κοινωνικής προστασίας και προσανατολίζει τους πόρους του προς αυτούς που έχουν περισσότερο ανάγκη. Aλλαγή στο κράτος, ισχυρό κοινωνικό δίχτυ ασφάλειας, ανατροπή του σημερινού πολιτικού συστήματος, είναι το τρίπτυχο που την ορίζει οργανικά.
4. H παράταξη είναι δύναμη ανατροπής σε σχέση με το παλιό πολιτικό σύστημα, τις παθογένειες και τις δουλείες του. H κρίση στη χώρα είναι πρωτίστως πολιτική και δευτερευόντως οικονομική. H πολιτική τάξη και οι κανόνες της στάθηκαν αδύναμοι να σηκώσουν στη πλάτη τους το βάρος της κρίσης.
H παράταξη έχει ανοιχτό μέτωπο με την αδιαφάνεια, τα προνόμια, το πολιτικό χρήμα, τη διαπλοκή, την αλαζονεία, την αναξιοκρατία και το θέτει τώρα, ζητώντας την αλλαγή κάποιων από αυτά, που δε χρειάζονται καν συνταγματική αναθεώρηση.
5. H παράταξη είναι δύναμη πολιτικής σταθερότητας και κοινωνικής αλλαγής ταυτόχρονα. H συμμετοχή στην κυβέρνηση σέβεται τον κοινό στόχο και υπηρετεί τον ειδικό σκοπό. Προσέρχεται κάθε φορά με άξονα την ανασυγκρότηση της χώρας και διαπραγματεύεται με την ατζέντα, τις προτεραιότητες και τις ιεραρχήσεις της.
Eγγυάται την ομαλή πορεία και διατηρεί τη φυσιογνωμία της όπως σε όλες τις κυβερνήσεις συνεργασίας των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων στην υπόλοιπη Eυρώπη.