Πειθαρχούμε στις αποφάσεις και τις οδηγίες των αρμοδίων, μένουμε σπίτι, δεν εφησυχάζουμε για κανένα λόγο, ούτε όμως υποκύπτουμε στον φόβο και τον πανικό.

Ό φόβος και ο πανικός είναι ήττα της λογικής και της αξιοπρέπειάς μας, και η βασική προϋπόθεση για να βιώσουμε αύριο κάθε είδους προβλήματα.

Ο φόβος και ο πανικός δεν αφήνει περιθώρια υπεύθυνης συμπεριφοράς, παγιδεύει το μυαλό μας, δεν το επιτρέπει να σκέφτεται λογικά, το σπρώχνει στην υιοθέτηση διαφόρων θεωριών συνωμοσίας, που επίσης αύριο, θα μας οδηγήσουν σε παράλογες επιλογές.

Τα παραδείγματα από την οικονομική και κοινωνική κρίση είναι πολλά, να μην προσθέσουμε και άλλα.

Όμως, μπορούμε, χωρίς να είμαστε ειδήμονες, ούτε να νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα, να διατυπώσουμε μερικά ερωτήματα, που μπορεί να έχει ο κάθε ψύχραιμος και νοήμων άνθρωπος.

Υπάρχουν αρκετά δεδομένα, χωρίς να μας δίνουν μεγάλη ασφάλεια ακόμη, από την εξέλιξη της πανδημίας σε άλλες χώρες.

Και πάλι οι συγκρίσεις είναι γενικές, γιατί κάθε χώρα έχει τις δικές της πολιτιστικές, πολιτικές, υγειονομικές ιδιαιτερότητες και όχι μόνο.

Ο κορονοιός, όλα δείχνουν ότι, ξεκίνησε από την Κίνα.

Πήρε έκταση, γιατί δεν αντιμετωπίστηκε έγκαιρα, με συνέπεια να έχει μεγάλες επιπτώσεις πρώτα στην Κίνα, και φυσικά μεγάλη διασπορά σε όλες τις χώρες με τις οποίες η Κίνα έχει συνεργασίες και κανείς δεν ξέρει που θα φθάσει.

Η Κίνα φαίνεται ότι, έχει ελέγξει την εσωτερική διασπορά εφαρμόζοντας μεθόδους που ήταν συμβατές με την πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική υπόστασή της.

Η διασπορά είναι μεγαλύτερη στις χώρες και στις περιοχές όπου η Κίνα έχει τις πιο μεγάλες οικονομικές και εμπορικές συνεργασίες.

Στην Ευρώπη, το Μιλάνο και η Βαρκελώνη, φαίνεται ότι είναι πόλεις που τα τελευταία χρόνια και ειδικά τους χειμερινούς μήνες, υπάρχουν πολλές δραστηριότητες, στις οποίες η παρουσία κινέζων είναι μεγάλη, γιαυτό η εμφάνιση των κρουσμάτων προηγήθηκε και αυξήθηκε γρήγορα με τα τραγικά γεγονότα που παρακολουθούμε.

Η χώρα μας είναι τυχερή γιατί, η περίοδος της εξωστρέφειάς της είναι το καλοκαίρι, όπου και η παρουσία των Κινέζων, συνεχώς αυξάνεται.

Είναι τυχερή, γιατί η μεταφορά του ιού, έγινε κυρίως από την Ιταλία, αρκετές ημέρες αργότερα, ατομικά ή από μικρές ομάδες εκθετών του Μιλάνου, και έτσι είχαμε την δυνατότητα της σχετικής προετοιμασίας και ενημέρωσης για την αντιμετώπιση ενός μικρού αριθμού φορέων στην αρχή.

Όπως λένε και οι αρμόδιοι, είμαστε στην αρχή ανάπτυξης της νόσου, και τις επόμενες εβδομάδες θα έχουμε καλύτερη εικόνα για την δυναμική της.

Θεωρώ σημαντικό να διατυπώσω μερικές παρατηρήσεις:

1. Εμείς δεν ακολουθούμε την στρατηγική της Βρετανικής κυβέρνησης, ούτε των ΗΠΑ και ορθώς, όπως δείχνουν οι εξελίξεις.

2. Ακολουθούμε την στρατηγική των περισσότερων χωρών της ΕΕ, αυτό που υποδεικνύει και ο ΠΟΥ( Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας).

3. Η στρατηγική όμως αυτή, εφαρμόζεται διαφορετικά στην Γερμανία και διαφορετικά στην Ιταλία, για να πάρω τις δύο χώρες ως παραδείγματα. Στην Γερμανία έχει σαν βασικό στοιχείο τον μεγάλο αριθμό των τεστ, ενώ στην Ιταλία, όχι.

4. Οι δύο χώρες, στην αντίστοιχη φάση της νόσου, πήραν κλιμακωτά τα αντίστοιχα περιοριστικά μέτρα.

5. Στην Γερμανία, η επέκταση της νόσου είναι πιο αργή και οι θάνατοι θεαματικά λιγότεροι.

6. Σημειώνω, ότι, οι υγειονομικές υποδομές της Λομβαρδίας είναι εφάμιλλες της Γερμανίας, όπως και η αναλογία των κατοίκων πάνω από τα 65, περίπου η ίδια.

7. Στα στατιστικά των δύο χωρών, έχουμε επίσης μια μεγάλη απόκλιση. Ενώ στην Γερμανία έχουμε ίδιες αναλογίες νοσούντων με εκείνες της πληθυσμιακής σύνθεσης του πληθυσμού, στην Ιταλία, όπως βλέπω στα στοιχεία που δίνουν οι δύο χώρες, το ποσοστό των κρουσμάτων στις ηλικίες άνω των 65 ετών, είναι πάνω από το 50% των βεβαιωμένων κρουσμάτων. Αυτό, όπως εύκολα καταλαβαίνουμε δεν είναι το πραγματικό και οφείλεται στην επιλογή της Ιταλίας να μην κάνει μαζικά τεστ, αλλά μόνο στα βαριά περιστατικά, που είναι αυτά των ηλικιωμένων και μάλιστα με υποκείμενα νοσήματα.
Δηλαδή, οι φορείς των μικρότερων ηλικιών δεν εντοπίζονται, γιατί είναι ασυπτωτικοί ή με ελαφρά συμπτώματα, δυστυχώς όμως, ακόμη και σήμερα κυκλοφορούν και μεταδίδουν τον ιό.

Στην Γερμανία, λόγω των πολλών τεστ, ακόμη και με ελαφρά συμπτώματα, εντοπίζονται περισσότεροι νέοι και τίθενται υποχρεωτικά σε καραντίνα, με αυστηρές ποινές, αν την παραβιάσουν, έτσι μειώνεται ο αριθμός των μεταδοτών στον γενικό πληθυσμό, μέτρο που εφαρμόστηκε με μεγάλη επιτυχία στην Νότια Κορέα, και το οποίο με έμφαση προτείνει ο ΠΟΥ.

8. Στην χώρα μας, στο θέμα αυτό, έχει επιλεγεί το μοντέλο της Ιταλίας, δηλαδή λίγα τεστ και κυρίως στα βαριά περιστατικά.

Τα ερωτήματα είναι:

-Επιλέξαμε αυτό το μοντέλο ως πιο αποτελεσματικό;

-Επιλέξαμε αυτό το μοντέλο, επειδή δεν είχαμε το αναγκαίο ανθρώπινο δυναμικό;

-Επιλέξαμε αυτό το μοντέλο, επειδή δεν είχαμε τις αναγκαίες υποδομές και το αναγκαία υλικά;

-Αν δεν είχαμε το προσωπικό τις υποδομές και τα υλικά, μπορούσαμε να τα αποκτήσουμε, στον χρόνο που μας έδωσε η έκρηξη του ιού στην Κίνα και αργότερα στην Ιταλία;

-Μπορούμε, έστω και τώρα, να ενσωματώσουμε το κομμάτι αυτό της Γερμανίας, που αξιοποίησε πρώτη η Νότια Κορέα και ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικό, όπως δείχνουν οι εξελίξεις;

Σωστή η διαρκής έκλυση των αρμοδίων για αυτοπειθαρχία με έμφαση στην ατομική ευθύνη, όπως και τα κλιμακωτά περιοριστικά μέτρα, όμως δεν θα ήταν πιο αποτελεσματικά, εάν η πολιτεία ήξερε μεγαλύτερο αριθμό φορέων, ειδικά νέων ηλικιών, αλλά και οι ίδιοι ως επιβεβαιωμένοι φορείς δεν θα ήταν πιο πειθαρχημένοι, ξέροντας και τις προβλέψεις του ποινικού κώδικα;

Νομίζω, οι αρμόδιοι σύντομα θα πάνε σε μέτρα αυστηρότερων απαγορεύσεων, για να δώσουν απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα. Πόσο, αποτελεσματικά όμως θα είναι, πόσο και για πόσο χρόνο πρακτικά μπορούν να εφαρμοστούν;

Πόσο περισσότερο, θα επηρεάσουν την οικονομία και την κοινωνία.

Πώς, θα ξεκινήσει η χώρα την επόμενη ημέρα;